Πέφτοντας στο κενό: Ο αγώνας για να πιάσεις τη μέγιστη ταχύτητα
Skydiving ταχύτητας
Ο Kyle Lobpries πηδάει από το αεροπλάνο. Γέρνει το σώμα του προς τα πίσω και στρέφει το βλέμμα του προς τον αντεστραμμένο ορίζοντα. Συνεχίζει μέχρι να νιώσει ότι βρίσκεται σε κάθετη στάση προς το έδαφος. Έπειτα «κλειδώνει» τα γόνατά του, τεντώνει τα δάχτυλα των ποδιών του, σφίγγει τους γλουτούς του, βάζει τα χέρια στα πλάγια, σηκώνει τους ώμους του και κατευθύνεται προς τη γη όσο πιο γρήγορα μπορεί.
Αυτή η τεχνική, την οποία ανέπτυξε εδώ και χρόνια πηδώντας από ένα αεροπλάνο 5 έως 10 φορές την ημέρα, αποτελεί μέρος της εξήγησης για το πώς ο Lobpries έφτασε στην κορυφή του αθλήματος της ελεύθερης πτώσης με αλεξίπτωτο.
Ενώ αναπτύχθηκε για πρώτη φορά στη Φλόριντα το 1999, το skydiving ταχύτητας άρχισε να αποκτά διεθνή αναγνώριση στις αρχές της δεκαετίας του 2000. Προσελκύει όσους αναζητούν συγκίνηση -και όσους θέλουν να δοκιμάσουν τους νόμους της φυσικής.
Στο κενό, όλα τα αντικείμενα πέφτουν με τον ίδιο ρυθμό. Χωρίς την αντίσταση του αέρα, οτιδήποτε -από ένα φτερό έως ένα βυτιοφόρο καυσίμων- θα επιταχυνθεί με ρυθμό 9,8 μέτρα ανά δευτερόλεπτο. Όμως, λόγω της ατμόσφαιρας, τα αντικείμενα που βρίσκονται σε ελεύθερη πτώση, μπορούν να φθάσουν σε μια τελική ταχύτητα, στην οποία η επιτάχυνση κάποια στιγμή μηδενίζει. Για έναν μέσο ερασιτέχνη αλεξιπτωτιστή, αυτή η τελική ταχύτητα ανέρχεται σε περίπου 193 χιλιόμετρα την ώρα.
Τον Οκτώβριο, στο United States Parachute Association Nationals, ο Lobpries ανακηρύχθηκε ο ταχύτερος του αθλήματος, με 512,96 χιλιόμετρα ανά ώρα, ξεπερνώντας το προηγούμενο ρεκόρ των 508,22 χιλιομέτρων ανά ώρα. Η Αμερικανίδα Maxine Tate κατέρριψε επίσης το παγκόσμιο ρεκόρ γυναικών, από 443,86 σε 459,10 χιλιόμετρα ανά ώρα. Αυτά τα ρεκόρ «απειλούν» τις μέγιστες ταχύτητες των οδηγών στα πρωταθλήματα NASCAR, IndyCar και Formula 1, όπου ποτέ δεν έχει υπάρξει υπέρβαση του ορίου των 418,43 χιλιομέτρων ανά ώρα.
* Φωτ. U.S. Parachute Association / David Cherry
«Δεν είναι σαν να έχουμε ενισχυτές τζετ» δήλωσε ο Lobpries. «Θεωρητικά, υπάρχει μια μέγιστη ταχύτητα, την οποία θα μπορούσα να επιτύχω. Είναι εφικτό να το γράψω κυριολεκτικά με μια εξίσωση. Αλλά αν το κορδόνι μου λυθεί, ή αν η γωνία μου είναι μόλις μία μοίρα λάθος ή αν είμαι κουρασμένος, δεν πρόκειται να φθάσω σε αυτήν τη μέγιστη ταχύτητα».
Το skydiving ταχύτητας θέτει προκλήσεις, οι οποίες κάνουν τον ανταγωνισμό συναρπαστικό. Οι αθλητές θέλουν να διατηρούν τον έλεγχο του σώματός και να περιορίζουν την επιβράδυνση. Ακόμη και ένα ελαφρύ κούνημα του λαιμού, μπορεί να οδηγήσει σε αυτό που ονομάζουν «ταλαντεύσεις», όπου το σώμα κουνιέται και η αντίσταση του αέρα μπορεί να μειώσει σημαντικά την ταχύτητα.
«Τελικά προσπαθείς να φθάσεις σε μια απολύτως κατακόρυφη θέση» σημειώνει η Tate. «Αυτό είναι που κρατάει το “πεντάλ” του γκαζιού. Καταλήγεις να διανύεις μια πολύ λεπτή γραμμή μεταξύ ταχύτητας και ελέγχου».
Οι αθλητές φορούν GPS, τα οποία ονομάζονται FlySights και τα οποία τοποθετούνται από τους κριτές. Πηδούν από 3.960 έως 4.300 μέτρα και διασχίζουν μια απόσταση 2.260 μέτρων, προτού τελικά ανακόψουν την πτώση σε υψόμετρο 1.700 μέτρων από το έδαφος. Ο μέσος όρος των ταχύτερων τριών δευτερολέπτων, μέσα σε αυτή την απόσταση των 2.260 μέτρων, ορίζεται ως η μέγιστη ταχύτητα τους. Κερδίζει αυτός που θα έχει τον υψηλότερο μέσο όρο μετά από οκτώ πτώσεις.
Όταν περάσουν το κατώτατο όριο, το FlySights στέλνει ένα σήμα στα ακουστικά των αθλητών. Εάν ο Lobpries διατηρούσε την ταχύτητα των 141 μέτρων ανά δευτερόλεπτο και μετά το υψόμετρο των 1.700 μέτρων, θα έπεφτε στη γη σε περίπου 12 δευτερόλεπτα.
Για να επιβραδύνουν, οι αθλητές προσπαθούν να γυρίσουν το σώμα τους σε οριζόντια θέση μέσα σε περίπου πέντε δευτερόλεπτα. Αλλά μερικές φορές, μια μετατόπιση του ανέμου ή μια λανθασμένη κίνηση μπορεί να τους κάνει να «γκελάρουν», το σώμα τους να γυρίσει κατά 90 μοίρες σε μόνο μια στιγμή. Νιώθουν σαν να εμπλέκονται σε τροχαίο ατύχημα. Αλλά είναι πρόθυμοι να υπομείνουν τους κινδύνους.
«Είμαστε στο σημείο που σχεδόν αψηφούμε τη φυσική» δήλωσε ο Lobpries.
Copyright:
2021 The New York Times
Διαβάστε επίσης:
Πώς δεν ζαλίζονται οι αθλητές του καλλιτεχνικού πατινάζ; Η απάντηση στην απορία όλων
O Αυστραλός μποξέρ που έμεινε στην ιστορία
Ακολουθήστε το Money Review στο Google News
