Ενας πύραυλος κάνει την εμφάνισή του για μία επίσκεψη
Ήταν μετά τα μεσάνυχτα της 19ης Σεπτεμβρίου όταν ο Πολ Τσόντας, διευθυντής στο Εργαστήριο Αεριώθησης του Κέντρου Μελετών Αντικειμένων Κοντά στη Γη της NASA στην Πασαντένα της Καλιφόρνια, μελετούσε ένα αντικείμενο που φέρει το όνομα 2020 SO και το οποίο είχαν εντοπίσει και άλλοι αστρονόμοι στους νυχτερινούς ουρανούς μόλις την προηγούμενη ημέρα.
Κάτι περίεργο υπήρχε όσον αφορά στην τροχιά του. Το πρόγραμμα υπολογιστή με το οποίο δούλευε, έδειξε ότι πίσω από το 2020 SO ακολουθούσε μια σχεδόν κυκλική διαδρομή λίγο πιο έξω από την τροχιά του πλανήτη μας. Από περιέργεια, ο Δρ Τσόντας έτρεξε την προσομοίωσή του αντίστροφα. Παρακολούθησε το 2020 SO να περνάει πολύ κοντά στη Γη το Σεπτέμβριο του 1966. «Τόσο κοντά που θα μπορούσε να προέρχεται από τη Γη», εξήγησε.
Ο Δρ Τσόντας έστειλε ένα email σε συναδέλφους του με θέμα «2020 SO = Surveyor 2 Centaur r / b?». Τους μήνες που ακολούθησαν, όσοι παρατηρούσαν τον ουρανό είδαν αυτό που πολλοί πιστεύουν τώρα, έναν ενισχυτή πυραύλου που πέταξε προς το φεγγάρι πριν από περισσότερα από 50 χρόνια.
Την 1η Δεκεμβρίου, το αντικείμενο, που τώρα περιστρέφεται προσωρινά γύρω από τη Γη, έκανε το πλησιέστερο πέρασμα του, που σημαίνει ότι πλησιάζει σε απόσταση 44.100 χιλιομέτρων ήτοι περίπου το ένα δέκατο της απόστασης από το φεγγάρι. Παρατηρήσεις από ολόκληρο τον κόσμο αποκάλυψαν πειστικά στοιχεία ότι πρόκειται για ένα «απομεινάρι» από την κούρσα κατάκτησης του διαστήματος κατά την εποχή του Ψυχρού Πολέμου.
Οι ελπίδες ήταν μεγάλες όταν ο Surveyor 2 απογειώθηκε από τη Φλόριντα στις 20 Σεπτεμβρίου του 1966. Η NASA σχεδίασε τον ενός τόνου σεληνιακό εκφορτωτή για να συλλέξει εικόνες από το φεγγάρι εν μέσω των προετοιμασιών για την αποστολή του Apollo. O Surveyor 1, που ξεκίνησε μόλις λίγους μήνες νωρίτερα, είχε προσγειωθεί στο φεγγάρι και έφερε πάνω από 11.000 εικόνες. Ο Μάικ Ντιν, τότε αναπληρωτής διευθυντής του σταθμού Tidbinbilla Tracking της Αυστραλίας, όπου οι ασύρματες κεραίες επικοινωνούσαν με το σκάφος, είπε: «Ημασταν απόλυτα πεπεισμένοι ότι ο Surveyor 2 θα κατέληγε σε πλήρη επιτυχία».
Ομως, περίπου 16 ώρες μετά την εκτόξευση, ένας από τους τρεις κινητήρες που ήταν συνδεδεμένος στα «πόδια» του δεν κατάφερε να πυροδοτήσει. Η ανισορροπημένη ώθηση ώθησε το Surveyor 2 σε περιστροφή με αποτέλεσμα να συντριβεί στο φεγγάρι.
Μία γρήγορη προώθηση 54 ετών. Στις 17 Σεπτεμβρίου, ένα από τα τηλεσκόπια Pan-STARRS στο Μάουι της Χαβάης κατέγραψε κάτι να κινείται στον ουρανό. «Όποτε βλέπετε ένα αντικείμενο που κινείται σε μία ελαφρώς καμπυλωτή γραμμή στον ουρανό, πρέπει να είναι κοντά», δήλωσε ο Ρίτσαρντ Γουεινσκόατ, αστρονόμος στο Πανεπιστήμιο της Χαβάης και μέλος της ομάδας Pan-STARRS.
Στις 18 Σεπτεμβρίου, το Κέντρο Μικρών Πλανητών, ένα κέντρο για παρατηρήσεις μικρών σωμάτων, εξέδωσε μια ανακοίνωση σχετικά με το νέο αντικείμενο, ονομάζοντάς το 2020 SO.
Μέσα σε λίγες ώρες, ο Δρ Τσόντας το μελέτησε και διερεύνησε τα αρχεία των διαστημικών εκτοξεύσεων το 1966. Βρήκε γρήγορα τον Surveyor 2. Παρόλο που το σκάφος καταστράφηκε όταν άγγιξε το φεγγάρι, το δεύτερο επίπεδο του πυραύλου Atlas-Centaur που το μετέφερε στο διάστημα είχε εκτιναχθεί μετά την εκτόξευση. Αφότου πέταξε για το φεγγάρι, ο κυλινδρικός ενισχυτής μήκους οκτώ μέτρων είχε εξαφανιστεί στο διάστημα. Στο email που έστειλε στους συναδέλφους του, ο Δρ Τσόντας εξήγησε ότι το 2020 SO πιθανότατα ήταν ο ενισχυτής πυραύλου Centaur από το Surveyor 2.
Ο Βίσνου Ρέντι, επιστήμονας στο Σεληνιακό και Πλανητικό Εργαστήριο του Πανεπιστημίου της Αριζόνα, συνέκρινε τις παρατηρήσεις του 2020 SO με έναν γνωστό ενισχυτή πυραύλου Centaur σε τροχιά εκατοντάδων χιλιομέτρων πάνω από τη Γη. Τα οπτικά χρώματα ταίριαζαν, είπε ο Δρ Ρέντι, αλλά η επιβεβαίωση θα απαιτούσε παρατηρήσεις υπερύθρων.
Χρησιμοποιώντας υπέρυθρα τηλεσκόπια της NASA στο νησί της Χαβάης, ο Δρ Ρέντι και οι συνεργάτες του αποτύπωσαν ένα υπέρυθρο φάσμα του 2020 SO και το συνέκριναν με το άλλο Centaur. Ταίριαζε.
© 2020 The New York Times
Ακολουθήστε το Money Review στο Google News
