Η Τεχνητή Νοημοσύνη θέλει να γίνει παρτενέρ σου

Genevieve Curtis 

Σε μια ακατάστατη αποθήκη, μία χορεύτρια φωτίζεται από έναν και μόνο προβολέα, ο οποίος είναι συνδεδεμένος μ’ ένα μηχάνημα. Αυτή ξεκινάει να κινείται, δημιουργώντας σχήματα με τα χέρια της. Αλλά τότε ο προβολέας ξεκινάει να αποκρίνεται στη χορεύτρια, βρίσκοντας τον δικό του ρυθμό, και κινείται από τη μία πλευρά στην άλλη.

Ο ένας συμμετέχων σ’ αυτό τον χορό είναι ύψους σχεδόν τριών μέτρων και ζυγίζει περισσότερα από 225 κιλά. Ονομάζεται ΑΒΒ IRB 6700 και αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα βιομηχανικά ρομπότ του κόσμου.

Η χορεύτρια και χορογράφος Κάτια Κουάν είναι ο άνθρωπος – σταρ της παράστασης «Output, η οποία αποτελεί μέρος της συνεργασίας με το «ThoughtWorks Arts» και το Ινστιτούτο Πρατ. Παρότι το να χορεύεις μ’ ένα ρομπότ ακούγεται σαν επιστημονική φαντασία, για την κυρία Κουάν, η οποία ολοκληρώνει το διδακτορικό της στη μηχανολογία στο Πανεπιστήμιο Στάνφορντ της Καλιφόρνιας, είναι «σαν επέκταση του σώματος -και της δυνατότητας».

Στο μεγαλύτερο μέρος της ιστορίας, η βασική υπόθεση σχετίζεται με το ότι ο χορός γίνεται από τους ανθρώπους για τους ανθρώπους. Ωστόσο, δεν φαίνεται παράλογο τα ρομπότ κάποια μέρα να κάνουν παραστάσεις για εμάς τους θνητούς, ιδίαν όταν οι χορογράφοι, σαν την κυρία Κουάν, χρησιμοποιούν την τεχνολογία για να εξερευνήσουν τα εξωτερικά όρια της τέχνης.

Στην πρώτη γραμμή αυτού του αναπτυσσόμενου πεδίου είναι ο Σίντνεϊ Σκάιμπετερ, πρώην χορευτής και καθηγητής χορογραφίας στο Πανεπιστήμιο Μπάουν στο Ρόουντ Άιλαντ, όπου οι φοιτητές του προσεγγίζουν τον χορό μ’ έναν τρόπο, ο οποίος είναι εξαιρετικά υπολογιστικός -σαν να χρησιμοποιείς μια μηχανή εκμάθησης για να δημιουργήσεις ψηφιακά άβαταρ, τα οποία χορεύουν μαζί με ζώντες περφόρμερς.

Ο κύριος Σκάιμπετερ και η κυρία Κουάν εντάχθηκαν σε μια ομάδα καλλιτεχνών, η οποία πειραματίζεται με την τεχνολογία, με στόχο να ανοίξουν νέους δρόμους στον χορό. Πρωτοπόρος ήταν ο χορογράφος Μερς Κάνινγκχαμ, ο οποίος χρησιμοποίησε ένα λογισμικό που μπορούσε να σχεδιάσει διάφορες κινήσεις .

Μέχρι τα τέλη του 20ου αιώνα, είχαμε ήδη την καταγραφή κίνησης, τη φορητή τεχνολογία και την εικονική πραγματικότητα, ακολουθούμενες από την τεχνητή νοημοσύνη.

Η πλατφόρμα Google Arts και Culture συνεργάστηκε με χορευτές και πέρυσι έβγαλαν το Living Archive, έναν διαδραστικό άτλαντα μισού εκατομμυρίου κινήσεων που αντλήθηκαν από το ρεπερτόριο του χορογράφου Γουέιν ΜακΓκρέγκορ.

