Gladys West: Την προόριζαν για αγρότισσα – Έφτιαξε μια τεχνολογία που χρησιμοποιούμε καθημερινά
2 Μαΐου 2000
Ο τότε πρόεδρος των ΗΠΑ Bill Clinton ανακοινώνει ότι το GPS θα γίνει διαθέσιμο στο κοινό. Το δορυφορικό σήμα θέσης ήταν έως τότε αποκλειστικά για στρατιωτική χρήση.
Ήταν μία από τις πολλές τεχνολογίες που χρησιμοποιούμε σήμερα, αλλά αρχικά γεννήθηκαν για να χρησιμοποιούνται από τον στρατό την εποχή του Ψυχρού Πολέμου.
Τότε, στόχος των αντίπαλων δυνάμεων ήταν η πυρηνική αποτροπή. Έπρεπε, δηλαδή, να έχουν τη δυνατότητα να πυροδοτήσουν πυρηνικά όπλα στο έδαφος του εχθρού. Τα πυρηνικά υποβρύχια μπορούσαν να προσεγγίσουν την ακτή χωρίς να γίνουν αντιληπτά, φτάνοντας αρκετά κοντά ώστε να πυροδοτήσουν έναν πύραυλο στον ενδοχώρα. ‘Όμως, για να εκτοξευτεί ένας πύραυλος εύστοχα από ένα υποβρύχιο, χρειαζόταν να είναι γνωστή η ακριβής θέση του υποβρυχίου. Άρα το GPS προοριζόταν να λειτουργήσει σαν ένα καλύτερο σύστημα πλοήγησης για αυτούς τους πυραύλους, που εκτοξεύονταν από υποβρύχια.
Και μπορεί ο Ψυχρός Πόλεμος να τελείωσε τέσσερα χρόνια νωρίτερα, με την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, όμως το GPS έγινε πλήρως λειτουργικό το 1995. Αρχικά, η υψηλότερη ποιότητα σήματος ήταν αποκλειστικά για στρατιωτική χρήση, αλλά το 2000 έγινε διαθέσιμη ελεύθερα για το κοινό.
Όπως θα αποκάλυπτε ο Guardian αρκετά χρόνια αργότερα, μία γυναίκα που μεγαλώνοντας προοριζόταν να δουλεύει όλη της τη ζωή σε μια φάρμα στη Βιρτζίνια, ήταν η κρυμμένη προσωπικότητα που βοήθησε στην εφεύρεση του GPS. Θα περνούσαν χρόνια πριν να καταλάβει ακόμα και η ίδια τη σπουδαιότητα της συνεισφοράς της σε μια τεχνολογία που θα άλλαζε τον κόσμο.
Η Gladys West γεννήθηκε το 1930 στο Dinwiddie County της Βιρτζίνια και παρότι ήξερε από μικρή ότι δεν ήθελε να γίνει αγρότισσα, εντούτοις ήταν αναγκασμένη να βοηθά στη συγκομιδή, στο κτήμα της οικογένειάς της.
Από πολύ νωρίς κατάλαβε ότι το σχολείο θα ήταν το «εισιτήριό» της για την ελευθερία από μια ζωή στη φάρμα. Η χρυσή ευκαιρία της ήρθε όταν κέρδισε υποτροφία για να σπουδάσει στο Virginia State College, ένα ιστορικό πανεπιστήμιο των μαύρων της Αμερικής.
Εκεί, αποφάσισε να σπουδάσει μαθηματικά, καθώς θεωρούσε ότι ήταν ένα αντικείμενο με κύρος. Και παρότι η συντριπτική πλειοψηφία των φοιτητών γύρω της ήταν άνδρες, εκείνη δεν έδινε σημασία.
Μετά την αποφοίτησή της έγινε καθηγήτρια και εξοικονόμησε χρήματα για το μάστερ της στα μαθηματικά. Και παρότι επέστρεψε για λίγο στην έδρα της καθηγήτριας, πολύ σύντομα της προσφέρθηκε μία θέση σε μία ναυτική βάση της Βιρτζίνια. Ήταν μόλις η δεύτερη μαύρη γυναίκα που προσελήφθη ως προγραμματίστρια στη βάση και μία από τους μόνο τέσσερις μαύρους εργαζόμενους.
