Υπόθεση Πισπιρίγκου: Το «οφθαλμόν αντί οφθαλμού» του λαϊκού δικαστηρίου

Τη σύλληψη της Ρούλας Πισπιρίγκου, μητέρας των τριών παιδιών στην Πάτρα, ακολούθησε μία οχλαγωγική πολιορκία του σπιτιού της από εξαγριωμένο πλήθος που απειλούσε τους συγγενείς της (τη μητέρα της συγκεκριμένα), ζητώντας θάνατο και κρέμασμα, μεσαιωνικού τύπου, στην πλατεία Γεωργίου.

Τα στιγμιότυπα που καταγράφηκαν μιλούν από μόνα τους:

Η αστυνομία φαίνεται να άφησε την κατάσταση να εξελιχθεί ως εξελίχθηκε, με αποτέλεσμα να φυγαδευτούν οι συγγενείς τα ξημερώματα ώστε να αποφευχθεί το λιντσάρισμα από μέλη της τοπικής κοινωνίας.

Η διάθεση αυτοδικίας, οι νύξεις και οι άμεσες αναφορές για επαναφορά της θανατικής ποινής ως αντιστάθμισμα στο φρικαλεότερο των φρικαλεοτέρων έγκλημα της παιδοκτονίας, έχουν ήδη αρχίσει να διαχέονται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και η κατάσταση φαίνεται να ξεφεύγει.

 – Η αφαίρεση ανθρώπινης ζωής είναι το μεγαλύτερο έγκλημα που μπορεί να γίνει!

– Σύμφωνοι. Τι προτείνετε να κάνουμε;

– Να την σκοτώσουμε!

Τα λέει όλα με μία ανάρτηση ο κωμικός. Και όχι μόνο εκείνος δηλαδή. Παρακολουθούμε μία πραγματική κτηνωδία, ένα από τα πιο αποκρουστικά εγκλήματα στην ιστορία του ποινικού δικαίου. Ένα έγκλημα όμως που, για ακόμη μία φορά, γίνεται αφορμή για να έρθουν στην επιφάνεια τα πιο θυμικά, τα πιο ευτελή και χυδαία ένστικτα όσων έχουν αγανακτήσει και γυρεύουν εκτόνωση, όσων αμφισβητούν τον νομικό πολιτισμό και εξισώσουν τον κανιβαλισμό του «οφθαλμόν αντί οφθαλμού» με την απόδοση δικαιοσύνης.

Θέλουμε πράγματι η Δικαιοσύνη και οι θεσμοί να κάνουν σωστά τη δουλειά τους, όπως οφείλουν άλλωστε, χρειάζεται η αστυνομία να μη σταματήσει τις έρευνες – να είναι πραγματικά ενδελεχείς – και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης να στέκονται στο ύψος των περιστάσεων. Να μεταδίδουν τις πληροφορίες χωρίς να «διαφημίζουν» την «ιδεολογία» της αποκτήνωσης, ρίχνοντας λάδι σε μια φωτιά που είναι στα όρια του να κάψει όλο το σύμπαν – μαζί και όσους παρακολουθούν μουδιασμένοι αυτή την κτηνωδία που κρέμεται στα μανταλάκια.

Η υπόθεση της Πάτρας είναι σκέτη φρίκη και δεν μας ανατριχιάζει άδικα. Δεν μας προκαλεί απλώς προβληματισμό, αλλά αποστροφή και συντριβή, αφού τίποτα στον κόσμο δεν συγκρίνεται με τη μητρική αγάπη και η σχέση αυτή έχει μία προαιώνια ιερότητα στο συλλογικό ασυνείδητο. Η οχλοκρατία της Πάτρας όμως και της κάθε τοπικής κοινωνίας σε ανάλογες περιπτώσεις, ας μας θυμίζει ότι η ανοχή στον σκοταδισμό είναι επικίνδυνη και η αυτοδικία δεν οδηγεί πουθενά, αντιθέτως προκαλεί μεγαλύτερο πόνο και ταΐζει το ένστικτο με τυφλό μίσος – το οποίο περισσεύει αυτή τη στιγμή στο δράμα που βλέπουμε να εκτυλίσσεται.

*Τη Ρούλα Πισπιρίγκου δεν την «καίνε» οι καταθέσεις της, αλλά οι πράξεις της. Κι αυτό ας αποδειχθεί.

*Κόντρα στους αυτόκλητους τιμωρούς, εμείς κρατάμε τη γλυκιά, βουβή και συμβολική κίνηση πένθους της γυναίκας που άφησε λουλούδια έξω από «το κολαστήριο των τριών αγγέλων». Ίσως να είναι και η πιο ηχηρή πράξης αντίδρασης στην κτηνωδία της Πάτρας.

Πηγή: neolaia.gr

Ακολουθήστε το Money Review στο Google News