Το μωρό ενός ήρωα, μια απαγωγή και ο κανόνας του χρυσού: Το έγκλημα που συντάραξε μια χώρα

1 Μαρτίου 1932

Απάγεται ο Charles Lindbergh Jr., ο μόλις 20 μηνών γιος του Charles και της Anne Lindbergh.  

Όπως θα περίμενε κανείς, το έγκλημα γίνεται πρώτο θέμα στον αμερικανικό Τύπο της εποχής. Πολύ περισσότερο καθώς ο πατέρας του μωρού είναι ένας Αμερικανός ήρωας.

Το 1927, ο Lindbergh έγραψε το όνομά του στα βιβλία της ιστορίας, καθώς έγινε ο πρώτος άνθρωπος που διέσχισε μόνος του τον Ατλαντικό, οδηγώντας το μονοκινητήριο αεροπλάνο του από τη Νέα Υόρκη στο Παρίσι χωρίς να κάνει καμία στάση.

Μαζί με τη γυναίκα του, εκείνο το βράδυ της 1ης Μαρτίου, χαλάρωναν στον κάτω όροφο της έπαυλής τους, πιστεύοντας ότι το μωρό τους κοιμάται στην κούνια του, στον πάνω όροφο.

Όταν η γυναίκα που τον πρόσεχε, διαπίστωσε γύρω στις 10 το βράδυ ότι ο Charlie Jr. έλειπε από το κρεβατάκι του, ειδοποίησε έντρομη τον Lindbergh και την Anne.

Μόλις ανέβηκαν πάνω είδαν το παράθυρο δίπλα στην κούνια ανοικτό και ένα ανορθόγραφο γράμμα, που ζητούσε λύτρα 50.000 δολαρίων, ακουμπισμένο στο περβάζι.

Ο δράστης είχε χρησιμοποιήσει μια σκάλα για να φτάσει στον δεύτερο όροφο και είχε αφήσει λασπωμένες πατημασιές στο δωμάτιο.  

Το ενδιαφέρον του Τύπου ήταν τεράστιο και η υπόθεση έγινε το μοναδικό θέμα συζήτησης για τους Αμερικανούς. Το ζεύγος των Lindbergh κατακλυζόταν από προσφορές για βοήθεια αλλά και από πολλές ψευδείς πληροφορίες. Ακόμα και ο περιβόητος κακοποιός Al Capone προσφέρθηκε να βοηθήσει μέσα από τη φυλακή.

Για τρεις ημέρες, η αστυνομία δεν βρήκε το παραμικρό. Όμως μετά, εμφανίστηκε ένα ακόμα γράμμα από τους απαγωγείς. Αυτή τη φορά, απαιτούσαν 70.000 δολάρια.

Τελικά, οι απαγωγείς έδωσαν οδηγίες για την παράδοση των λύτρων και όταν τα χρήματα δόθηκαν όπως είχε συμφωνηθεί, οι Lindbergh ενημερώθηκαν ότι το παιδί τους βρισκόταν σε ένα σκάφος με το όνομα Nelly, ανοικτά των ακτών της Μασαχουσέτης.

Όμως έπειτα από εξονυχιστικές έρευνες, δεν βρέθηκαν ούτε το σκάφος αλλά ούτε και το μωρό.

Τελικά, έξι εβδομάδες μετά την ημέρα της απαγωγής, το πτώμα του παιδιού βρέθηκε τυχαία από έναν φορτηγατζή, πολύ κοντά στο σπίτι των Lindbergh. Η νεκροψία έδειξε χτύπημα στο κρανίο, με τις αρχές να πιστεύουν ότι ο απαγωγέας ίσως να είχε ρίξει κατά λάθος το μωρό καθώς κατέβαινε με τη σκάλα από το παράθυρο. Ο Charlie Jr. ήταν νεκρός από την πρώτη στιγμή.

Όμως οι απαγωγείς ήταν άφαντοι. Τέτοια ήταν η υστερία με την υπόθεση αυτή, ώστε περισσότεροι από 200 Αμερικανοί ομολόγησαν το έγκλημα, χωρίς ωστόσο να πείσουν τις αρχές ότι πράγματι το είχαν κάνει.

Απαρηγόρητοι, οι γονείς δώρισαν την έπαυλή τους σε φιλανθρωπική οργάνωση και μετακόμισαν αλλού.

Ώσπου τον Σεπτέμβριο του 1934, ένα τυχαίο γεγονός οδήγησε στη σύλληψη του δράστη.

Το πρωί της 15ης Σεπτεμβρίου, ένα σκούρο μπλε Dodge σταμάτησε στο βενζινάδικο της Lexington Avenue στο Μανχάταν. Όταν ο υπάλληλος γέμισε το ντεπόζιτο και ζήτησε από τον οδηγό 98 σεντς, εκείνος έβγαλε από την τσέπη του ένα χαρτονόμισμα των 10 δολαρίων.

Όμως κάτι του έκανε εντύπωση. «Δεν συναντάς πολλά τέτοια πια», είπε στον οδηγό. Και αυτό γιατί το χαρτονόμισμα που του είχε δώσει ήταν ένα από τα λεγόμενα «gold certificates», δηλαδή τα νομίσματα που είχαν τυπωθεί την εποχή του κανόνα του χρυσού.

