The New York Times Πέμπτη 18/11/2021, 13:40 AMANDA MORRIS
THE NEW YORK TIMES

Το μέλλον των ανθρώπων με αναπηρία βρίσκεται στο διάστημα

Το μέλλον των ανθρώπων με αναπηρία βρίσκεται στο διάστημα

Ο Eric Ingram κινείται σε όλο τον κόσμο με το αναπηρικό του καροτσάκι. Γεννήθηκε με σύνδρομο Freeman-Sheldon, μια σπάνια διαταραχή που επηρεάζει τις αρθρώσεις, κάτι το οποίο τον εμπόδισε να υλοποιήσει το όνειρό του, δηλαδή να γίνει αστροναύτης. Έκανε αίτηση και απορρίφθηκε, δύο φορές.

Αλλά σε μια ειδική πτήση με αεροπλάνο τον περασμένο μήνα, στριφογύρισε αβίαστα στον αέρα, χωρίς να αγγίξει τίποτα. Η μετακίνηση, όπως διαπίστωσε, ήταν ευκολότερη στο περιβάλλον της μηδενικής βαρύτητας, με αποτέλεσμα να χρειαστεί ελάχιστη βοήθεια. 

Η πτήση προσομοίαζε τη σεληνιακή βαρύτητα, η οποία είναι περίπου το 1/6 της γήινης , και για πρώτη φορά στη ζωή του, μπορούσε να σταθεί όρθιος. 

«Ήταν παράξενο», παραδέχθηκε. «Το να είμαι όρθιος ήταν πιθανώς τόσο ξένο για μένα όσο και το να αιωρούμαι σε μηδενική βαρύτητα». 

Ο κ. Ingram, διευθύνων σύμβουλος της SCOUT Inc., μιας εταιρείας έξυπνων δορυφορικών εξαρτημάτων, ήταν ανάμεσα στους 12 επιβάτες με αναπηρία, οι οποίοι πέταξαν στον αέρα σε μια παραβολική πτήση στη Νότια Καλιφόρνια στις 17 Οκτωβρίου, σε ένα πείραμα που «τέσταρε» πώς τα άτομα με αναπηρία αντεπεξέρχονται σε μηδενικό βαρυτικό περιβάλλον. 

Οι παραβολικές πτήσεις, οι οποίες διασχίζουν την ατμόσφαιρα της Γης σε εναλλασσόμενα τόξα προς τα πάνω και προς τα κάτω, επιτρέπουν στους επιβάτες να βιώνουν μηδενική βαρύτητα κατά τη διάρκεια επαναλαμβανόμενων σύντομων εκρήξεων. Αποτελούν τακτικό μέρος της εκπαίδευσης για τους αστροναύτες. 

Η πτήση οργανώθηκε από την AstroAccess, μια μη κερδοσκοπική πρωτοβουλία που στοχεύει να καταστήσει τις διαστημικές πτήσεις προσβάσιμες σε όλους. Αν και περίπου 600 άνθρωποι έχουν πάει στο διάστημα από την πρώτη επανδρωμένη διαστημική πτήση (τη δεκαετία του 1960), η NASA και άλλες διαστημικές υπηρεσίες έχουν περιορίσει τη δουλειά του αστροναύτη σε ένα μικροσκοπικό τμήμα της ανθρωπότητας. Η αμερικανική υπηρεσία αρχικά επέλεγε μόνο λευκούς, σωματικά ικανούς άνδρες, για να γίνουν αστροναύτες. Αργότερα επέλεγε μόνο εκείνους που πληρούσαν ορισμένες σωματικές απαιτήσεις. 

Αυτό έφραζε τον δρόμο σε πολλούς ανθρώπους με αναπηρίες, παραβλέποντας τα επιχειρήματα ότι θα μπορούσαν να γίνουν εξαιρετικοί αστροναύτες. 

Αλλά η άνοδος των ιδιωτικών διαστημικών πτήσεων, οι οποίες χρηματοδοτούνται από δισεκατομμυριούχους με την υποστήριξη κυβερνητικών διαστημικών υπηρεσιών, έρχεται να επιτρέψει σε μια πολύ ευρύτερη -και πιο διαφορετική- ομάδα ανθρώπων να πραγματοποιήσει το ταξίδι προς το διάστημα.. 

Όσοι συμμετείχαν στη δοκιμαστική πτήση της 17ης Οκτωβρίου υποστηρίζουν ότι η προσβασιμότητα πρέπει να ληφθεί υπόψη τώρα -με την έλευση των ιδιωτικών διαστημικών ταξιδιών- και όχι αργότερα, επειδή η κατασκευή του εξοπλισμού θα απαιτούσε περισσότερο χρόνο και χρήμα. 

Το μέλλον των ανθρώπων με αναπηρία βρίσκεται στο διάστημα-1

«Είναι ζωτικής σημασίας να είμαστε σε θέση να προπορευτούμε της ρυθμιστικής διαδικασίας και να αποτρέψουμε την παραπληροφόρηση ή την έλλειψη πληροφοριών ή την απουσία δεδομένων από τη δημιουργία κακών ρυθμίσεων, οι οποίες θα εμπόδιζαν κάποιον με αναπηρία να κάνει ένα από αυτά τα ταξίδια» τόνισε ο κ. Ingram. 

Η AstroAccess ευελπιστεί, επίσης, ότι το γεγονός ότι θα καταστούν τα πάντα προσβάσιμα θα μπορούσε να οδηγήσει σε νέες διαστημικές καινοτομίες, οι οποίες είναι χρήσιμες για όλους -είτε για άτομα με ειδικές ανάγκες είτε όχι, ανεξάρτητα από την αναπηρία. 

Το να κινείσαι στο αεροπλάνο έχει κάποιες προκλήσεις, σημείωσε ο Centra Mazyck, 45 ετών, ο οποίος τραυματίστηκε και έμεινε εν μέρει παράλυτος, ενώ υπηρετούσε ως μέλος της 82ης Αερομεταφερόμενης Μεραρχίας του Στρατού των ΗΠΑ. 

«Είναι πολύ δύσκολο, γιατί είναι σαν να επιπλέεις, είσαι ελαφρύς σαν φτερό», σημείωσε. «Δεν ξέρεις τα δυνατά σου σημεία ή τις αδυναμίες σου». 

Ο Apurva Varia, 48 ετών, ο οποίος είναι κωφός, έφτασε λίγο πιο κοντά στο όνειρό του. Βρέθηκε να προσκρούει στα τοιχώματα και την οροφή, καθώς προσπαθούσε να χρησιμοποιήσει την νοηματική γλώσσα και να πιει μια μεγάλη, αιωρούμενη φούσκα νερού, η οποία πιτσίλισε το πρόσωπό του. 

«Ήταν μια εμπειρία έξω από αυτόν τον κόσμο». «Ελπίζω να πάω στο διάστημα κάποια μέρα». 

Copyright:
2021 The New York Times

Διαβάστε επίσης:

Ο πλανήτης που επιβίωσε μετά τον θάνατο του ήλιου

Γνωρίστε τη Lucy, την αρχαιολόγο – ρομπότ της NASA

Έφτασε στο διάστημα, αλλά στη Γη αντιμετωπίζει σεξιστική συμπεριφορά

Ακολουθήστε το Money Review στο Google News