Μακαρόνια στο χέρι, στον ήλιο

Στεκόμαστε, ανά 2 μέτρα και μασκοφορεμένοι, σε μια ουρά πίσω από 4 πελάτες που περιμένουν να δώσουν την παραγγελία τους. Η μέρα είναι ζεστή, όπως οι περισσότερες αυτόν τον Φεβρουάριο και η ουρά προχωράει σχετικά γρήγορα. Το μικρό pasta bar της Άλεξ Βασιλάτου, που άνοιξε στις αρχές του 2019, δεν χωράει εντός περισσότερα από δέκα καθήμενους. Έτσι, ακόμα κι αν όλα λειτουργούσαν κανονικά, είναι πιθανό να μην βρίσκαμε θέση για να απολαύσουμε ένα περιποιημένο πιάτο χειροποίητων ζυμαρικών.

Κατεβαίνουμε τα τρία σκαλάκια για να μπούμε στο μαγαζί, η κουζίνα λειτουργεί με κανονικούς- pro Covid ρυθμούς: πολλά τηγάνια και κατσαρόλες είναι στη φωτιά, ακούγεται το νερό που κοχλάζει, το σκόρδο που μοσχομυρίζει.

Η Άλεξ, που μας εξυπηρετεί, σπούδασε στην σχολή μαγειρικής Le Cordon Blue, στο παράρτημα του Λονδίνου και αφού εργάστηκε στο Savoy Grill, ένα από τα πιο διάσημα λονδρέζικα εστιατόρια αλλά και στο περίφημο Mavrommatis του Παρισιού, επέστρεψε στη βάση, την Αθήνα. Οσο ζούσε στο Παρίσι είχε αγοράσει μια απλή μηχανή ζυμαρικών και ξεκίνησε τις δοκιμές για φρέσκια pasta στο σπίτι.

Τα πειράματα πέτυχαν, αν κρίνουμε εκ του αποτελέσματος. Εδώ, στο δικό της μικρό εστιατόριο φτιάχνει πλέον παπαρδέλες, ταλιατέλες, ριγκατόνι, κοχύλια και σπαγγέτι και τα σερβίρει με διαφορετικές σάλτσες, συνταγές που έχουν καθιερωθεί στο μικρό μενού κι άλλες ημέρας, κάπως σπέσιαλ.

Οι περισσότερες διατηρούν και την εποχικότητα. Την ημέρα της επίσκεψης αμφιταλαντεύτηκα ανάμεσα στον «Κλασικό», λιγκουίνι με μοσχαρίσιο κιμά, μια περιποιημένη μπολονέζ δηλαδή, και στον «Ναυαγό», τετράγωνα σπαγγέτι με σύγκλινο Μάνης, μια πελοποννησιακή καρμπονάρα σε ελεύθερη μετάφραση. Θα είχα καταλήξει «κλασικός ναυαγός» αν δεν είχε προλάβει να μας ενημερώσει για τα πιάτα ημέρας. Πήραμε και χειροποίητα ραβιόλι με μαλακό τυρί στη γέμιση και μια λεμονάτη και βουτυρένια σάλτσα, με σπανάκι και τραγανά τρίμματα ψωμιού.

Περιμέναμε περίπου 8-9 λεπτά για να ετοιμαστούν, παραλάβαμε δυο καλαίσθητες συσκευασίες, ασφαλείς για μεταφορά και φτιαγμένες υλικά φιλικά προς το περιβάλλον. Η πλατεία της Δεξαμενής είχε κόσμο, παιδιά στις κούνιες, άλλοι σε βόλτα με τα σκυλιά τους και εφημερίδα, περίοικοι όσοι ήθελαν να ρουφήξουν λίγο ήλιο.

Ήταν ένα κανονικό μεσημέρι Σαββάτου, με λιακάδα και θέλαμε να φάμε έξω. Σκαρφαλώσαμε στο πεζούλι, γωνία Δεξαμενής και Φωκυλίδου και κοιτούσαμε την κατηφόρα της Ηρακλείτου από ψηλά. Τα ζυμαρικά ήταν υπέροχα, ένα πιάτο στο χέρι, η θαλπωρή στη χούφτα μας. Η Αθήνα έλαμπε, το Κολωνάκι ησύχαζε για μεσημέρι, στους δρόμους ακουγόταν ένα σιγανό βουητό – οι περιορισμοί είναι ακόμα εδώ, αλλά ένα πιάτο καλομαγειρεμένο φαγητό, ένα αναπάντεχο μέρος και λίγος ήλιος μπορεί να σε κάνει να τα ξεχάσεις όλα. Εστω για λίγο.

Εκτός από φαγητό σε πακέτο, μπορείτε να προμηθευτείτε ωμά ζυμαρικά και σάλτσες, όπως και έτοιμο ταψί με μια συνταγή που χρειάζεται μόνο ψήσιμο, στην δική σας κουζίνα.

Alex, the fresh pasta bar, Πλ. Δεξαμενής 3, Κολωνάκι

Ακολουθήστε το Money Review στο Google News