Ο πιο κακότυχος σταθμός της Ευρώπης μετατρέπεται σε ξενοδοχείο
Πενηνταένα χρόνια μετά από το κλείσιμο της διεθνούς σιδηροδρομικής σύνδεσης στα Πυρηναία όρη, ο σταθμός με το ψευδώνυμο «Τιτανικός των βουνών» στο Κανφράνκ ετοιμάζεται να επαναλειτουργήσει ως πεντάστερο ξενοδοχείο.
Το ιστορικό χωριό Κανφράνκ, το οποίο βρίσκεται στα σύνορα Ισπανίας και Γαλλίας, είναι γνωστό για το παρελθόν του, που χαρακτηρίζεται από ματαιόδοξη φιλοδοξία, αποτυχία, διαφθορά και έναν αιώνα κακής τύχης.
Ο συγγραφέας του βιβλίου ‘El Canfranc, historia de un tren de leyenda’ («Κανφράνκ, η ιστορία ενός θρυλικού τρένου») δηλώνει πως με αυτό το κατασκεύασμα, η Ισπανία ήθελε να αποδείξει ότι είναι ικανή να οικοδομήσει κάτι παρόμοιο με τους σπουδαίους σιδηροδρομικούς σταθμούς της Ευρώπης.
Αφού ολοκληρώθηκε, δηλώνει ο συγγραφέας, ο σταθμός θύμιζε ήδη τον 19ο αιώνα σε ότι αφορούσε τα χαρακτηριστικά του. Εάν και ο σταθμός σχεδιάστηκε το 1853, ολοκληρώθηκε το 1928.
Στην τελετή έναρξης λειτουργείας της γραμμής, ο βασιλιάς της Ισπανίας Αλφόνσο ΙΓ’ είπε χαρακτηριστικά πως τα Πυρηναία Όρη δεν υφίστανται πια. Παρόλα αυτά, η οροσειρά ήταν μόνο ένα από τα εμπόδια στην επιτυχία του σταθμού.
Ο σταθμός είναι γνωστός για διάφορους μύθους, όπως η ιστορική του εμπλοκή στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Εάν και δεν άλλαξε την πορεία του πολέμου, όπως πολλοί ισχυρίζονται, σίγουρα αποτέλεσε καθοριστικό κομμάτι της. Έπειτα από την κατάληψη της Γαλλίας από τους Ναζί, ο σταθμός χρησιμοποιήθηκε από τους Ισπανούς για ανταλλαγή βολφραμίου, το οποίο ήταν σημαντικό υλικό για την κατασκευή τανκ, με χρυσό.
Ο Φρανσίσκο Φράνκο, ενώ ήθελε να διατηρήσει καλές σχέσεις με την Βρετανία και την Αμερική, δεν είχε την πρόθεση να αρνηθεί την ευκαιρία για σύναψη κερδοφόρων εμπορικών σχέσεων με τους Γερμανούς.
Επειδή ο σταθμός ήταν διακριτικός και λιγότερο ορατός σε σχέση με άλλα σημεία, αποτέλεσε σημείο αναφοράς για κατασκόπους και από τις δύο πλευρές. Επίσης, λέγεται πως πολλοί εβραίοι κατέφθασαν στην Γαλλία για να γλιτώσουν από διωγμούς χάρη στον σταθμό του Κανφράνκ. Εάν και όλες οι ιστορίες αποτελούνται από μία δόση αλήθειας, η πραγματικότητα έχει μετατραπεί σε κάτι μεγαλοποιημένο.
Η κακή τύχη του σταθμού δικαιολογείται επίσης από την πρώιμη οικονομική κρίση που βίωσε την περίοδο της παγκόσμιας οικονομικής ύφεσης του 1929. Δύο χρόνια αργότερα υπέστη εκτεταμένες βλάβες λόγω πυρκαγιάς και αφού ολοκληρώθηκε ο Ισπανικός Εμφύλιος, ξεκίνησε το Β’ Παγκόσμιος. Η διεθνής σιδηροδρομική κυκλοφορία επανήλθε στα πρώτα επίπεδά της το 1950, αφού οι εχθροπραξίες είχαν σταματήσει και αφού είχε επιδιορθωθεί η φήμη του καθεστώτος του Φράνκο.
Οι γραμμές στην γαλλική πλευρά διέφεραν από την ισπανική πλευρά, γεγονός που σήμαινε πως οι επιβάτες και οι αποσκευές έπρεπε να εκφορτωθούν από το ένα τρένο στο άλλο, με αποτέλεσμα την προσθήκη χρόνο σε ήδη μακρινές διαδρομές. Η γραμμή αυτή δεν ήταν ποτέ βιώσιμη.
Ένας εκτροχιασμός το 1970 και οι βλάβες που προκάλεσε το 1970 αποτέλεσαν την αφορμή για να εγκαταλειφθεί ο σταθμός, ο οποίος μετατράπηκε σε ένα μαυσωλείο συναισθηματικής κληρονομιάς, κομμάτι μιας ιστορίας που δεν μπορεί να αγνοηθεί και αξίζει να εκτιμηθεί.
Σήμερα, ο σταθμός λειτουργεί ως μια μέτρια ισπανική υπηρεσία.
Το ξενοδοχείο, το οποίο θα κατασκευαστεί, σχεδιάζεται από τους αρχιτέκτονες Χοακίν Μαγκραζό και Φερνάντο Ούσεντ σε συνεργασία με την περιφερειακή κυβέρνηση της Αραγονίας και την αλυσίδα ξενοδοχείων Barcelo. Το εκτιμώμενο κόστος θα φτάσει στα 27€ εκατομμύρια και προβλέπεται πως το ξενοδοχείο θα αποτελείται από 104 δωμάτια. Η κυβέρνηση της Αραγονίας θα συνεισφέρει 12€ εκατομμύρια για την επισκευή των γραμμών και την συντήρηση της γύρω περιοχής.
Ενώ η πρόσοψη θα συντηρηθεί, ένας νέος σταθμός θα κατασκευαστεί πίσω από το υπάρχον κτήριο, και θα μπορεί να εισαχθεί μέσω εισόδου από το ξενοδοχείο. Το κτήριο θα περιλαμβάνει ένα συνεδριακό κέντρο 200 θέσεων, ένα σιδηροδρομικό μουσείο, καταστήματα και χώρο λατρείας για προσκυνητές στον δρόμο προς το Σαντιάγκο ντε Κομποστέλα. Όταν ολοκληρωθούν οι εργασίες, εκτιμάται πως το ξενοδοχείο θα αναβιώσει το χωριό.
Το 2020, η Γαλλία και η Ισπανία συμφωνήσαν να ανοίξουν το τούνελ μληκους 7.8 χιλιομέτρων που ενώνει τις δύο χώρες και ελπίζουν πως, με την υποστήριξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ο σταθμός στο Κανφράνκ θα τεθεί σε λειτουργία μέχρι το τέλος του 2026. Στο μεταξύ, λάτρεις της βιομηχανικής κληρονομιάς θα συνεχίσουν να περνούν τον χρόνο τους στο σταθμό.
moneyreview.gr με πληροφορίες από Guardian και Huffington Post
Ακολουθήστε το Money Review στο Google News
