Οι ευρωπαϊκές πόλεις αλλάζουν για να γυρίσουν πίσω οι άνθρωποί τους
Όταν τα κρούσματα του κορωνοϊού άρχισαν να εξαπλώνονται ανά την Ευρώπη τον περασμένο Μάρτιο, άλλαξε η ζωή στην πόλη, με τους εργαζομένους των γραφείων να μένουν σπίτι, πάγωσε ο κλάδος της φιλοξενίας και ήρθαν ανακατατάξεις στις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων. Χωρίς να υπάρχει η δέσμευση των γραφείων, οι κάτοικοι των πόλεων ανά την Ευρώπη άρχισαν να φεύγουν.
Τώρα, έναν χρόνο μετά τα πρώτα lockdown και με περισσότερους περιορισμούς να έρχονται, η υπόθεση ότι οι “εξόριστοι” της πανδημίας θα επιστρέφουν κανονικά στις πόλεις τους, όταν ο ιός τεθεί υπό έλεγχο, αμφισβητείται. Για τους ειδικούς στο σχέδιο πόλεων αυτό σημαίνει ότι πρέπει να αντιμετωπιστούν άμεσα προβλήματα, που δοκίμαζαν εδώ και χρόνια πολλές πόλεις- το κόστος της στέγασης, τα ασφαλή δίκτυα συγκοινωνιών και η πρόσβαση σε χώρους πρασίνου.
Ευρύτερα, οι πόλεις θα πρέπει να αντιμετωπίσουν τις νέες επιθυμίες για σύνδεση με τη φύση και «επανασύνδεση με τη ζωή» λέει ο Philip Rode εκτελεστικός διευθυντής του LSE Cities, ερενητικού κέντρου στο London School of Economics. Πολλές ευρωπαϊκές πόλεις έχουν εισάγει νέα στοιχεία όπως περισσότερους πεζόδρομους και ποδηλατόδρομους, ενώ έχουν επεκτείνει τους χώρους πρασίνου. Το Μιλάνο, που επλήγη σφόδρα στο πρώτο κύμα του ιού, έχει δημιουργήσει περισσότερα από 30 χιλιόμετρα ποδηλατόδρομων και μικρά πάρκα σε πρώην χώρους στάθμευσης.
Το Λονδίνο άρχισε πέρυσι το Streetspace, δημιουργώντας προσωρινές λωρίδες για ποδήλατα και διανοίγοντας τις ζώνες για τους πεζούς. Το Παρίσι και η Βαρκελώνη έχουν κάνει ανάλογα βήματα. Αλλαγές όπως αυτές συνήθως χρειάζονται χρόνια, αλλά τώρα γίνονται εν μία νυκτί, όπως αναφέρει η βρετανική κατασκευαστική Arup. O Léan Doody, επικεφαλής του δικτύου πόλεων για την Ευρώπη στην Arup, είναι αισιόδοξος για τις αλλαγές. «Ίσως οι αρχές των πόλεων, οι αρχές των μέσων μεταφοράς και οι εργοδότες σκεφτούν πολιτικές προς ένα όραμα για το μέλλον που είναι λειτουργικό για όλους» λέει.
Το να ποσοτικοποιήσεις ακριβώς το πόσοι άνθρωποι έχουν φύγει από τις πόλεις της Ευρώπης είναι δύσκολο, γιατί η πανδημία έχει καταστήσει πιο σύνθετη τη διαδικασία συλλογής δεδομένων. Αλλά έρευνα της Arup βρήκε ότι το 41% των Λονδρέζων έφυγαν από την πόλη κάποια στιγμή κατά τη διάρκεια της πανδημίας, έναντι ποσοστού περίπου 10% στη Μαδρίτη, το Μιλάνο και το Βερολίνο και 20% στο Παρίσι. Η εταιρεία real estate Century 21 αναφέρει ότι το περασμένο καλοκαίρι κατέγραψε αύξηση στο ενδιαφέρον για φυγή από το Παρίσι, αλλά όχι «μαζική έξοδο».
Πολλοί κοινωνικοί επιστήμονες και οικονομολόγοι πιστεύουν ότι η πανδημία επιτάχυνε αλλαγές, που ήταν ήδη σε εξέλιξη στις πόλεις. Αλλά οι ραγδαίες αλλαγές έχουν στρέψει την προσοχή στις αρχές εκείνες που είναι αρμόδιες για την αντιμετώπιση χρόνιων παραπόνων, όπως η ηχορύπανση, η ρύπανση της ατμόσφαιρας και τα υψηλά ενοίκια.
Στο Παρίσι η δήμαρχος Anne Hidalgo ήδη προωθεί την ιδέα μίας «πόλης των 15 λεπτών- ένα όραμα για γειτονιές που θα διασφαλίζουν ότι οι πολίτες θα έχουν πρόσβαση σε όλες τις βασικές υπηρεσίες με ολιγόλεπτο περπάτημα από το σπίτι τους. Παράλληλα πίεσε για μείωση της κίνησης των αυτοκινήτων και περισσότερους χώρους πρασίνου στο κέντρο της πόλης.
Όταν η πανδημία ενέτεινε την ανάγκη για τέτοιες κινήσεις, το Παρίσι μετέτρεψε άμεσα τον Rue de Rivoli, σε ποδηλατόδρομο, μείωσε την κίνηση κοντά στα σχολεία για να βελτιώσει την ποιότητα του αέρα και μετέτρεψε χώρους στάθμευσης σε θέσεις καφέ. Η πόλη τώρα δεσμεύεται να κάνει κάποιες από αυτές τις αλλαγές μόνιμες.
Αλλά το να υπάρξει η πολιτική βούληση για μόνιμες αλλαγές θα είναι δύσκολη υπόθεση, λέει ο Δρ. Rode. Θα εξαρτηθεί από την αποδοχή και τη συμμετοχή της κοινής γνώμης. Ο Malcolm Smith, ειδικός στο σχέδιο πόλεων στην Arup, υποστήριξε σε πρόσφατο σημείωμά του ότι η πανδημία έχει φέρει ήδη τις πόλεις πιο κοντά στο «όραμα» της πόλης των 15 λεπτών. «Έριξε φως στη σπουδαιότητα του να αναπτύσσουμε πόλεις μικρότερης κλίμακας, με βασικές υπηρεσίες να είναι συγκεντρωμένες γύρω από hub της κοινότητας» έγραψε. «Στον 19ο αιώνα η απάντησε στη χολέρα στο Λονδίνο έφερε μεγάλα έργα υποδομών και το δίκτυο των υπονόμων. Ελπίζω ότι η Covid-19 θα οδηγήσει σε πολλές μικρότερης κλίμακας αλλά ευρέως διαδεδομένες παρεμβάσεις».
Η Aurelien Breeden συνέβαλε στο ρεπορτάζ.
Copyright: 2021 The New York Times
Ακολουθήστε το Money Review στο Google News
