Τέλος εποχής στην Κούβα: Όταν ο «κομαντάντε» αποχωρεί από την εξουσία
19 Φεβρουαρίου 2008:
Ο Φιντέλ Κάστρο παραδίδει την εξουσία στον αδελφό του Ραούλ Κάστρο μετά από 49 χρόνια στην εξουσία…
Φιντέλ Κάστρο, ένας άνδρας, όλες οι εξουσίες. Κουβανός επαναστάτης και πολιτικός, σταρ της διεθνούς πολιτικής για πάνω από μισό αιώνα. Κυβέρνησε με σιδηρά πυγμή την Κούβα από το 1959 έως το 2008, οπότε παρέδωσε την εξουσία στον αδελφό του Ραούλ Κάστρο. Αμφιλεγόμενη προσωπικότητα με φανατικούς φίλους και εχθρούς. Για την Αριστερά, ο Κάστρο αποτελούσε ένα από τα τελευταία σύμβολα της κομμουνιστικής επανάστασης, για τους πάσης φύσεως αντικομουνιστές συμβόλιζε τον στυγνό δικτάτορα και καταπιεστή του λαού του.
Ενας ηγέτης που έφερε στο λαό του, ένα πρότυπο σύστημα υγείας, καταπολέμησε τον αναλφαβητισμό και από την άλλη, έφερε την καταπίεση και τις υποσχέσεις χωρίς αντίκρισμα.
Καθ’ όλη τη διάρκεια της ηγεσίας του, οι ΗΠΑ παρέμειναν ο μεγάλος εχθρός, αλλά και η μόνιμη δικαιολογία του. Η απειλή από το βορρά και το εμπάργκο ήταν η αιτία για την κακή οικονομική κατάσταση της χώρας, τις διακοπές ρεύματος, τη φτώχεια. Οποιος τολμούσε να υποστηρίξει κάτι διαφορετικό, τον περίμενε η φυλακή ή αναγκάζονταν να εγκαταλείψει τη χώρα.
Ο Κάστρο ήταν άνθρωπος μεγάλης ενεργητικότητας κι ευφυΐας, με οξυμένο πολιτικό αισθητήριο. Ήταν συναρπαστικός ρήτορας, που μπορούσε να μιλάει συχνά και για πολλή ώρα. Είχε την υποστήριξη πολλών, αλλά προκάλεσε επίσης την απέχθεια, εξαναγκάζοντας σε εξορία εκατοντάδες χιλιάδες Κουβανών, πολλοί από τους οποίους κατέφυγαν στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Με τις πολιτικές που εφάρμοσε ανέβασε το βιωτικό επίπεδο του κουβανικού λαού. Έκανε ανακατανομή του οικονομικού πλούτου, των εσόδων και κατέστησε δικαιότερη τη δυνατότητα πρόσβασης τών κατοίκων στις υπηρεσίες υγείας και κοινωνικής πρόνοιας. Αύξησε σημαντικά τις ευκαιρίες για μόρφωση και τα εκπαιδευτικά ιδρύματα. Η παιδεία σε όλες τις βαθμίδες της και οι υγειονομικές υπηρεσίες παρέχονται δωρεάν.
Εγκαθίδρυσε, όμως, ένα αυταρχικό καθεστώς. Δεν υπήρχε πολιτικός ανταγωνισμός, καθώς το μόνο νόμιμο κόμμα ήταν το Κομμουνιστικό. Βουλευτικές εκλογές μπορεί να γίνονταν από το 1976 σε τακτά χρονικά διαστήματα, αλλά μόνο οι εκλεκτοί του καθεστώτος εκλέγονταν. Όλα τα μαζικά μέσα ενημέρωσης ελέγχονταν από την κυβέρνηση κι εξέφραζαν τις απόψεις της. Το κράτος δικαίου απουσίαζε από την Κούβα και χιλιάδες αντιφρονούντες «σαπίζαν» στις φυλακές του καθεστώτος. Η εξουσία βρισκόταν στα χέρια μιας συγκεντρωτικής γραφειοκρατίας με επικεφαλής τους Κάστρο, η οποία εκπονούσε και εκπονεί την πολιτική της χώρας.
Παρά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης το 1991, που του στέρησε ένα σημαντικό οικονομικό υποστηρικτή κι έναν απαράμιλλο σύμμαχο, ο Κάστρο κατάφερε να παραμείνει στην ηγεσία της χώρας του, συνεχίζοντας να σηκώνει κεφάλι στην Ουάσινγκτον και αρνούμενος κάθε χαλάρωση του καθεστώτος του.
Στις 31 Ιουλίου του 2006, αναγκάστηκε, έπειτα από σοβαρή εγχείρηση στην οποία υποβλήθηκε, να παραδώσει την εξουσία στον αδελφό του Ραούλ, τον μόνιμο υπουργό Άμυνας και δεύτερο στην ιεραρχία του καθεστώτος, στην αρχή προσωρινά και στη συνέχεια οριστικά τον Φεβρουάριο του 2008.
© SanSimera.gr
Ακολουθήστε το Money Review στο Google News
