Ο Άρης είναι νεκρός πλανήτης. Ή μήπως όχι;
O Άρης φιλοξενούσε κάποτε θάλασσες και ίσως ζωή. Αλλά ο γείτονάς μας έχει στερέψει, ενώ η δραστηριότητα στο υπέδαφος έχει σταματήσει. Είναι ένας νεκρός πλανήτης. Ή μήπως όχι; Προηγούμενες έρευνες είχαν δείξει ότι είχαμε εκρήξεις ηφαιστείων στον Άρη πριν από 2,5 εκατομμύρια χρόνια. Αλλά μία νέα μελέτη δείχνει ότι ίσως είχαμε μία έκρηξη πριν από 53.000 χρόνια στην περιοχή Cerberus Fossae, η οποία και θα ήταν η νεότερη γνωστή ηφαιστειακή έκρηξη στον Άρη.
«Ο Άρης ίσως να ενεργός ηφαιστειακά σήμερα» γράφουν επιστήμονες του πανεπιστημίου της Αριζόνα και του Smithsonian Institution στη μελέτη, που έχει δημοσιευθεί στο επιστημονικό περιοδικό Icarus. Το σημείο της έκρηξης, που φαίνεται σε εικόνες από δορυφόρους σε τροχιά γύρω από τον Άρη, είναι κοντά σε ένα μεγάλο ηφαίστειο που ονομάζεται Elysium Mons. Είναι περίπου 1.600 χιλιόμετρα από το InSight της NASA.
Είναι η παρουσίαση της σκοτεινής υλή εδώ, σε συνδυασμό με τη συμμετρική εμφάνιση γύρω από τη σχισμή, που φανερώνει ότι είχαμε πιθανόν μία έκρηξη. Μετρώντας τον αριθμό των κρατήρων η ομάδα υπολογίζει ότι η έκρηξη έγινε από 53.000 έως 210.000 χρόνια πριν.
Η ανακάλυψη μπορεί να έχει τεράστιες επιπτώσεις για τον Άρη. Σε γεωλογικούς όρους 53.000 χρόνια είναι κρατούν όσο να ανοιγοκλείσεις τα μάτια σου, κάτι που σημαίνει ότι ο Άρης ενδέχεται να είναι ηφαιστειακά ενεργός τώρα. Θα μπορούσε να έχει μεγάλες επιπλοκές και στην έρευνα για τη ζωή στον Άρη. Μία τέτοια ηφαιστειακή δραστηριότητα θα μπορούσε να λιώσει πάγο κάτω από την επιφάνεια, προσφέροντας ένα πιθανόν κατοικήσιμο περιβάλλον για ζωντανούς οργανισμούς.
«Για να έχεις ζωή, χρειάζεσαι ενέργεια, άνθρακα, νερό και θρεπτικά συστατικά» λέει ο δρ. Άντερσον. «Και ένα ηφαιστειακό σύστημα τα προσφέρει όλα αυτά». συμπληρώνει.
Το InSight της NASA ίσως να έχει ήδη καταγράψει δραστηριότητα. Έχει καταγράψει εκατοντάδες σεισμικές δονήσεις. «Αλλά μόνο δύο από αυτές ήταν τοπικές και οι δύο προήλθαν από την περιοχή Cerberus Fossae. «Είναι σίγουρα πιθανό η τεκτονική δραστηριότητα να συνδέεται με ηφαιστειακή δραστηριότητα» επισημαίνει η Σούζαν Σμρέκαρ από το Jet Propulsion Laboratory της NASA, που εργάστηκε στο InSight.
Αλλά παραμένουν ερωτήματα. Η Lu Pan, επιστήμονας από το πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης, δεν είναι βέβαιη για τη μέθοδο χρονολόγησης της ομάδας. «Εάν θέλει να χρονολογήσεις μία πολύ πρόσφατη επιφάνεια, στηρίζεται στον πληθυσμό μικρών κρατήρων και ακόμη δεν έχουμε μεγάλη βάση δεδομένων τέτοιων μικρών κρατήρων» εξηγεί.
Ακόμη όμως και ένα συντηρητικό σενάριο, ο Ντέιβιντ Χόρβαθ, ο επικεφαλής συντάκτης της μελέτης, η έκρηξη θα ήταν μόνο 1 εκατ. χρόνια πριν.
© 2020 The New York Times
Ακολουθήστε το Money Review στο Google News
