«Αθώες» ερωτήσεις
Μα γιατί τόσα χρόνια μετά; Όσοι έθεσαν την «αθώα» ερώτηση προς την Σοφία Μπεκατώρου για τα όσα κατήγγειλε (εμμέσως πλην σαφώς το έκανε και η Ελληνική Ομοσπονδία Ιστιοπλοΐας στην πρώτη της ανακοίνωση) είναι μάλλον αυτοί, που επιλέγουν να κλείσουν τα μάτια στο φαινόμενο της σεξουαλικής κακοποίησης.
Ας δουν λοιπόν μία άλλη υπόθεση, μακριά από τα ελληνικά σύνορα. Ο Λάρι Νάσαρ πολυβραβευμένος γιατρός της εθνικής ομάδας ενόργανης γυμναστικής στις ΗΠΑ, καταδικάστηκε τον Ιανουάριο του 2018 σε 175 έτη κάθειρξης για την σεξουαλική κακοποίηση πάνω από 250 αθλητριών. Η πρώτη φορά που υπήρξε καταγγελία εναντίον του ήταν το… 1997. H Kάθι Κλέιγκς κατέθεσε τότε αναφορά για τον ανάρμοστο τρόπο με τον οποίο την εξέταζε και εφήρμοζε τις «εξελιγμένες θεραπείες» του. Αφού τη διαβεβαίωσαν προπονητές και παράγοντες ότι όλα ήταν «φυσιολογικά» και άφησαν να εννοηθεί ότι θα υπάρξουν επιπτώσεις από την αμφισβήτηση ενός ανθρώπου τέτοιου κύρους «έπεισα τον εαυτό μου ότι εγώ ήμουν το πρόβλημα» είπε στο δικαστήριο. ‘Ηταν άλλωστε «ένας φίλος μας, ένας άνθρωπος που εμπιστευόμασταν…Έτσι επέστρεψα στις “θεραπείες” και συνέχισε να με κακοποιεί για τέσσερα χρόνια». Συνολικά 156 αθλήτριες έδωσαν επώνυμες καταθέσεις για τον Νάσερ. Η Κάιλι Στίβενς, κατήγγειλε ότι η κακοποίηση άρχισε στην ηλικία των 6 ετών. Κανείς δεν την πίστεψε όταν μίλησε. Ο Νάσερ δεν ήταν μόνο διακεκριμένος γιατρός, ήταν οικογενειακός φίλος. Ο πατέρας της Κάιλι έδωσε τέλος στη ζωή του το 2016 όταν συνειδητοποίησε ότι είχε πιστέψει έναν εγκληματία αντί για την κόρη του.
Ήταν τόσο δύσκολο να αμφισβητήσει κανείς την «αυθεντία», που όπως αποκάλυψε το ντοκιμαντέρ του HBO At the Heart of Gold η κακοποίηση ελάμβανε χώρα σε κοινή θέα. Βίντεο του Νάσερ, στα οποία άγγιζε τις αθλήτριες σε ευαίσθητα σημεία, ανέβαιναν online προκειμένου να δουν και άλλοι αθλίατροι τις «θεραπείες» του. Σε επισκέψεις κοριτσιών στις οποίες ήταν παρόντες και οι γονείς δεν δίσταζε να προβαίνει σε «ενδοκολπικές προσαρμογές» χωρίς γάντια, χωρίς προειδοποίηση. Μιλούσε ακατάπαυστα, δίνοντας «επιστημονικές» πληροφορίες και ενημερώνοντας για το πώς θα βελτιωθούν οι επιδόσεις των αθλητριών. Κάπως έτσι χρειάστηκε να περάσουν 18 χρόνια και εκατοντάδες καταγγελίες για να κινητοποιηθούν τελικά οι αρχές.
Στην Ευρώπη περίπου ένα στα πέντε παιδιά πέφτουν θύμα κάποιας μορφής σεξουαλικής παρενόχλησης ή κακοποίησης. Τα περισσότερα δεν μιλούν; Από φόβο ότι δεν θα τα πιστέψουν. Από φόβο για τις συνέπειες στη ζωή τους, τη φήμη τους, την οικογένειά τους. Από ντροπή και ενοχή. Από σύγχυση για το τι συμβαίνει, αφού οι θύτες είναι κατά κύριο λόγο άνθρωποι εμπιστοσύνης. Γιατί αισθάνονται αδύναμα. Ρόλος δικός μας και της πολιτείας να καταλάβουν ότι δεν είναι μόνα, ότι σπάζοντας τη σιωπή τους θα έχουν προστασία.
«Εμείς είμαστε τώρα μία δύναμη και εσύ είσαι τίποτα». Με τη φράση αυτή είχε ολοκληρώσει την κατάθεσή της στο δικαστήριο η Ολυμπιονίκης, Άλι Ράισμαν, κοιτάζοντας τον Νάσερ. Και τα είπε όλα.
Ακολουθήστε το Money Review στο Google News
