Έναν χρόνο μετά την πανδημία: Και τώρα τι;

Σχεδόν έναν χρόνο μετά την έλευση του νέου κορωνοϊού στη χώρα (αύριο κλείνει ένα έτος από το πρώτο κρούσμα) και το lockdown που πάγωσε κοινωνική ζωή και οικονομική δραστηριότητα, συζητάμε ακόμη για την παράτασή του. Η εικόνα έξω στους δρόμους είναι βεβαίως πολύ διαφορετική με εκείνη του περσινού Μαρτίου, με τους πάντες να έχουμε χαλαρώσει, αλλά ο πόνος για το εμπόριο, την εστίαση, τον τουρισμό και χιλιάδες εργαζομένους είναι ακόμη πιο βαθύς, πιο οξύς. 

Όσες πληγές και εάν κλείνουν τα μέτρα στήριξης δεν μπορούν να επουλώσουν το τραύμα της διαρκούς αβεβαιότητας και του φόβου για την επόμενη ημέρα. Όταν τραβήξουμε το “τσιρότο” των μέτρων, πόση θα είναι άραγε η αιμορραγία; Οι ειδικοί προειδοποιούν για τη στρατιά των ζόμπι επιχειρήσεων, τα λουκέτα που θα έρθουν, τους εργαζομένους που θα βρουν μπροστά τους νέες προκλήσεις και θα χρειαστεί να επανεκπαιδευθούν και πιθανόν να αλλάξουν κλάδο. 

Κόντρα, όμως, σε αυτό το ζοφερό τοπίο- έναν χρόνο μετά την πανδημία- δεν έχουμε την «πολυτέλεια» να μεμψιμοιρούμε. Έχοντας βιώσει μεγάλες ανατροπές στη ζωή μας, έχοντας δώσει μάχες, έχοντας χάσει πολλά, αλλά και κερδίζοντας μία νέα οπτική για τα πράγματα, τώρα δεν είναι η ώρα να το βάλουμε κάτω. 

Γιατί τώρα έχουμε το εμβόλιο σύμμαχό μας και έχουμε και τις πρώτες ενδείξεις ότι αυτό ανοίγει και πάλι την «όρεξη», έστω και δειλά, για ταξίδια, για επενδύσεις, για νέα σχέδια. 

Έναν χρόνο μετά την πανδημία, κουρασμένοι, αλλά και πιο αισιόδοξοι, είναι ώρα να σχεδιάσουμε τη νέα μας ζωή, να ορίσουμε πώς θα είναι η πρώτη ημέρα χωρίς την Covid19 στο προσκήνιο, αλλά ως ανάμνηση (και ηχηρή υπενθύμιση) στο φόντο. Είναι ώρα να δούμε πώς θα σταθούμε μπροστά στις επίμονες προκλήσεις, από την κλιματική κρίση έως την αυτοματοποίηση, να ξαναδούμε τη σύνδεση εκπαίδευσης- αγοράς εργασίας, να εστιάσουμε στην προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της Δημοκρατίας, που εκδήλωσαν σοβαρά συμπτώματα του ιού,  να ονειρευτούμε ένα πιο «υγιές» μέλλον. 

Ακολουθήστε το Money Review στο Google News