Οι influencers του ζωικού βασιλείου

Η Τζούλια, όπως συμφωνούσαν φίλοι και οικογένεια, είχε στυλ. Όταν η 18χρονη άρχισε να βάζει μακριές, σκληρές λωρίδες χόρτων στο ένα ή και στα δύο αυτιά της για να στολιστεί, οι άλλοι χιμπατζήδες στο πάρκο άγριας ζωής Chimfunshi στη Ζάμπια εντυπωσιάστηκαν. 

Πολύ σύντομα άρχισαν να το δοκιμάζουν και εκείνοι: πρώτα ο γιος της, μετά οι δύο πιο στενές φίλες της, ύστερα ένας αρσενικός χιμπατζής. Συνολικά 8 από τους 10 χιμπατζήδες της ομάδας προσπαθούσαν να στολίσουν τα αυτιά τους με λωρίδες χόρτων. «Ήταν πολύ αστείο» λέει ο Edwin van Leeuwen του University of Antwerp, που μελετάει την κουλτούρα των ζώων. «Προσπαθούσαν ξανά και ξανά χωρίς επιτυχία». Αλλά όταν τελειοποίησαν την τεχνική τους, την επαναλαμβάναν συχνά με υπερηφάνεια.

Η Τζούλια πέθανε πριν από δύο χρόνια, αλλά η ρουτίνα της ζει ακόμη. Η συμπεριφορά αυτή είναι ένα από τα παραδείγματα της κουλτούρας των ζώων, που έχουν εντυπωσιάσει τους επιστήμονες και για τα οποία έχουμε μία εξιστόρηση γεμάτη ζωντάνια στο τελευταίο τεύχος του Science. Κάποτε θεωρούσαμε την κουλτούρα προνόμιο των ανθρώπων. Αλλά η κουλτούρα, όπως πολλοί βιολόγοι τώρα καταλαβαίνουν, είναι κάτι πολύ μεγαλύτερο. 

«Εάν ορίσουμε την κουλτούρα ως ένα σύνολο συμπεριφορών που μοιράζεται μία ομάδα και μεταδίδεται μέσα στην ομάδα μέσω της κοινωνικής εκμάθησης, τότε τη βρίσκουμε διαδεδομένη στο ζωϊκό βασίλειο» λέει ο Andrew Whiten, ψυχολόγος στο πανεπιστήμιο St. Andrews της Σκωτίας και ένας εκ των συντακτών της μελέτης στο Science.

H κουλτούρα έχει διακριτά πλεονεκτήματα έναντι του DNA όσον αφορά στην μετάδοση της πληροφορίας. Ενώ η γενετική πληροφορία μπορεί να μετακινηθεί μόνο κάθετα από τους γονείς στα παιδιά, η πολιτισμική πληροφορία μπορεί να ρέει κάθετα και οριζόντα: από μεγάλους σε μικρούς, από μικρούς σε μεγάλους, σε συνομηλίκους και χωρίς να απαιτείται δεσμός αίματος. 

Ο Πίτερ Ρίτσερσον του πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας λέει «αυτή είναι η χρυσή εποχή για τις σπουδές της κουλτούρας των ζωών και των μεθόδων εκμάθησης στο ζωϊκό βασίλειο». Έχει εντυπωσιαστεί από την πρόσφατη έρευνα που καταδεικνύει ότι η μετανάστευση των ζώων καθορίζεται πολιτισμικά. 

Οι γερανοί είναι μετανάστες μεγάλων αποστάσεων και όταν ο αριθμός τους μειώθηκε τόσο πολύ ώστε δεν υπήρχαν ενήλικοι να διδάξουν στα νεότερα πτηνά τη διαδρομή, περιβαλλοντολόγοι χρησιμοποίησαν ανεμόπτερα για να τα διδάξουν. 

Ο Lars Chittka του πανεπιστημίου Queen Mary University of London και οι συνάδελφοί του έδειξαν ότι βομβίνοι μπορούσαν να διδαχθούν πώς να τραβούν μία χορδή και να αποκαλύπτεται μία πηγή ζάχαρης. Ελάχιστοι μπορούσαν να βρουν από μόνοι τους πώς να το κάνουν. Αλλά μπορούσαν όλοι να μάθουν βλέποντας άλλους. Επιπλέόν οι ερευνητές έγραψαν στο επιστημονικό περιοδικό PLoS Biology ότι η τεχνική αυτή μπορούσε να μεταφερθεί από αποικία σε αποικία. 

Copyright:
2021 The New York Times

Ακολουθήστε το Money Review στο Google News