Να είστε Πολίτες

Ποιος θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι η κατάσταση δεν είναι κρίσιμη; Ποιος θα μπορούσε να κλείσει τα μάτια μπροστά στην άβυσσο που απλώνεται μπροστά μας και κατά πώς φαίνεται έχει ακόμα μεγάλη διάρκεια;

Οι ειδικοί συγκλίνουν στην εκτίμηση ότι μπροστά μας έχουμε δύσκολες ημέρες. Μιλάνε για 2.500 ή και 3.000 κρούσματα ημερησίως σε βάθος 15ημέρου- ενδεχομένως και μέσα στον Απρίλιο. Κι αυτό παρά το σκληρό lockdown. Η κόπωση, η αλληλουχία των μέτρων (το λεγόμενο ακορντεόν), ακόμα κι ο… καλός καιρός ενίοτε κάνουν τους πολίτες πιο χαλαρούς, δεν τηρούν τα μέτρα, νοσούν. Αυτό, ωστόσο, θα μπορούσε κανείς να το πει φυσιολογικό, μέρος του παιχνιδιού όταν υπάρχει παρατεταμένο lockdown…

Διότι αυτό που συμβαίνει κατ’ εξακολούθηση στην Αθήνα όλες τις προηγούμενες ημέρες είναι αντικείμενο κοινωνιολογικής μελέτης για τον ιστορικό του μέλλοντος. Είναι παράλογο.

Ενώ ανακοινώνονται ημερήσια κρούσματα στην περιοχή των 2.500, ενώ οι θάνατοι ανήλθαν εκ νέου στη ζώνη των 50 κι ενώ οι ΜΕΘ βρίσκονται στα όρια τους, υπάρχει μια ευάριθμη ομάδα ανθρώπων που κρίνει σκόπιμο να διοργανώνει πορείες και διαδηλώσεις σχεδόν καθημερινά, σαν να μην συμβαίνει τίποτα, ωσάν να βρισκόμαστε σε προ-πανδημικό σημείο και στην Ελλάδα εξελίσσεται η συνήθης «κανονικότητα» με τις πλατείες γεμάτες με σημαίες και συνθήματα.

Οι εισαγωγές στα νοσοκομεία είναι αδιάκοπες- ο αριθμός αυξάνεται διαρκώς. Το σύστημα υγείας βρίσκεται σε σημείο οριακό. Η συντριπτική πλειονότητα του κόσμου καταβάλλει τεράστια προσπάθεια, τηρώντας τα αυστηρά μέτρα για να συνδράμει σε αυτή τη μάχη. Πολλοί έχουν στερηθεί πολλά και οι στιγμές παραμένουν δύσκολες.

Κι όμως, υπάρχει μια ομάδα ανθρώπων που επιμένει να αδιαφορεί, να προτάσσει αλλότρια επιχειρήματα, να φτάνει στο σημείο να αμφισβητεί ότι ο συγχρωτισμός χιλιάδων ανθρώπων προκαλεί διασπορά.

Την περασμένη Πέμπτη κάποιοι έκριναν απαραίτητο να διαδηλώσουν για «να μην μπουν στο γύψο τα δημοκρατικά δικαιώματα», όπως ήταν το σύνθημα τους. Σχεδόν καθημερινά γίνονται πορείες από αλληλέγγυους στον Κουφοντίνα. Την περασμένη Τρίτη η Νέα Σμύρνη έγινε πεδίο μάχης με δολοφονικές επιθέσεις κατά των αστυνομικών, σε μια διαδήλωση κατά της… αστυνομικής βίας.

Εδώ και πολλές εβδομάδες, κάποιοι επιμένουν να πραγματοποιούν διαδηλώσεις που εντείνουν τον επιπολασμό. Κάποιοι στηρίζουν εκ του ασφαλούς, παίζοντας παιχνίδια ή τρέφοντας ιδεοληψίες.

Πώς άραγε σκέφτονται όσοι λαμβάνουν μέρος σε διαδηλώσεις; Δεν αντιλαμβάνονται ότι προκαλούν μεγαλύτερο κακό, πυροβολώντας τα πόδια τους, τάχα για να δώσουν μάθημα στην κυβέρνηση; Αντιλαμβάνονται το μέγεθος του παραλογισμού και της εχθρότητας προς τον πολίτη;

Πώς, επίσης, στηρίζεις τα «δημοκρατικά δικαιώματα», όταν καταφανώς στρέφεσαι εναντίον του συμπολίτη σου; Όταν στην πιο κρίσιμη στιγμή, όχι μόνο λιποτακτείς, αλλά του δίνεις μαχαιριά πισώπλατα…

Δεν κινδυνεύει κανένα δημοκρατικό δικαίωμα αν για ένα μικρό διάστημα στερηθούν κάποιες (λίγες) χιλιάδες άνθρωποι τις πορείες. Θα τελειώσει η πανδημία, η ζωή θα συνεχιστεί.

Τώρα, όμως, όσοι -με ναρκισσιστικό πείσμα- επιμένουν να λαμβάνουν μέρος σε διαδηλώσεις στρέφονται ευθέως κατά των ευπαθών ομάδων, που αν νοσήσουν κινδυνεύουν να πεθάνουν. Οι διαδηλώσεις, εκ των πραγμάτων αυτή τη στιγμή, είναι κατά της ζωής.

Ο δημοκράτης νοιάζεται για τον διπλανό του, για τον συμπολίτη του, νιώθει μέρος του συνόλου, έχει αίσθηση της ευθύνης και του καθήκοντος. Δεν νοιάζεται μόνο για τον στενό «σύντροφο», γεννώντας στο μυαλό του εχθρούς για να υπάρξει ως αντιδιαστολή τους.

Η ταυτότητά μας, η κυρίαρχη, είναι αυτή του Πολίτη. Μετά έπονται οι υπό-ομάδες που δίνουν (σε κάποιους) λόγο ύπαρξης. Να είστε Πολίτες.

Ακολουθήστε το Money Review στο Google News