τις διαθέσεις του οποίου αγνοούσα

Υπάρχει μεγάλη συζήτηση, ιδιαίτερα μετά τα τραγικά γεγονότα των Τεμπών, από μερίδα μετριοπαθών ψηφοφόρων, για αποχή στις εκλογές της επόμενης Κυριακής, ή και ψήφο διαμαρτυρίας σε μικρότερα κόμματα. Το σκεπτικό είναι ότι αφού οι εκλογές αυτές είναι μόνο ένας διαδικαστικός βραχνάς που πρέπει απλά να γίνει για να πάμε στις επόμενες με άλλον εκλογικό νόμο, οι οποίες συνεπώς έχουν και μεγαλύτερη σημασία, αυτές αποτελούν πιθανό πεδίο διαμαρτυρίας χωρίς κάποιο κόστος. Το θυμικό είναι κατανοητό, έχει όμως και ένα πιθανό ρίσκο.

Οι εκλογές της επόμενης Κυριακής μπορεί όντως να μην καταλήξουν σε σχηματισμό κυβέρνησης, θα διαμορφώσουν όμως τη σειρά των υποψηφίων για τις επόμενες, οι οποίες θα διεξαχθούν με λίστα, και όχι με σταυρό προτίμησης. Γιατί έχει αυτό σημασία;

Ένα κόμμα, ειδικά ένα μεγάλο κόμμα, είναι ένας πολυσυλλεκτικός οργανισμός που αποτελείται από ανθρώπους που έχουν ναι μεν στη βάση κάποιες κοινές αρχές, έχουν όμως και κάποιες διαφοροποιήσεις μεταξύ τους. Ένας μετριοπαθής ψηφοφόρος με κριτική ικανότητα είναι πιθανό να είναι πιο ανοιχτός προς αντίστοιχα μετριοπαθείς υποψηφίους, και λιγότερο προς κάποιους ακραίους μέσα στο ίδιο κόμμα – που υποθέτουμε ότι έχει σκοπό να ψηφίσει εν τέλει.

 Αν ωστόσο στις (κατά τα φαινόμενα) πρώτες εκλογές δεν ψηφίσει, ή δεν ψηφίσει το κόμμα που έχει σκοπό να ψηφίσει εν τέλει, η σειρά κατάταξης των υποψηφίων θα διαμορφωθεί από τις ψήφους των πιο ακραίων μελών του αυτού κόμματος. Αυτή θα είναι όμως και η σειρά εκλογής τους στις εκλογές του Ιουλίου. Το ρίσκο λοιπόν μίας τέτοιας αποχής ή διαμαρτυρίας μπορεί να είναι ότι ενισχύονται οι ακραίες τάσεις μέσα στα μεγάλα κόμματα, με αποτέλεσμα οι διαμαρτυρόμενοι να βρεθούν, από δική τους επιλογή/αδράνεια, με εκλεγμένους αντιπροσώπους που στην πραγματικότητα τους αντιπροσωπεύουν λιγότερο από ότι θα ήθελαν.

Επειδή όμως αυτό σαν θεωρητικό ρίσκο χωρίς ποσοτικοποίηση φαντάζει μακρινό, προσπαθήσαμε να κάνουμε κάποιους υπολογισμούς για να το προσδιορίσουμε πιο συγκεκριμένα. Το παράδειγμα που ακολουθεί αφορά την Α’ Θεσσαλονίκης γιατί έγινε αρχικά για ιδία χρήση, αλλά τα νούμερα είναι πολύ παρόμοια και σε άλλες εκλογικές περιφέρειες.

Στην Α Θεσσαλονίκης, στις εκλογές του Ιουλίου του 2019, η ΝΔ έλαβε συνολικά 107429 ψήφους και εξέλεξε επτά βουλευτές. Η διαφορά του πρώτου μη εκλεγμένου από τον τελευταίο εκλεγμένο υποψήφιο ήταν 1025 ψήφοι, δηλαδή 0,95% των ψηφοφόρων της ΝΔ.

Ο ΣΥΡΙΖΑ έλαβε συνολικά 94693 ψήφους. Η διαφορά του τελευταίου εκλεγμένου από τον πρώτο μη εκλεγμένο βουλευτή ήταν 443 ψήφοι, ή 0,47% των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ.

Η διαφορά των σταυρών του τελευταίου εκλεγμένου βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ στην Α Θεσσαλονίκης στις εκλογές του Ιουλίου 2019 από τον πρώτο μη εκλεγμένο του ιδίου κόμματος είναι περίπου όσο το άθροισμα των ψήφων των τεσσάρων μικρότερων κομμάτων στην ίδια εκλογική αναμέτρηση. Για την Νέα Δημοκρατία, η ίδια διαφορά είναι περίπου ίση με το άθροισμα των ψήφων των πέντε μικρότερων κομμάτων.

Μετά από αυτή τη ποσοτικοποίηση προκύπτει ότι τα περιθώρια είναι αρκετά στενά. Μία τέτοια διαμαρτυρία θα οδηγούσε, εν τέλει, τα πιο ακραία κομματικά στοιχεία στην μεθεπόμενη βουλή, καταλήγοντας να ενισχύει αυτό κατά του οποίου οι σκεπτόμενοι τη διαμαρτυρία επιθυμούν να διαμαρτυρηθούν.

I was now about to form another being of whose dispositions I was alike ignorant; she might become ten thousand times more malignant than her mate, and delight, for its own sake, in murder and wretchedness. He had sworn to quit the neighbourhood of man, and hide himself in deserts; but she had not; and she, who in all probability was to become a thinking and reasoning animal, might refuse to comply with a compact made before her creation.

Φράνκεστειν, Marry Shelley, 1818.

Ακολουθήστε το Money Review στο Google News