Γιατί είναι τόσο δύσκολο να ταξιδέψετε στην Ευρώπη με τρένo;
Στο σύνορο Γερμανίας – Τσεχίας, ένας άνδρας σκύβει για να δει τη σκουριασμένη σιδηροδρομική γραμμή που διέσχιζε μία μικρή, ξεχασμένη πόλη, κουνώντας απαξιωτικά το κεφάλι του στα χόρτα που ξεπροβάλλουν ανάμεσα. «Απογοητευτικό», κατέληξε, με το πόρισμα να επηρεάζεται ενδεχομένως από την εικόνα του κατεστραμμένου σιδηροδρομικού σταθμού στη γερμανική πόλη Seifhennersdorf κοντά στην Τσεχία.
Αυτός ο άνδρας, ο Jon Worth, είναι λέκτορας πανεπιστημίου με ειδίκευση στην πολιτική. Ωστόσο, το πάθος του είναι ο έλεγχος των ευρωπαϊκών σιδηροδρόμων. Μόνος του, ανέλαβε να απαντήσει την εξής ερώτηση: Γιατί δεν είναι ευκολότερο να διασχίζει κανείς την Ευρώπη με τρένο;
Κανείς δεν του ζήτησε να φέρει σε πέρας αυτή την αποστολή, αλλά η επιχειρηματολογία του είναι ξεκάθαρη. Προκειμένου η Ευρώπη να επιτύχει τις φιλοδοξίες της και καταστεί ηγετική δύναμη στην ανθρακική ουδετερότητα, οφείλει να βγάλει τον κόσμο από τα αεροπλάνα και τα αυτοκίνητα.
Το ευρωπαϊκό σιδηροδρομικό σύστημα ταλαιπωρείται από τη γραφειοκρατία, την άρνηση ανάληψης ευθυνών και τις καθυστερήσεις στην αντιμετώπιση των προβλημάτων. Οι γέφυρες είναι κατεστραμμένες από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Μία γραμμή πολλών εκατομμυρίων που συνδέει το Παρίσι και τη Βαρκελώνη θα μπορούσε να μεταφέρει κόσμο κάθε μία ώρα. Ωστόσο, παραμένει ανεκμετάλλευτη το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας.
Τα ταξίδια σε προορισμούς με υψηλή ζήτηση, όπως το Παρίσι ή το Λονδίνο, μπορεί να κοστίσουν εκατοντάδες ευρώ περισσότερο από μία πτήση. Θέλετε να πάτε με τρένο από το Ταλίν της Εσθονίας στη Ρίγα της Λετονίας; Οι εθνικές αρχές σιδηροδρόμων αρνούνται να συντονίσουν τα προγράμματα των τρένων.
Για να καταλάβει τον λόγο – και για να τραβήξει προσοχή στο πρόβλημα – ο κ. Worth ξεκίνησε μία καμπάνια το καλοκαίρι, την οποία αποκαλεί Cross Border Rail Project (Πρόγραμμα Διασυνοριακών Σιδηροδρόμων). Αξιοποιώντας χρηματοδότηση για να αγοράσει ένα drone, μία κάμερα και έναν μετρητή για την αξιολόγηση της ποιότητας του αέρα, έχει διασχίσει κάθε ευρωπαϊκό σύνορο, ώστε να εξετάσει πού λειτουργούν τα διεθνή σιδηροδρομικά δίκτυα, πού δεν λειτουργούν και τι μπορεί να γίνει για να φτιαχτούν. Σε κάθε στάση, γράφει μία καρτ ποστάλ στον επίτροπο Σιδηροδρόμων της Ε.Ε. με τα ευρήματα και τις προτάσεις του.
Δεν έχει λάβει ακόμη καμία απάντηση, δήλωσε ο ίδιος.
«Μία αντίδραση που ακούω είναι “Είσαι τρελός;”», δήλωσε ο κ. Worth. Η άλλη αντίδραση είναι «Βασικά, είναι πολύ ενδιαφέρον. Διότι οφείλουμε να φέρουμε περισσότερο κόσμο στα τρένα».
Σε πρόσφατο ταξίδι του, όπου διέσχιζε τα σύνορα της Γερμανίας, της Πολωνίας και της Τσεχίας, άγνωστοι που ήξεραν το πρότζεκτ του κ. Worth επικοινώνησαν μαζί του – μερικές φορές τον συναντούσαν κιόλας – για να προτείνουν ιδέες προς βελτίωση των σιδηροδρόμων.
Για τον κ. Worth, η σύγκριση του παρόντος με το παρελθόν είναι η καλύτερη δικαιολογία για την αποστολή του. Τη δεκαετία του 1930, χρειάζονταν περίπου 2 ώρες και 45 λεπτά για να φτάσει κανείς από το Βερολίνο στο Βρότσλαβ της Πολωνίας. Τώρα, χρειάζεται περισσότερο από τέσσερις ώρες, δήλωσε ο κ. Worth. Ο μεγαλύτερος χρόνος ταξιδιού, δήλωσε, είναι το αποτέλεσμα της παραμέλησης και της χαμηλής προτεραιότητας που δίνεται στις διεθνείς γραμμές.
Στο σύνορο Γερμανίας – Τσεχίας, ο κ. Worth φωτογράφισε δύο μικρές γραμμές που συνέδεαν τις επαρχιακές πόλεις της Τσεχίας με τα γερμανικά χωριά. Τέτοιου είδους ανταποκρίσεις, υποστηρίζει, είναι θεμελιώδεις, ώστε να εμπνέεται ο κόσμος και να χρησιμοποιεί τα τρένα.
«Τα διασυνοριακά ταξίδια δεν είναι απλώς από Βρυξέλλες προς Λουξεμβούργο», δήλωσε. «Αυτά είναι μέρη, όπου η διάσχιση των συνόρων είναι καθημερινό πράγμα».
Copyright:
2022 The New York Times
Διαβάστε επίσης:
Έρχεται η νέα γενιά μεγάλων έργων στο σιδηρόδρομο
Το Beat γίνεται Free Now: Τι αλλάζει στην εφαρμογή κλήσης ταξί
Αργές και…κρύες μετακινήσεις: Το μετρό του Παρισιού προετοιμάζεται για τον χειμώνα
Ακολουθήστε το Money Review στο Google News
