Θα μπορούσαν να είναι παιδιά σου
Στον Εβραϊσμό, η αρχή του dina d’malkhuta dina που λέει πολύ απλά ότι ο νόμος του κράτους είναι νόμος, αποτελεί κεντρική κανονιστική αρχή για τη διαχείριση περιπτώσεων όπου το εκάστοτε τοπικό δίκαιο αντίκειται στη μία η την άλλη θρησκευτική παράδοση ή δοξασία. Οι θρησκευτικές αρχές αυτοπεριορίζονται έτσι και αυτοπειθαρχούν αφήνοντας τα θέματα της πολιτείας στην πολιτεία.
Οι διάφορες χριστιανικές εκκλησίες από την άλλη έχουν κινηθεί με διαφορετικές ταχύτητες σε ευαίσθητα κοινωνικά θέματα. Στο θέμα της αποδοχής της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας πρώτες με διαφορά κινηθήκαν οι προτεσταντικές, λουθηρανές και αγγλικανικές εκκλησίες. Τα αποτελέσματα ήταν εντυπωσιακά. Αν και η προσέλευση στην εκκλησία έπεσε στην περίοδο μετά την πανδημία για όλα τα δόγματα, στις προτεσταντικές εκκλησίες η πτώση ήταν της τάξης των τεσσάρων ποσοστιαίων μονάδων έναντι επτά για τις καθολικές. Τα δύο δόγματα σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία της gallup εμφανίζουν διαφορά δέκα μονάδων στην τακτική προσέλευση. Άλλη έρευνα, της εξειδικευμένης Public Religion Research Institute, που εξετάζει την περιστασιακή προσέλευση εκτιμά μείωση στην προσέλευση μεταξύ καθολικών της τάξης του 18%-28% (ανάλογα την εθνική προέλευση) ενώ η αντίστοιχή για τις προτεσταντικές εκκλησίες είναι 3%-18%. Η περίοδος αναφοράς είναι 2019-2022.
Ο Πάπας Φραγκίσκος έχει εκφραστεί θετικά προς τη ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα ήδη από το 2013. Η σύνοδος που ξεκίνησε την προηγούμενη εβδομάδα και θα ολοκληρωθεί στο τέλος του μήνα θα κληθεί να επανεξετάσει και την στάση της καθολικής εκκλησίας στο θέμα. Επίσης, από την πλευρά του Ισλάμ έχουν αρχίσει να γίνονται κάποια πρώτα δειλά βήματα, κυρίως στη βόρεια Αμερική, σύμφωνα με την human rights campaign.
Στα καθ’ ημάς, οι τοπικοί εκκλησιαστικοί άρχοντες φαίνεται να επιμένουν στην αντίθεσή τους στην εξίσωση των δικαιωμάτων όλων των πολιτών. Αυτό τους οδηγεί σε όλο μεγαλύτερη απομόνωση, και από την κοινωνία και από τον υπόλοιπο κόσμο. Ωστόσο, ενώ για την πολιτεία, η ισόνομη αντιμετώπιση της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας είναι θέμα δικαιοσύνης, για την εκκλησία, μοιάζει θέμα επιβίωσης.
Ο Αχιλλέας απ’ το Κάιρο
εδώ και χρόνια ζει στην Αθήνα
σ’ ένα υπόγειο σκοτεινό
γωνιακό κάπου στην Σίνα
Μαζί του ζει κάποιος Μηνάς
γι’ αυτούς τους δυο και τι δεν λένε
οι πιο σεμνοί της γειτονιάς
ξέρουν επίθετα που καίνε
Είναι κάτι παιδιά που δε γίνονται άντρες
και δε ζουν τη ζωή τη δικιά σου
είναι κάτι παιδιά που δε γίνονται άντρες
Θα μπορούσαν να είναι παιδιά σου
Ποτέ δε βγαίνουνε μαζί
κανείς δεν ξέρει πως περνάνε
υπόγεια κάνουνε ζωή
κι όλοι οι αργόσχολοι ρωτάνε
Η κυρά Λέλα η Σμυρνιά
στην αμαρτία λέει βουλιάζουν
και διώχνει τα μικρά παιδιά
όταν στο υπόγειο πλησιάζουν
Είναι κάτι παιδιά που δε γίνονται άντρες
και δε ζουν τη ζωή τη δικιά σου
είναι κάτι παιδιά που δε γίνονται άντρες
Θα μπορούσαν να είναι παιδιά σου
Τα βράδια απ’ έξω σαν περνάς
μια μουσική ακούς και γέλια
και στο υπόγειο αν κοιτάς
βλέπεις μια ολάνθιστη καμέλια
Ο Αχιλλέας απ’ το Κάιρο
ας είναι χρόνια στην Αθήνα
η μάνα του δεν τον ξεχνά
κι ας είναι απ’ τα παιδιά εκείνα…
Που είναι κάτι παιδιά που δε γίνονται άντρες
και δε ζουν τη ζωή τη δικιά σου
είναι κάτι παιδιά που δε γίνονται άντρες
Θα μπορούσαν να είναι παιδιά σου
Ο Αχιλλέας απ’ το Κάιρο, από το άλμπουμ Τώρα του Κώστα Τουρνά, 1980.
Ακολουθήστε το Money Review στο Google News
