Γιατί γέρνει ο Πύργος της Πίζας; Όλες οι προσπάθειες να σωθεί ένα θαύμα
27 Φεβρουαρίου 1964
Η ιταλική κυβέρνηση ζητά προτάσεις για το πώς να σώσει τον περίφημο Πύργο της Πίζας από την κατάρρευση, την ώρα που η κορυφή του 54 μέτρων οικοδομήματος στέκει περίπου 5 μέτρα πιο νότια από την βάση του, με τις μελέτες να δείχνουν ότι η κλίση του αυξάνεται ελάχιστα κάθε χρόνο.
Οι ειδικοί προειδοποιούσαν ότι το μεσαιωνικό κτίριο, που αποτελεί ένα από τα κορυφαία τουριστικά αξιοθέατα της Ιταλίας, κινδυνεύει σοβαρά να καταρρεύσει, σε έναν σεισμό ή μία καταιγίδα. Οι προτάσεις για την σωτηρία του πύργου καταφθάνουν στην Πίζα από όλο τον κόσμο, αλλά θα χρειαστεί να φτάσουμε στο 1999 για να αρχίσουν τα όποια επιτυχημένα έργα.
Οι εργασίες για την ανοικοδόμηση του πύργου ξεκίνησαν στις 9 Αυγούστου του 1173, με στόχο να φιλοξενηθούν εκεί οι καμπάνες του τεράστια καθεδρικού της Piazza dei Miracoli (Πλατείας των Θαυμάτων).
Η Πίζα αποτελούσε την εποχή εκείνη μια μεγάλη εμπορική δύναμη και μια από τις πλουσιότερες πόλεις του κόσμου, ενώ ο πύργος με τις καμπάνες σχεδιαζόταν να γίνει ένας από τους πιο εντυπωσιακούς που είχε δει ποτέ η Ευρώπη, σύμφωνα με το History.com.
Όμως, όταν το κτίριο είχε φτάσει στον τρίτο όροφο, οι εργασίες σταμάτησαν, για άγνωστο μέχρι σήμερα λόγο. Ενδεχομένως να υπήρξαν οικονομικά ή πολιτικά κωλύματα ή οι μηχανικοί του να παρατήρησαν από τότε κιόλας ότι ο πύργος είχε βυθιστεί μέσα στο έδαφος από τη μία πλευρά.
Όπως θα διαπιστωνόταν πολύ αργότερα, η κλίση του πύργου οφείλεται στα απομεινάρια της εκβολής ενός αρχαίου ποταμού, που βρίσκεται από κάτω. Το έδαφος στο σημείο αποτελείται σε μεγάλο βαθμό από νερό και λασπώδη άμμο, με αποτέλεσμα το βαρύ, μαρμάρινο κτίριο, να αρχίσει σταδιακά να βυθίζεται μέσα στο έδαφος, από τη στιγμή που μπήκαν τα θεμέλιά του.
Το γεγονός ότι οι κατασκευαστικές εργασίες διεκόπησαν για 95 χρόνια επέτρεψε στο κτίριο να ισορροπήσει κάπως και ο αρχιμηχανικός προσπάθησε να αντισταθμίσει την εμφανή κλίση του κάνοντας τους νέους ορόφους ελαφρώς πιο ψηλούς από τη μία πλευρά.
Το 1278, οι εργάτες έφτασαν στον 7ο και τελευταίο όροφο και οι κατασκευές σταμάτησαν και πάλι. Αυτή τη φορά, η κλίση είχε φτάσει σχεδόν στο ένα μέτρο.
Το 1360 άρχισαν οι εργασίες για το καμπαναριό, όπου και πάλι έγιναν προσπάθειες να αντισταθμιστεί η κλίση με ένα λοξό ταβάνι.
Έτσι, ο πύργος ολοκληρώθηκε γύρω στο 1370 και παρά την κλίση του, θεωρήθηκε ένα αρχιτεκτονικό θαύμα. Κόσμος έφτανε από κάθε γωνιά για να θαυμάσει τις 200 κολώνες και τις έξι εσωτερικές στοές του.
