ΑΝΔΡΕΑΣ ΔΡΥΜΙΩΤΗΣ

Ειλικρινά, ύστερα από τα πολλά χρόνια που έχω ζήσει στην Αθήνα και τα μικρά διαστήματα που έζησα στο εξωτερικό, μπορώ με σιγουριά να διατυπώσω την άποψη ότι η συμπεριφορά μας στην οδήγηση αντικατοπτρίζει πλήρως τον χαρακτήρα μας.

Είναι ολοφάνερο ότι εδώ έχουμε ένα ιδιότυπο παιχνίδι που με λίγη φαντασία μπορούμε να το χαρακτηρίσουμε «κλέφτες και αστυνόμοι», ή ελαφρότερα «πιάσε με, αν μπορείς».

Για ορεκτικό, ένα ανέκδοτο: τρεις νεαροί φίλοι, ένας Αμερικανός, ένας Σκωτσέζος και ένας Ελληνας, ταξίδευαν με το αυτοκίνητο όταν είχαν ένα τρομακτικό δυστύχημα και πέθαναν ακαριαία και οι τρεις. Τα πτώματα μεταφέρθηκαν στο νεκροτομείο και εκεί που περίμεναν για αναγνώριση, ο Αμερικανός άνοιξε τα μάτια του και σηκώθηκε!

Ανακοινώθηκε ότι θα αλλάξουν οι ταυτότητες και έγινε ο κακός χαμός. Πλήθος κόσμου ξημεροβραδιάζεται έξω από τα αστυνομικά τμήματα για να βγάλει την παλαιά ταυτότητα ώστε να γλιτώσει από το θηρίο της αποκάλυψης και το χάραγμα του 666 που θα βρίσκεται στο chip που περιλαμβάνεται στις νέες ταυτότητες.

 Δύο πράγματα είναι άπειρα: το σύμπαν και η ανθρώπινη βλακεία και δεν είμαι σίγουρος για το σύμπαν, είχε πει ο Αλμπερτ Αϊνστάιν.Τα μεγαλύτερα ψέματα λέγονται πριν από τις εκλογές (ή, κατά άλλους, πριν από τον γάμο), κατά τη διάρκεια του πολέμου και μετά το ψάρεμα.