Άνεμος αλλαγής στην ενέργεια
Είναι εύκολο να δει κανείς πόσο ζωτικής σημασίας είναι το πετρέλαιο για το Αμπερντίν, μία πόλη με λιμάνι στη βορειοανατολική ακτή της Σκωτίας. Με το που βγαίνεις από την πύλη του μικρού διεθνούς αεροδρομίου ακούς τον ήχο των ελικοπτέρων που μεταφέρουν προσωπικό από και προς τις πετρελαϊκές πλατφόρμες στη Βόρεια Θάλασσα.
Καθώς οδηγείς στην πόλη περνάς από μεγάλα συγκροτήματα γραφείων με πετρελαϊκά logos, τα οποία φιλοξενούν 71.000 μηχανικούς, γεωολόγους, εργάτες εξόρυξης και άλλα επαγγέλματα που συνδέονται με τον κλάδο πετρελαίου και φυσικού αερίου στη χώρα. Συνολικά ο κλάδος υπολογίζεται ότι συνεισφέρει το 7% του ΑΕΠ της Σκωτίας. Αλλά είναι σε κρίση.
Η παραγωγή πετρελαίου από τη Βρετανική Βόρεια Θάλασσα βρίσκεται σε σταθερή πτώση εδώ και δύο δεκαετίες και πέρυσι ήταν περίπου στο 1/3 σε σχέση με το απόγειό της, το 1999. Η παραγωγή φυσικού αερίου στην περιοχή επίσης βρίσκεται σε πτώση. Οι θέσεις που συνδέονται με την offshore άντληση πετρελαίου έχουν μειωθεί κατά 40% την τελευταία 5ετία, σύμφωνα με την ένωση του κλάδου Oil and Gas UK.
Τον Αύγουστο, υπό την πίεση περιβαλλοντολόγων, η πρωθυπουργός της Σκωτίας, Νίκολα Στέρτζον, κάλεσε τη βρετανική κυβέρνηση να επανεξετάσει άδειες, που είχαν χορηγηθεί για offshore πετρελαϊκά κοιτάσματα και ήταν ακόμη στη φάση του σχεδιασμού. Οι φορείς της αγοράς προειδοποιούν ότι η αναστολή 18 project και επεδνύσεων 21 δισ. στερλινών που είχαν προγραμματιστεί σε ορίζοντα πενταετίας θα σημάνει τον οριστικό θάνατο του κλάδου.
Για πολλούς η ανάπτυξη των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και ειδικά της αιολικής μπορεί να δώσει τη λύση για την αντικατάσταση πετρελαίου και φυσικού αερίου. Μία πιλοτική αιολική φάρμα ανοιχτά του λιμανιού του Πίτερχεντ, βόρεια του Άμπερντιν, είναι ένα ορόσημο για τον κλάδο. Αντί να στηρίζονται στον βυθό της θάλασσας οι ανεμογεννήτριες επιπλέουν, με καλώδια πάνω σε οριζόντιες δομές να τις κρατούν. Επειδή επιπλέον μπορούν να τοποθετηθούν πιο μακριά από τις ακτές. Αυτό επιτρέπει στις ανεμογεννήτριες να εκμεταλλευτούν τους ισχυρότερους και πιο σταθερούς ανέμους που συναντά κανείς μακριά από την ακτή.
Η αιολική φάρμα αξίας 230 εκατ. δολαρίων ανοιχτά του Πίτερχεντ, που επιπλέει σε ύδατα βάθους 90 μέτρων, ξεπερνά θεωρητικά σε δυναμική τις άλλες offshore αιολικές εγκαταστάσεις της Βρετανίας κατά 54%.
«Μπορούμε να πάμε σε βαθύτερα ύδατα και να έχουμε υψηλότερες ταχύτητες ανέμων» λέει ο Μπεν Λόσον, διευθυντής επιχειρήσεων και συντήρησεων της αιολικής φάρμας, που ελέγχεται σε πλειοψηφικό μερίδιο από τη νορβηγική Equinor. «Δεν θα πρέπει να υποτιμούμε πόσο σημαντική είναι η επιτυχία του project αυτού» προσθέτει.
Στην πράξη ανοίγει τον δρόμο για αιολικές φάρμες μακριά από τις ακτές σε μέρη όπως η Καλιφόρνια, η Ιαπωνία και η Γαλλία, όπου τα ύδατα έχουν μεγάλο βάθος για συμβατικές ανεμογεννήτριες. To Άμπερντιν βλέπει μία ευκαιρία. Χτίζει ένα λιμάνι 470 εκατ .δολαρίων που θα μπορεί να αντέξει το τεράστιο βάρος των εξαρτημάτων για τις ανεμογεννήτριες, που θα στηθούν, αλλά και τις πετρελαϊκές πλατφόρμες, που θα διαλυθούν.
«Εάν γίνει σωστά, με τη βιομηχανία και την κυβέρνηση να συνεργάζονται, θα δημιουργηθεί ο επόμενος μεγάλος οικονομικός κλάδος για τη Σκωτία για τα επόμενα 50 χρόνια» λέει ο Τζιμ Μακντόναλντ, σύμβουλος της κυβέρνησης της Σκωτίας σε θέματα ενέργειας. Η κυβέρνηση ετοιμάζεται να χορηγήσει άδειες για projet offshore αιολικής ενέργειας που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε εκτιμώμενες επενδύσεις αξίας 40 δισ. δολαρίων.
Όλοι οι μεγάλοι πετρελαϊκοί γίγαντες της Ευρώπης συμμετέχουν στον διαγωνισμό. Κάποιοι μάλιστα δεν κρύβουν ότι μία νίκη θα τους βοηθήσει να διατηρήσουν τις θέσεις εργασίας στο Άμπερντιν, που σε διαφορετική περίπτωση απειλούνται από την πτώση του πετρελαίου και του φυσικού αερίου. Το όνειρο είναι να αναπτυχθούν αιολικές φάρμες και τεχνογνωσία που θα μπορεί το Άμπερντιν να εξάγει ως ηγέτης στην υποθαλάσσια τεχνολογία.
Κάποιοι ωστόσο προειδοποιούν ότι το ανθρώπινο δυναμικό που απαιτείται για τις ανεμογεννήτριες είναι πολύ λιγότερο από ό,τι για τον κλάδο πετρελαίου και φυσικού αερίου, καθώς η νέα τεχνολογία σημαίνει «ότι τα πάντα αυτοματοποιούνται» όπως εξηγεί ο Άλαν Μακάσκιλ, πρώην στέλεχος της BP.
Ωστόσο ο Πολ ντε Λεβ, διευθυντής του Ινστιτούτου Ενεργειακής Μετάβασης στο Robert Gordon University λέει ότι ο κλάδος ενέργειας μπορεί να καταλήξει με περισσότερες θέσεις εργασίας στο τέλος της δεκαετίας. Αλλά η Σκωτία και η Βρετανία θα πρέπει να δώσουν προτεραιότητα στη χρήση εξοπλισμού που κατασκευάζεται τοπικά και να διασφαλίσουν ότι η πτώση πετρελαίου και φυσικού αερίου θα είναι βραδεία, ώστε να μπορούν οι επιχειρήσεις να διατηρήσουν τις θέσεις εργασίας.
Copyright:
2021 The New York Times
Ακολουθήστε το Money Review στο Google News
