Γιατί εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι αρνούνται να επιστρέψουν στα εργοστάσια
H Thu Trang ταξίδεψε στην πόλη Ho Chi Minh του Βιετνάμ το 2019. Ήταν εκστασιασμένη γιατί κατάφερε να βρει δουλειά σε ένα εργοστάσιο. Δούλευε οκτάωρες βάρδιες και οι αποδοχές ήταν σχεδόν τριπλάσιες από την περίοδο που ήταν αγρότισσα.
Αλλά κατά τη διάρκεια της πανδημίας της Covid-19, το εργοστάσιο -όπου εργαζόταν φτιάχνοντας παπούτσια Adidas, Converse και New Balance- ουσιαστικά έκλεισε. Αυτή και οι συνάδελφοί της αναγκάστηκαν να ζήσουν σε ένα μικρό διαμέρισμα, με ρύζι και σάλτσα σόγιας. Τον Οκτώβριο, όταν οι περιορισμοί χαλάρωσαν, η Thu Trang αποφάσισε να επιστρέψει στην πατρίδα της, την Tra Vinh. Ο διευθυντής του εργοστασίου τής υποσχέθηκε υψηλότερο μισθό, αλλά δεν μπήκε καν στον κόπο να μάθει πόσο.
«Ακόμα κι αν η εταιρεία διπλασιάσει ή τριπλασιάσει τους μισθούς μας, επιμένω να επιστρέψουμε στο σπίτι», δήλωσε η Thu Trang. «Η πόλη Ho Chi Minh ήταν κάποτε ένας προορισμός, όπου αναζητούσαμε το μέλλον μας, αλλά δεν είναι πλέον ένα ασφαλές μέρος».
Τα αρχικά περιοριστικά μέτρα στο Βιετνάμ ήταν τόσο επιτυχημένα, με αποτέλεσμα η χώρα να πετύχει την υψηλότερη οικονομική ανάπτυξη στην Ασία, στο 2,9% το 2020. Αυτή η δυναμική μειώθηκε με την παραλλαγή Δέλτα. Οι εργαζόμενοι εγκατέλειψαν τα εργοστάσια και οι οικονομολόγοι προβλέπουν ότι η ανάκαμψη της παραγωγής δεν θα έρθει πριν από το επόμενο έτος.
Φωτ. Linh Pham για τους The New York Times
Για τους καταναλωτές, η έλλειψη εργαζομένων είναι πιθανό να επιδεινώσει τις καθυστερήσεις στην παράδοση των βιομηχανικών προϊόντων, οι οποίες έχουν προκληθεί από την παγκόσμια ναυτιλιακή κρίση. Αρκετοί λιανοπωλητές στις ΗΠΑ έχουν στραφεί σε προμηθευτές στην Κίνα για να αμβλύνουν την κρίση.
Οι λοιμώξεις και οι θάνατοι έχουν αυξηθεί από το καλοκαίρι, όταν και ξεκίνησε η μετάδοση της παραλλαγής Delta. Αξιωματούχοι στις πόλεις Ho Chi Minh και Βinh Duong ξεκαθάρισαν στα τοπικά εργοστάσια ότι οι εργαζόμενοι θα έπρεπε να συμμορφώνονται με το μοντέλο των «τριών επί τόπου», κάτι που σημαίνει ότι πρέπει να τρώνε, να ζουν και να εργάζονται μέσα στις εγκαταστάσεις του εργοστασίου. Οι διευθυντές προσπάθησαν να παράσχουν σκηνές και τουαλέτες. Τοπικά μέσα ενημέρωσης ανέφεραν ότι εκατοντάδες εργάτες μολύνθηκαν. Πολλές επιχειρήσεις έκλεισαν. Ξαφνικά, χιλιάδες εργαζόμενοι δεν είχαν εισόδημα.
Η Do Quynh Chi, διευθύντρια του Κέντρου Ερευνών για τις Εργασιακές Σχέσεις, εξήγησε ότι το 60% των 300 εργαζομένων, με τους οποίους μίλησε την τελευταία εβδομάδα του Σεπτεμβρίου, θέλει να επιστρέψει στο χωριό του, συνειδητοποιώντας ότι δεν υπάρχει δίχτυ ασφαλείας στην πόλη.
Το πρόβλημα έχει κλονίσει μια βιομηχανία, η οποία έχει αναπτυχθεί και έχει καταστεί ο δεύτερος μεγαλύτερος προμηθευτής ενδυμάτων και υποδημάτων παγκοσμίως, μετά την Κίνα. Περίπου 1,3 εκατομμύρια εργαζόμενοι έφυγαν για τα σπίτια τους από τον Ιούλιο έως τον Σεπτέμβριο, σύμφωνα με την κυβέρνηση. Μετά τη χαλάρωση των περιορισμών τον Οκτώβριο, ακολούθησαν «εκατοντάδες χιλιάδες» ακόμη.
Οι διευθυντές απευθύνουν έκκληση και υπόσχονται υψηλότερους μισθούς για να πείσουν τους εργαζόμενους να επιστρέψουν. Η Doan Thi Bich Tram, η οποία είναι 29 ετών και ράβει γάντια για το εργοστάσιο Hung Way, αποφάσισε να φύγει.
«Γιατί να μείνουμε, αφού μας “άφησαν” στην πιο δύσκολη στιγμή μας εν μέσω της πανδημίας» διερωτήθηκε.
Copyright:
2021 The New York Times
Διαβάστε επίσης:
Εκεί που ο κορωνοϊός δεν είναι μεγάλο πρόβλημα
Τα αυτοκίνητα βρίσκονται σε έλλειψη: Οι πολλές πλευρές μιας κρίσης
Νέα στοιχεία για την προέλευση του κορωνοϊού σε νυχτερίδες
Ακολουθήστε το Money Review στο Google News