Θέλοντας να πείσει τους Αμερικανούς να βγάλουν από τα σεντούκια τον χρυσό τους, στα βάθη της Μεγάλης Ύφεσης, ο τότε πρόεδρος των ΗΠΑ Franklin D. Roosevelt είχε καταργήσει τον κανόνα του χρυσού ένα χρόνο νωρίτερα. Και τα gold certificates είχαν βγει από την κυκλοφορία. «Μου έχουνε μείνει μόνο καμιά κατοσταριά», είπε ο οδηγός.

Ο υποψιασμένος υπάλληλος θυμήθηκε ότι η εταιρεία τους είχε προειδοποιήσει ότι επιτήδειοι ίσως να προσπαθούσαν να ρίξουν στην αγορά πλαστά gold certificates. Και έτσι, καθώς το Dodge έβγαινε από το βενζινάδικο, σημείωσε τον αριθμό της πινακίδας του στο περιθώριο του χαρτονομίσματος: 4U13-41.

Όταν τρεις ημέρες αργότερα, το βενζινάδικο κατέθεσε την είσπραξη στην τράπεζα, το ασυνήθιστο χαρτονόμισμα τράβηξε την προσοχή ενός ταμία, ο οποίος αποφάσισε να ελέγξει τον σειριακό του αριθμό και έτσι έκανε μια αναπάντεχη ανακάλυψη. Το χαρτονόμισμα ήταν συνδεδεμένο με το «έγκλημα του αιώνα», αφού ήταν μέρος των 70.000 δολαρίων που δόθηκαν για λύτρα για το μωρό των Lindbergh.

Οι αρχές είχαν καταγράψει τότε τους σειριακούς αριθμούς όλων των χαρτονομισμάτων και τους είχαν μοιράσει στις τράπεζες, ελπίζοντας να εντοπίσουν τους δράστες όταν θα ξόδευαν τα χρήματα.

Η τράπεζα ειδοποίησε τους ομοσπονδιακούς πράκτορες, οι οποίοι αναζήτησαν την πινακίδα που ήταν γραμμένη πάνω στο χαρτονόμισμα και βρήκαν ότι ανήκε σε έναν ξυλουργό, μετανάστη από τη Γερμανία, με το όνομα Bruno Richard Hauptmann.

Στο σπίτι του Hauptmann, σε μια ήσυχη γειτονιά του Μπρονξ, βρέθηκαν κρυμμένα 13.750 δολάρια από τα λύτρα. Εκείνος αρνήθηκε ότι τα χρήματα ήταν δικά του και είπε ότι του τα είχε δώσει για να τα φυλάξει ένας φίλος του που πλέον είχε πεθάνει. Η εμπειρία του με τον υπερπληθωρισμό στη Γερμανία μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο τον έκανε να κρύψει τα λεφτά, επέμενε. «Φοβάμαι τον πληθωρισμό. Στη Γερμανία έμαθα τι σημαίνει πληθωρισμός και δεν το ρισκάρω», είπε στην αστυνομία.

Όμως οι γείτονες είχαν παρατηρήσει ότι ο Hauptmann είχε σταματήσει, ξαφνικά, να δουλεύει το 1932. Τους είχε πει ότι «έβγαζε χρήματα στη Wall Street», κάτι που ωστόσο ήταν σπάνιο την εποχή του Μεγάλου Κραχ.

Η δίκη που ακολούθησε κράτησε έξι εβδομάδες και ήταν ένα πραγματικό τσίρκο, με περισσότερους από 700 δημοσιογράφους να δίνουν το «παρών». Το ενδιαφέρον των μέσων ενημέρωσης και του κοινού ήταν τεράστιο. Και παρότι οι αποδείξεις ήταν αδύναμες, η πίεση της κοινής γνώμης για μια καταδίκη ήταν πανίσχυρη.

Ο Hauptmann καταδικάστηκε και εκτελέστηκε στην ηλεκτρική καρέκλα το 1936. Μέχρι και τον θάνατό του, εκείνος επέμενε για την αθωότητά του. Κάποιοι τον πίστεψαν. Τουλάχιστον, θεώρησαν, δεν έδρασε μόνος του. Άλλοι πιστεύουν μέχρι και σήμερα ότι ο ίδιος ο Lindbergh ίσως να είχε κάποια ανάμειξη στον θάνατο του παιδιού του. Όμως οι αρχές δεν τον εξέτασαν ποτέ ως ύποπτο.

Πάντως, μετά από αυτό το έγκλημα, η απαγωγή έγινε ομοσπονδιακό αδίκημα στις ΗΠΑ.

moneyreview.gr

Διαβάστε επίσης: 

Το αγόρι στη φούσκα: Το παιδί που άλλαξε τον κόσμο χωρίς ποτέ να τον αγγίξει

Η ιστορία του Αλ Καπόνε: Από το λαθρεμπόριο και τις δολοφονίες – Τον έπιασαν για φοροδιαφυγή

Η αληθινή ιστορία του John Dillinger: Σκότωσαν πράγματι τον Υπ’ αριθμόν 1 Δημόσιο Κίνδυνο; 

Ακολουθήστε το Money Review στο Google News