Όταν έπιασε δουλειά, η βάση έπαιρνε τους πρώτους υπολογιστές της. Δουλειά της West ήταν να προγραμματίζει και να γράφει κώδικα για αυτές τις τεράστιες μηχανές.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1960 έλαβε μέρος σε μία μελέτη που βραβεύτηκε, η οποία απέδειξε «την κανονικότητα της κίνησης του Πλούτωνα σε σχέση με τον Ποσειδώνα». Το 1979 έλαβε έπαινο για τη σκληρή δουλειά της από τον επικεφαλής του τμήματός της και στη συνέχεια έγινε project manager για το έργο υψομετρίας ραντάρ Seasat. Ο Seasat ήταν ο πρώτος δορυφόρος που μπορούσε να παρακολουθεί τους ωκεανούς. Επιβλέποντας μια ομάδα πέντε ατόμων, η West προγραμμάτισε έναν υπολογιστή IBM 7030 Stretch, ο οποίος ήταν σημαντικά ταχύτερος από άλλα μηχανήματα εκείνη την εποχή, για να παρέχει υπολογισμούς για ένα ακριβές γεωδαιτικό μοντέλο της γης. Αυτό το λεπτομερές μαθηματικό μοντέλο του σχήματος της γης ήταν ένα δομικό στοιχείο για την μετέπειτα τροχιά του GPS.
Έτσι, η ομάδα της έθεσε τις βάσεις για το GPS. Όμως η ίδια η West θα έλεγε εκ των υστέρων ότι δεν γνώριζε πως έφερνε την επανάσταση στην τεχνολογία σε όλο τον κόσμο. «Ποτέ δεν πιστεύεις πως οτιδήποτε κάνεις στον στρατό θα είναι τόσο συναρπαστικό. Ποτέ δεν σκεφτήκαμε ότι θα μεταφερόταν στην πολιτική ζωή, οπότε ήταν μια ευχάριστη έκπληξη».
Και πραγματικά, τα επιτεύγματα της West δεν είχαν αναγνωριστεί, όχι μόνο από την ίδια, αλλά ούτε και από άλλους. Η 42χρονη καριέρα της στη ναυτική βάση πέρασε κάπως απαρατήρητη. Όμως όταν χρόνια αργότερα έστειλε μια σύντομη αυτοβιογραφία της για μία εκδήλωση κάποιας αδελφότητας, τα μέλη της εντυπωσιάστηκαν.
«Νόμιζα ότι ήταν απλά η δουλειά μου και δεν μιλούσαμε ποτέ στους φίλους μας για τη δουλειά. Απλώς δεν το σκέφτηκα ποτέ. Δεν καυχήθηκα για τα πράγματα πάνω στα οποία δούλευα. Αλλά το να βλέπεις άλλους ανθρώπους τόσο ενθουσιασμένους με αυτό, ήταν καταπληκτικό», θα έλεγε αργότερα.
Σύντομα, η West άρχισε να αναγνωρίζεται σαν μία από τις «κρυμμένες προσωπικότητες» για τη συνεισφορά της στην ανάπτυξη του GPS. Το 2018, μπήκε hall of fame της αμερικανικής αεροπορίας.
Όμως, ενώ σήμερα δηλώνει εξαιρετικά υπερήφανη για τη δουλειά της, που βοήθησε στη δημιουργία του GPS, ομολογεί ότι δεν το χρησιμοποιεί η ίδια, αλλά προτιμά να βρίσκει τον δρόμο της με παραδοσιακούς χάρτες.
«Είμαι άνθρωπος που κάνει τα πράγματα μόνος του. Αν μπορώ να δω τον δρόμο και να δω πού στρίβει και να δω πού πηγαίνει, είμαι πιο σίγουρη», έλεγε το 2020 στον Guardian.
moneyreview.gr
Διαβάστε επίσης:
Ο άνθρωπος πίσω από το όνειρο παραλίγο να γίνει υδραυλικός – Η επεισοδιακή ζωή του Ferdinand Porsche
O δισεκατομμυριούχος που πουλούσε Ρενουάρ και τζιτζιμπίρες – Πώς κατέληξε στη φυλακή
Ακολουθήστε το Money Review στο Google News
