Ο πόλεμος του ανθρώπου με τη μηχανή: Τι έμαθε ο μεγάλος χαμένος
10 Φεβρουαρίου 1996
Ο παγκόσμιος πρωταθλητής στο σκάκι, Garry Kasparov, χάνει την πρώτη παρτίδα σε ένα παιχνίδι έξι παρτίδων έναντι του Deep Blue, του πανίσχυρου υπολογιστή της IBM που μπορεί να εξετάζει 100 εκατομμύρια κινήσεις το δευτερόλεπτο.
Ο άνθρωπος επικράτησε τελικά έναντι της μηχανής εκείνη την ημέρα, πετυχαίνοντας τρεις νίκες και δύο ισοπαλίες και παίρνοντας το έπαθλο των 400.000 δολαρίων, καθώς 6 εκατομμύρια άτομα παρακολουθούσαν το παιχνίδι.
Ένα χρόνο αργότερα, όμως, τον Μάιο του 1997, η μάχη του ανθρώπου έναντι της μηχανής θα κριθεί οριστικά, όταν ο Kasparov θα ηττηθεί σε ένα παιχνίδι που θεωρήθηκε τότε ενδεικτικό της μοίρας της ανθρωπότητας.
Το σκάκι, άλλωστε, είχε συνδεθεί εδώ και αιώνες με την ανθρώπινη ευφυΐα. Η στρατηγική σκέψη, που είναι κρίσιμη στο παιχνίδι αυτό, αποτελεί τον πυρήνα αυτού που υποτίθεται ότι έκανε το ανθρώπινο είδος να ξεχωρίζει: Τα χρόνια εκείνα, μόνο ο άνθρωπος είχε την ικανότητα να επεξεργάζεται τις πληροφορίες και να προσαρμόζεται στις συνθήκες του περιβάλλοντος που αλλάζουν.
Σήμερα, οι προσωπικοί υπολογιστές έχουν γίνει τόσο δυνατοί, ώστε ακόμα και ένα smartphone μπορεί να «τρέχει» υπολογιστικές μηχανές σκακιού τόσο ισχυρές όσο ήταν τότε το Deep Blue, παράλληλα με άλλες εφαρμογές. Και με την πρόοδο της τεχνητής νοημοσύνης, οι μηχανές μαθαίνουν πλέον το παιχνίδι μόνες τους, χωρίς να ακολουθούν γραμμένους κανόνες, όπως στην περίπτωση εκείνου του υπολογιστή της IBM.
Τα εκατομμύρια των ανθρώπων που παρακολουθούσαν τον Kasparov στις μάχες του 1996 και του 1997 έναντι του Deep Blue, δεν γνώριζαν ότι σήμερα, οι υπολογιστές και τα big data θα χρησιμοποιούνταν σε κάθε σκοπιά της ζωής μας: Για να στηρίξουν τα συστήματα των τραπεζών, να σχεδιάσουν καλύτερα αυτοκίνητα και αεροπλάνα και να δοκιμάσουν νέα φάρμακα.
Εάν σήμερα εκατομμύρια άνθρωποι ανησυχούν ότι μία μηχανή μπορεί να κάνει τη δουλειά τους γρηγορότερα, καλύτερα και φθηνότερα, ο Kasparov βρέθηκε αντιμέτωπος με αυτή την απειλή πρώτος, με τον πιο δημόσιο και επώδυνο τρόπο.
«Έχω συμφιλιωθεί με αυτό», θα έλεγε όταν πια θα είχαν περάσει πάνω από δέκα χρόνια. «Στο τέλος της ημέρας, εκείνο το παιχνίδι δεν ήταν κατάρα αλλά ευλογία, γιατί ήμουν μέρος κάτι πολύ σημαντικού», είχε πει το 2020 σε μία συνέντευξή του στο Wired, αν και παραδέχθηκε ότι τότε το έβλεπε πολύ διαφορετικά.
«Το 1997 ήταν μια δυσάρεστη εμπειρία, αλλά με βοήθησε να καταλάβω το μέλλον της συνεργασίας μεταξύ ανθρώπου και μηχανής», εξηγεί. Μπορεί ο άνθρωπος να πίστευε ότι είναι ανίκητος, όμως η απόδειξη του αντιθέτου δεν σημαίνει πως η ζωή τελειώνει, εξηγεί. «Πρέπει να βρούμε πώς να το γυρίσουμε προς όφελός μας», λέει.
«Πάντα λέω πως ήμουν ο πρώτος εργάτης γνώσης του οποίου η δουλειά απειλήθηκε από μία μηχανή. Αλλά αυτό με βοηθά να επικοινωνήσω ένα μήνυμα στο κοινό. Γιατί, ξέρετε, κανείς δεν μπορεί να με κατηγορήσει ότι είμαι υπέρ των υπολογιστών», προσθέτει.
Ποιο είναι το μήνυμα του Kasparov; «Κάθε τεχνολογία καταστρέφει δουλειές πριν να δημιουργήσει δουλειές. Εάν κοιτάξετε τα στατιστικά, μόνο το 4% των δουλειών στις ΗΠΑ χρειάζονται ανθρώπινη δημιουργικότητα. Αυτό σημαίνει ότι το 96% των δουλειών είναι αυτό που ονομάζω δουλειές-ζόμπι. Έχουν πεθάνει, απλά δεν το ξέρουν».
moneyreview.gr
Διαβάστε επίσης:
Εσείς θα αφήνατε ένα ρομπότ να σας υπερασπιστεί στο δικαστήριο;
Η γήρανση του εργατικού δυναμικού φέρνει τα ρομπότ στο προσκήνιο
Ακολουθήστε το Money Review στο Google News