Μαζί με την κλίση, που μεγάλωνε ελαφρώς κάθε χρόνο, μεγάλωνε και το ενδιαφέρον για τον πύργο. Μετρήσεις του 1550 έδειξαν ότι η κορυφή βρισκόταν 3,5 μέτρα πιο νότια από την βάση.
Το 1838, ένας αρχιτέκτονας εξασφάλισε άδεια για να σκάψει στην βάση του, όμως όταν το έκανε, νερό άρχισε να αναβλύζει από το χώμα, με αποτέλεσμα ο πύργος να αποκτήσει λίγο μεγαλύτερη κλίση.
Το 1934, ο Ιταλός δικτάτορας Mussolini αποφάσισε ότι ένας πύργος που γέρνει δεν είναι το σύμβολο που ταιριάζει στην εικόνα της χώρας. Σε μία προσπάθεια να αντιστρέψουν την κλίση, μηχανικοί άνοιξαν τρύπες στα θεμέλια και έριξαν σε αυτές 200 τόνους τσιμέντου. Ο πύργος πήρε απότομα ακόμα μεγαλύτερη κλίση.
Το 1964, φοβούμενη την κατάρρευση του πύργου, η ιταλική κυβέρνηση ζήτησε προτάσεις για τη σωτηρία του. Δύο χρόνια αργότερα, όμως, μία προσπάθεια αποκατάστασης εγκαταλείφθηκε, όταν επιδείνωσε και άλλο την κλίση.
Ακολούθησαν και άλλες προσπάθειες, το 1985, ώσπου το 1990, η ιταλική κυβέρνηση έκλεισε τις πόρτες του πύργου για το κοινό, καθώς υπήρχαν σοβαρές ανησυχίες για την ασφάλειά του.
Το 1992, σε μία προσπάθεια να σταθεροποιηθεί προσωρινά το κτίριο, ατσάλινοι τένοντες, καλυμμένοι με πλαστικό, τοποθετήθηκαν γύρω του, φτάνοντας έως τον δεύτερο όροφο. Τον επόμενο χρόνο χτίστηκαν τσιμεντένια θεμέλια γύρω από τον πύργο και τοποθετήθηκαν αντίβαρα στη βόρεια πλευρά του. Αυτά τα βάρη μείωσαν την κλίση κατά 2,5 εκατοστά.
Το 1995, η επιτροπή που είχε αναλάβει την αποκατάσταση θέλησε να αντικαταστήσει τα αντιαισθητικά αντίβαρα με υπόγεια καλώδια. Οι μηχανικοί της πάγωσαν το έδαφος με υγρό άζωτο για την προετοιμασία, αλλά αυτό προκάλεσε μια δραματική αύξηση της κλίσης, με αποτέλεσμα η προσπάθεια να εγκαταλειφθεί.
Τελικά, το 1999, οι μηχανικοί άρχισαν μια πολύ αργή και σταδιακή διαδικασία εξαγωγής χώματος κάτω από την νότια πλευρά του πύργου και μέσα σε μερικούς μήνες, το έργο άρχισε να δείχνει θετικά αποτελέσματα. Η προσπάθεια συνεχίστηκε, καθώς τεράστια καλώδια συγκρατούσαν τον πύργο για το ενδεχόμενο ξαφνικής αποσταθεροποίησης. Μέσα σε έξι μήνες, η κλίση είχε μειωθεί πάνω από 2,5 εκατοστά και έως το τέλος του 2000 είχε περιοριστεί κατά 30 εκατοστά.
Ο πύργος της Πίζας άνοιξε και πάλι για το κοινό τον Δεκέμβριο του 2001, όταν η κλίση είχε μειωθεί κατά 45 εκατοστά. Υπολογίζεται ότι έπειτα από αυτές τις εργασίες, ο πύργος κέρδισε άλλα 300 χρόνια ζωής.
moneyreview.gr
Διαβάστε επίσης:
Οι τραπεζίτες του Θεού: Η άνοδος και η πτώση μιας πανίσχυρης δυναστείας
Σαλόνι με θέα στην κορυφή του κόσμου – Πληρώνουν 2,7 δισ. δολάρια για να την βλέπουν
«Σκάψε για χρυσό» – Πώς ο Conrad Hilton μετέτρεψε 5.000 δολάρια σε μία αυτοκρατορία
Ακολουθήστε το Money Review στο Google News
