Όταν αγνοείται

Αν και γενικά η στατιστική μας δίνει στοιχεία για τις τάσεις, τις πλειοψηφίες, το μέσο πολίτη, ή τουλάχιστον έτσι φανταζόμαστε την αξία της, κάποιες φορές μπορεί να μας δώσει σοκαριστικά στοιχεία για τις μειοψηφίες, αυτό που λέμε «περιθώριο». Μία τέτοια περίπτωση είναι η έρευνα της Actionaid για τη σεξουαλική παρενόχληση στην εργασία που δημοσιεύτηκε πριν από λίγες ημέρες. Σε αυτήν, 1009 άνδρες άνω των 18 εξέφρασαν τις απόψεις τους για το τι αναγνωρίζουν ως παρενοχλητική συμπεριφορά.

Ορθά η πρώτη ανάγνωση από την ερευνητική ομάδα εστιάζει στο ότι πολύ μεγάλο μέρος του ανδρικού πληθυσμού δεν αναγνωρίζει ως παρενοχλητικές τις μη σωματικές συμπεριφορές παρότι οι λήπτριες ξεκάθαρα τις βιώνουν ως τέτοιες. Εδώ λοιπόν, σωστά εγείρεται το θέμα της ευαισθητοποίησης, τομέας στον οποίο έχουμε όντως πολύ δρόμο μπροστά μας.

Όμως το παραπάνω αποτέλεσμα μας λέει ταυτόχρονα ότι υπάρχει και ένα 12,1% των ερευνώμενων ανδρών που δεν αναγνωρίζει ως παρενόχληση το «βιασμό, απόπειρα βιασμού ή σεξουαλική επίθεση». Αυτό είναι ένα πολύ τρομακτικό αποτέλεσμα. 

Η προβολή του αποτελέσματος μίας δειγματοληπτικής έρευνας στον γενικό πληθυσμό δεν είναι κάτι καινούριο. Γίνεται πριν από κάθε εκλογική αναμέτρηση. Το μέγεθος του δείγματος εδώ είναι αντίστοιχο με εκείνο των πολιτικών ερευνών.

Αυτό που είναι λοιπόν τρομακτικό, και ας μην είναι το πρώτο ζητούμενο της έρευνας, δεν είναι μόνο ότι υπάρχουν 122 άντρες που απάντησαν ότι δεν θεωρούν τον βιασμό παρενόχληση, αλλά ότι μέσα στους 2,6 εκατ. εργαζόμενους που καταγράφει η ΕΛΣΤΑΤ, είναι πιθανό να υπάρχουν πάνω από 300 χιλ. που έχουν αυτή την άποψη.

Trauma is personal. It does not disappear if it is not validated. When it is ignored or invalidated the silent screams continue internally heard only by the one held captive.

Danielle Bernock, Emerging With Wings, Οκτώβριος 2014, από τις εκδόσεις ‎4F Media.

Ακολουθήστε το Money Review στο Google News