Oops
Η πρόσφατη απόφαση του ανωτάτου δικαστηρίου των ΗΠΑ να αφήσει τη δικαιοδοσία για τη ρύθμιση των αμβλώσεων στις επί μέρους πολιτείες, ανατρέποντας τη νομολογία του 1973 που ήθελε προστασία του δικαιώματος σε ομοσπονδιακό επίπεδο, ξεσήκωσε μία θύελλα αντιδράσεων. Πέρα, όμως, από τη δίκαιη συναισθηματική αγανάκτηση για την άρση της προστασίας αυτού του δικαιώματος, με την οποία η στήλη συντάσσεται, είναι μία καλή στιγμή να θυμηθούμε γιατί αυτό είναι ένα σημαντικό δικαίωμα, όχι τόσο ηθικά, όσο πρακτικά. Τι σημαίνει, με λίγα λόγια, η απαγόρευση των αμβλώσεων που θα επέλθει σε 14 πολιτείες με ακόμη περισσότερες να εξετάζουν το ενδεχόμενο (κάποιοι αναλυτές μιλούν για τις μισές ΗΠΑ). Τα αποτελέσματα μίας τέτοιας κίνησης θα είναι φυσικά πολλαπλά – θα προσπαθήσουμε να εξετάσουμε κάποια από τα σημαντικότερα.
Καταρχήν, ας καταγράψουμε ότι οι πολιτείες που έχουν νόμους που θα απαγορέψουν τις αμβλώσεις άμεσα ή μέσα σε ένα μήνα, σύμφωνα με τη Washington Post, είναι: Idaho, Utah, Wyoming, North Dakota, South Dakota, Oklahoma, Texas, Missouri, Arkansas, Louisiana, Mississippi, Tennessee, Kentucky & Alabama. Εκτός από αυτές, άλλες έξι εξετάζουν το ενδεχόμενο. Πρακτικά, αυτό σημαίνει ότι αν μία γυναίκα επιθυμεί να κάνει έκτρωση και βρίσκεται στη Λουϊζιάνα, πρέπει να ταξιδέψει στο Ιλλινόι για αυτό. Αυτό είναι περίπου 832 μίλια, ή 1338 χλμ, διαδρομή για την οποία η google δεν μπόρεσε να προτείνει κάποια δημόσια συγκοινωνία. Καταλαβαίνουμε ότι αυτό δεν θα σταματούσε μία γυναίκα που είναι καλά αμειβόμενη ή έχει κάποιο κομπόδεμα, αλλά στη Λουϊζιάνα περίπου 20% ζει κάτω από το όριο της φτώχειας, σύμφωνα με τη statista. Συνεπώς, η απαγόρευση ισχύει βασικά για τα χαμηλότερα εισοδηματικά στρώματα. Επίσης να σημειώσουμε εδώ ότι αυτό έχει και μία υποβόσκουσα ρατσιστική χροιά, καθώς η φτώχεια δεν είναι ισοκατανεμημένη.
Όμως, καμία απαγόρευση δεν έχει ποτέ εφαρμοστεί καθολικά. Κανένας «πόλεμος στα ναρκωτικά» δεν κατάφερε να τα εξαλείψει, π.χ., αφού υπάρχει η ζήτηση. Πρακτικά, λοιπόν, θα συνεχίσει να υπάρχει μία, υπόγεια και παράνομη, αγορά για τις αμβλώσεις. Αυτό συνεπάγεται τρία πράγματα. Πρώτον, όταν μία επιχείρηση είναι παράνομη, δεν έχει κανένα λόγο να τηρεί τα μέτρα ασφαλείας – αφού έτσι κι’ αλλιώς είναι παράνομη από το αντικείμενό της και μόνο. Σύμφωνα με τον παγκόσμιο οργανισμό υγείας, οι μη ασφαλείς εκτρώσεις καταλήγουν, στις ανεπτυγμένες χώρες, στο θάνατο της μητέρας σε 30 στις 100,000 περιπτώσεις. Για να έχουμε ένα μέτρο σύγκρισης, η μητρική θνησιμότητα στην Ελλάδα είναι 4,6 στις 100,000. Δεύτερον, όταν η πελάτης εμπλέκεται σε παράνομη συναλλαγή, χάνει το δικαίωμα να προσφύγει στη δικαιοσύνη αφού έτσι ενοχοποιεί και τον εαυτό της. Και τρίτον, το κόστος λειτουργίας μίας παράνομης επιχείρησης, περιλαμβανομένου και του κόστους της πιθανής σύλληψης του επιχειρηματία και της βίαιης διακοπής λειτουργίας, φυσικά επιμερίζεται στους πελάτες της. Συνεπώς η απαγόρευση δε σταματά τις αμβλώσεις, απλώς τις καθιστά πιο επικίνδυνες, ακριβότερες, και χωρίς νομική προστασία.
