Ο υπερήρωας και οι… κομπάρσοι

Μπορεί ο υπόλοιπος κόσμος κόσμος να ασχολείται ελάχιστα, όμως το αμερικανικό football στην χώρα που το γέννησε -παντρεύοντας το βρετανικό rugby με το ποδόσφαιρο- είναι το δημοφιλέστερο σπορ που υπάρχει. Το δε Super Bowl, ο ετήσιος τελικός δηλαδή της σχετικής διοργάνωσης είναι το πιο ακριβό τηλεοπτικό θέαμα της χρονιάς, ενώ παραδοσιακά μεταδίδεται και παρακολουθείται σε κάθε γωνιά του κόσμου. Αυτό έγινε και σήμερα τα ξημερώματα, σε έναν αγώνα όπου γράφτηκε ιστορία, όχι διότι τον παρακολούθησαν διά ζώσης 25 χιλιάδες άνθρωποι -σε γήπεδο χωρητικότητας 65.000- εν μέσω πανδημίας, αλλά επειδή η ομάδα των νικητών Tampa Bay Buccaneers είχε για μπροστάρη τον Τομ Μπρέιντι.

Στα 43 του, ο μυθικός quarterback απολαμβάνει παγκόσμια φήμη που ξεπερνά το ίδιο το σπορ, όπως συνέβαινε κάποτε με τον Μάικλ Τζόρνταν ή τον Ντιέγκο Μαραντόνα. Στην θέση του οι περισσότεροι παίκτες δεν ξεπερνούν ποτέ τα 30-32 προτού αποσυρθούν. Εκείνος ως… υπερήλικας κατέκτησε το 7ο δαχτυλίδι πρωταθλητή της καριέρας του κόντρα στους περυσινούς θριαμβευτές Kansas City Chiefs, επικρατώντας του 25χρονου αστέρα Πάτρικ Μαχόουμς, ενός επίσης εκπληκτικού παίκτη, ο οποίος είναι και ο πιο ακριβοπληρωμένος της λίγκας. Οι πάντες υποκλίνονται και ο τίτλος του «GOAT» («Greatest Of All Time») του ανήκει δικαιωματικά.

Αν κανείς διαβάσει τα παραπάνω μάλλον θα καταλάβει πως ο Μπρέιντι κέρδισε μόνος του, σε μια μονομαχία με έναν εξαιρετικό αντίπαλο, εδώ όμως δεν πρόκειται για τένις· αντιθέτως το αμερικανικό football είναι μακράν το πιο περίπλοκο από τα ομαδικά αθλήματα, με αναρίθμητα συστήματα και 11 παίκτες στο γήπεδο, οι οποίοι πάντως -σε αντίθεση με το δικό μας ποδόσφαιρο- αλλάζουν διαρκώς μεταξύ άμυνας, επίθεσης και ειδικών καταστάσεων. Το σημερινό παιχνίδι για παράδειγμα, περισσότερο και από την ιδιοφυΐα του Μπρέιντι, το κέρδισε η υποδειγματική κάλυψη που του παρείχε η ομάδα του, προκειμένου εκείνος να κάνει τις πάσες, αλλά και η αμυντική της λειτουργία, που δεν άφησε τον αντίπαλο να πάρει ανάσα.

Ολοι οι τίτλοι ωστόσο σε εφημερίδες και σάιτ γράφουν μόνο έναν όνομα: Τομ Μπρέιντι. Η έμφυτη τάση των Αμερικανών να δημιουργούν ήρωες, που διαποτίζει ολόκληρη την κοινωνία τους, βρίσκει την πιο χαρακτηριστική εφαρμογή της στον αθλητισμό. Λατρεύουν σαν θεό τον quarteback που δίνει την κρίσιμη πάσα για το σκοράρισμα (touchdown), τον μπασκετμπολίστα που βάζει το τελευταίο σουτ, τη στιγμή που το χρονόμετρο μηδενίζει κ.ο.κ., σε βαθμό που οι συμπαίκτες συχνά «εξαφανίζονται» ή έστω αποκτούν την υποτιμητική ταμπέλα του «supporting cast».

Μην παρεξηγηθούμε: φαινόμενα τύπου Μπρέιντι ή Τζόρνταν αξίζουν κάθε αναγνώριση. Για όσους όμως παρακολουθούν σταθερά τα αμερικανικά αθλητικά δρώμενα, είναι φανερό πως συχνά τέτοιες υπερβολικές τιμές επιφυλάσσονται και σε άλλους σταρ, που δεν δικαιολογούν έναν μύθο αυτού του βεληνεκούς. Κι αυτό, από ένα σημείο και έπειτα, επηρεάζει το ίδιο το σπορ. Ταυτόχρονα δημιουργεί μια κουλτούρα απίστευτης πίεσης ικανής να διαλύσει όσους δεν είναι πνευματικά ατσαλωμένοι ώστε να ανταποκριθούν. Είναι όμως απαραίτητη τόση σκληρότητα γύρω από κάτι που στην ουσία του είναι απλώς ένα παιχνίδι; Ο Τομ Μπρέιντι μάλλον έχει την απάντηση.

Ακολουθήστε το Money Review στο Google News