Το Living Archive επιτρέπει σ’ έναν χρήστη να επιλέξει πόζες και να κατασκευάσει μια χορευτική κίνηση ή να χορέψει μπροστά στην κάμερα και να διευκολύνει τον υπολογιστεί να βρει το πλησιέστερο οπτικό ταίριασμα, το οποίο θα αποτελεί ένα δομικό στοιχείο σε μια νέα (σ.σ. χορευτική) ακολουθία.

Ο Ντάμιεν Χένρι, επικεφαλής του project της Google, ανέπτυξε μια ακόμη πιο προηγμένη μηχανή, η οποία τροφοδοτούσε το Living Archive και παρείχε 100 ώρες βιντεοσκόπησης από τους χορούς του ΜακΓκρέγκορ. Στην πρόβα, ο αλγόριθμος μπορούσε να αντιληφθεί τις κινήσεις των χορευτών μέσω της web-κάμερας και αμέσως να δώσει οδηγίες για την σωστή εκτέλεση της ακολουθίας.

Τον Ιούλιο του 2019, η εταιρεία Γουέιν ΜακΓκρέγκορ έκανε πρεμιέρα στο «Living Archive: An AI Performance Experiment», μία 30λεπτη εργασία που αναπτύχθηκε μ’ ένα πρόγραμμα, στο Music Center του Λος Άντζελες.

«Όλοι έχουμε προκαταλήψεις» ανέφερε ο κ. ΜακΓκρέγκορ, «και τρόπους, με τους οποίους πλαισιώνουμε τον κόσμο». «Η Τεχνητή Νοημοσύνη προσφέρει περισσότερη αυτογνωσία. Σε βοηθάει να παίξεις διαφορετικά».

Ο Πόντους Λίντμπεργκ, καλλιτεχνικός διευθυντής του Μουσικού Θεάτρου της Δανίας, ξεκίνησε τη χρήση της Τεχνητής Νοημοσύνης για να δημιουργήσει έναν χορό, ο οποίος συνέδεε την ένταση μεταξύ ανθρώπου και μηχανής, βάζοντας και τους δύο μαζί στην σκηνή.

«Επειδή η Τεχνητή Νοημοσύνη εκπαιδεύτηκε σε κάτι περισσότερο από το λεξιλόγιο κίνησής μου», δήλωσε ο Λίντμπεργκ, «έμαθε πολλά, ανέλυσε αυτή τη γνώση και την ενίσχυσε με τους χορευτές». Κάθε χορευτική παράσταση, η οποία ονομάζεται «Κένταυρος», είναι ένα ξεχωριστό και απρόβλεπτο γεγονός -μια αλληγορία των σχέσεών μας με την τεχνολογία.

Είναι ασαφές αν η Τεχνητή Νοημοσύνη θα χαράξει έναν αξιοσημείωτο δρόμο στον τομέα του χορού. Το πού θα πάει, άλλωστε, αυτή η σχέσει άπτεται της επιστήμης και της καλλιτεχνικής διάθεσης.

Ο κύριος ΜακΓκρέγκορ, για πρώτη φορά, είναι σίγουρος για την προοπτική της Τεχνητής Νοημοσύνης. «Οι δημιουργοί νομίζουν ότι η μέθοδός τους είναι ένα μυστήριο πράγμα, το οποίο συμβαίνει σ’ αυτούς και δεν μπορεί να γνωστοποιηθεί ». «Αλλά όσα περισσότερα καταλαβαίνουμε σχετικά με το πώς κάνουμε τις επιλογές μας, τόσο ευκολότερα μπορούμε να κάνουμε διαφορετικές επιλογές».

Και είναι βέβαιος για ένα ακόμη πράγμα: «Τίποτα δεν μπορεί να αντικαταστήσει την ανθρώπινη καρδιά».

© 2020 The New York Times

Ακολουθήστε το Money Review στο Google News