Societe Generale για Ελλάδα: Δημοσιονομικός άθλος για να αποπληρωθούν τα χρέη της πανδημίας

Αντιμέτωπη με έναν δημοσιονομικό «άθλο» θα βρεθεί η Ελλάδα τα επόμενα χρόνια, όταν θα κληθεί να αποπληρώσει τα χρέη της πανδημίας, όπως δείχνει μελέτη της Societe Generale. Έτσι και αλλιώς, ο γαλλικός επενδυτικός οίκος τονίζει ότι το 2022 έρχεται η ώρα του «λογαριασμού», δηλαδή της δημοσιονομικής προσαρμογής για όλες τις οικονομίες της Ευρωζώνης, έπειτα από τη χαλάρωση που αναγκαστικά σημειώθηκε εξαιτίας της πανδημίας.

Όπως επισημαίνει η Societe Generale, το 2022 θα είναι μία χρονιά απότομης δημοσιονομικής σύσφιγξης, αφού το δημοσιονομικό έλλειμμα των χωρών της Ευρωζώνης αναμένεται να πέσει στο μισό. Στη συνέχεια, θα μειωθεί κάτω από το 3% του ΑΕΠ το 2023 και κοντά στο 2% το 2024.  

Έπειτα από την περίοδο του δημοσιονομικού «ό,τι χρειαστεί» («whatever it takes»), οι κυβερνήσεις θα προσπαθήσουν να επαναφέρουν την πολιτική τους στην κανονικότητα. Μάλιστα, η SocGen προειδοποιεί ότι με δεδομένη την τεράστια αβεβαιότητα για την ανάπτυξη και τις μόνιμες ουλές που θα αφήσει η πανδημία, υπάρχει ο κίνδυνος μίας πρόωρης ή υπερβολικά μεγάλης δημοσιονομικής προσαρμογής, όπως είχε συμβεί και το 2010-2011.

Σε κάθε περίπτωση, οι κυβερνήσεις θα εστιάσουν στη μείωση των χρεών και στη βιωσιμότητά τους. Οι πιο καταχρεωμένες χώρες (δηλαδή όσες έχουν χρέος άνω του 110% του ΑΕΠ), αναμένεται να στοχεύσουν στην αντιμετώπιση των συσσωρευμένων χρεών της πανδημίας σε ένα λογικό χρονικό ορίζοντα (περίπου 10-15 ετών), προκειμένου να χτίσουν ένα «μαξιλάρι» για την επόμενη κρίση, τονίζει η Societe Generale.

Η Ελλάδα, η Ιταλία και σε μικρότερο βαθμό η Ισπανία, στοχεύουν να μεγιστοποιήσουν τα κονδύλια του Ταμείου Ανάκαμψης, χρησιμοποιώντας το σύνολο των διαθέσιμων δανείων, προκειμένου να ενισχύσουν την αύξηση του ΑΕΠ.

Όμως, η αντιμετώπιση των χρεών της πανδημίας θα έρθει μέσω της δημοσιονομικής προσαρμογής, τονίζει η SocGen. Μάλιστα, η «άσκηση» την οποία έτρεξε ο οίκος αποδεικνύει τη δυσκολία του εγχειρήματος για την Ελλάδα, η οποία είναι μεγαλύτερη  σε σχέση με όλες τις άλλες χώρες.

Υποθέτοντας ότι η ανάπτυξη επιστρέφει στο μέσο όρο του 2000-2019, η Ελλάδα χρειάζεται πολύ υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα (της τάξης του 2% του ΑΕΠ) μόνο για να μειώσει το χρέος της στα προ-κορωνοϊού επίπεδα σε βάθος 15ετίας, δηλαδή έως το 2035. Εάν θέλει να ρίξει το χρέος της κάτω από το 60% του ΑΕΠ έως το 2040, η Ελλάδα θα χρειαστεί πρωτογενή πλεονάσματα άνω του 7% του ΑΕΠ.

Είναι σαφές ότι η Ελλάδα (μαζί με την Ιταλία) χρειάζεται να κάνει την μεγαλύτερη δημοσιονομική προσπάθεια από όλες τις χώρες απλά και μόνο για να επαναφέρει το χρέος στα προ-κορωνοϊού επίπεδα. Εάν θέλει να φέρει το χρέος κάτω από το όριο του 60%, τότε απαιτείται ένας πραγματικός δημοσιονομικός άθλος.

Και αυτό, την ώρα που η Γερμανία και η Αυστρία μπορούν να εμφανίσουν πρωτογενή πλεονάσματα μικρότερα από εκείνα που είχαν στο διάστημα 2010-2019 και πάλι να αντιμετωπίσουν τα χρέη που συσσωρεύτηκαν στην πανδημία, σε βάθος 15ετίας.

Συνδυασμός από περικοπές δαπανών και αυξήσεις φόρων

Η Societe Generale εκτιμά ότι η δημοσιονομική σύσφιξη στην Ευρωζώνη από το 2022 και μετά θα εστιάζει κυρίως στις περικοπές δημοσίων δαπανών, όμως το μείγμα των πολιτικών θα περιλαμβάνει επίσης αυξήσεις φόρων αλλά και προσπάθειες να κλείσουν κάποια φορολογικά «παραθυράκια».

Και ενώ τα κονδύλια του Ταμείου Ανάκαμψης που θα εισρεύσουν στις οικονομίες θα επιτρέψουν στις κυβερνήσεις να «σφίξουν το ζωνάρι» αλλά και πάλι να έχουν δημοσιονομική επέκταση, αυτά δεν επαρκούν για να αντισταθμίσουν πλήρως τις αρνητικές επιπτώσεις της δημοσιονομικής σύσφιγξης.

Ακολουθήστε το Money Review στο Google News