LIFE & ARTS

Ενθουσιασμός για το «Dune» στο Φεστιβάλ Βενετίας

Ενθουσιασμός για το «Dune» στο Φεστιβάλ Βενετίας

Οι κραυγές και το συντονισμένο σύνθημα «Τιμοτέ! Τιμοτέ!», δεν σταμάτησαν σχεδόν καθόλου τα περίπου 15 λεπτά που ο Αμερικανός σταρ έμεινε στο κόκκινο χαλί μπροστά από το Palazzo del Cinema, εδώ στην Βενετία, όπου αυτές τις μέρες διεξάγεται το 78ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου. Το βράδυ της
Παρασκευής η επίσημη πρεμιέρα του «Dune» τράβηξε όλα τα βλέμματα στη Μόστρα και μαζί ο πρωταγωνιστής της ταινίας, Τιμοτέ Σαλαμέ, ο οποίος, ντυμένος με ένα απαστράπτον (κυριολεκτικά) κοστούμι, αποθεώθηκε τόσο έξω όσο και μέσα στην αίθουσα. Εκεί ειδικά, όπως λέγεται, το standing
ovation μετά την λήξη κράτησε κοντά στα 6.5 λεπτά, τα περισσότερα από κάθε άλλη ταινία που έχει παρουσιαστεί μέχρι στιγμής στο Φεστιβάλ.

Και μάλλον δικαίως. Η εντύπωση που μας άφησε η δημοσιογραφική προβολή το ίδιο πρωί, ήταν αυτή ενός επικού μπλοκμπάστερ, αρκετά διαφορετικού από αυτά που έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε τα τελευταία χρόνια από τα μεγάλα χολιγουντιανά στούντιο. Η Warner Bros. πήρε αυτή τη φορά το μεγάλο
ρίσκο (προφανώς προ πανδημίας) προικίζοντας με πάνω από 150 εκατ. δολάρια τον σκηνοθέτη Ντενίς Βιλνέβ και αναθέτοντάς του κάτι που ως τώρα έμοιαζε με κινηματογραφική χίμαιρα: την μεταφορά του επικού λογοτεχνικού έργου του Φρανκ Χέρμπερτ στην οθόνη.

Για όσους δεν γνωρίζουν, το «Dune» αφηγείται την ιστορία ενός φανταστικού σύμπαντος, με την πολιτική, τους πολέμους, την διπλωματία του κ.ο.κ. – κάτι σαν τον «Πόλεμο των Αστρων», αλλά με στοιχεία και ατμόσφαιρα που θα παρέπεμπαν περισσότερο στον «Αρχοντα των Δαχτυλιδιών». Εκεί ο
Σαλαμέ υποδύεται τον Πολ Ατρείδη, τον νεαρό κληρονόμο ενός βασιλείου, ο οποίος θα έρθει γρήγορα αντιμέτωπος με πανίσχυρους εχθρούς.

Γενικώς οποιαδήποτε περιγραφή, όσο αναλυτική κι αν είναι, μοιάζει μικρή για να χωρέσει το εύρος της ιστορίας του Χέρμπερτ, αλλά ακόμα και το κινηματογραφικό εγχείρημα του Βιλνέβ που δεν στερείται φιλοδοξίας. Αυτό πάντως που έχει πραγματική σημασία είναι η προσέγγιση του φιλμ, το οποίο έχει σαν πρώτο και κύριο στόχο να παρασύρει τον θεατή σε μια συνολική εμπειρία, σχεδόν ψυχοσωματική. Για αυτό η τονισμένη μουσική και γενικώς το ηχητικό κομμάτι, που ανά στιγμές προκαλεί δέος, για αυτό και το ταξίδι-ενηλικίωση του ήρωα που πρέπει να γίνει με τον δύσκολο τρόπο.

Ο θεατής από την πλευρά του δοκιμάζεται επίσης, αφού εδώ δεν έχουμε τους ταχύτατους ρυθμούς και τις συνεχόμενες σκηνές δράσης που τον βομβαρδίζουν σε άλλες ανάλογες ταινίες. Αντιθέτως δίνεται ο χρόνος να αναδειχθούν και κάποιες ερμηνείες, πέραν της κεντρικής, τις οποίες δίνουν επίσης σπουδαία ονόματα, όπως η Ρεμπέκα Φέργκιουσον, ο Οσκαρ Αϊζακ, ο Στέλαν Σκάρσγκαρντ, ο Χαβιέ Μπαρδέμ κ.ά.

Ακολουθήστε το Money Review στο Google News