Μία ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη ωστόσο εκ των πραγμάτων εντείνει τη φτώχια, αφού το κόστος της ανατροφής ενός παιδιού είναι σημαντικό (περίπου $13,000 δολάρια το χρόνο σύμφωνα με την αμερικανική κυβέρνηση, ή λίγο λιγότερο από το μισό μέσο ατομικό εισόδημα στη Λουϊζιάνα). Να σημειωθεί εδώ ότι οι γυναίκες στη Λουϊζιάνα λαμβάνουν περίπου 69% των αποδοχών των αντρών. Το αποτέλεσμα είναι (ήδη, πριν την απαγόρευση) ότι οι γυναίκες κάτω από το όριο της φτώχιας είναι 40% περισσότερες από τους άντρες.
Αλλά ακόμη και μία ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη μέσα στα πλαίσια μίας υγειούς σχέσης, όπου και οι δύο γονείς φροντίζουν να στηρίξουν το παιδί τους, το καλύτερο από τα κακά σενάρια, έχει τα προβλήματά της. Ο πρώην δήμαρχος της Νέας Υόρκης Rudy Giuliani διάσημα πήρε τα εύσημα για την μείωση της εγκληματικότητας στη ΝΥ με τις πολιτικές του, αλλά ο Steven Levitt στο Freakonomics προτείνει μία άλλη ερμηνεία (πλέον η κεντρική ερμηνεία στους ακαδημαϊκούς κύκλους). Η μείωση της εγκληματικότητας, που ξεκίνησε το 1991 (3 χρόνια πριν εκλεγεί ο Giuliani) είναι σύμφωνα με τον Levitt προϊόν της νομολογίας R v W του 1973, καθώς (όχι τυχαία) το 1991 είναι και το έτος ενηλικίωσης των παιδιών που γεννήθηκαν το 1973, δηλαδή όταν για πρώτη φορά ίσχυσε η συνταγματική προστασία των αμβλώσεων. Με λίγα λόγια, όταν μία κοπέλα νιώθει ότι δεν μπορεί να μεγαλώσει σωστά ένα παιδί, μάλλον έχει δίκιο. Έχοντας την επιλογή να μην το κάνει, μειώνεται η εγκληματικότητα όταν αυτό το παιδί θα γινόταν ενήλικας.
Κατά την οικονομική κρίση της Ευρωζώνης, μερίδα του αγγλοσαξωνικού τύπου έγραφε ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι ένας ατυχής γάμος, που συντηρείται λόγο του εξαιρετικά υψηλού κόστους του διαζυγίου. Οι τελευταίες εξελίξεις στις ΗΠΑ δίνουν στον εξωτερικό παρατηρητή μία παρόμοια αίσθηση.
I think I did it again
I made you believe we’re more than just friends
Oh baby
It might seem like a crush
But it doesn’t mean that I’m serious
‘Cause to lose all my senses
That is just so typically me
Oh baby, baby
Oops, I did it again
I played with your heart, got lost in the game
Oh baby, baby
Oops, you think I’m in love
That I’m sent from above
I’m not that innocent
You see my problem is this
I’m dreaming away
Wishing that heroes, they truly exist
I cry, watching the days
Can’t you see I’m a fool in so many ways
But to lose all my senses
That is just so typically me
Oh baby, oh
Oops, I did it again
I played with your heart, got lost in the game
Oh baby, baby
Oops, you think I’m in love
That I’m sent from above
I’m not that innocent
Britney Spears, 11/4/2000, Kentwood, Louisiana
Ακολουθήστε το Money Review στο Google News
