Με τη Μπρίτνεϊ

#MeToo, κακοποίηση, συναισθηματική και σωματική, τοξικό περιβάλλον, ενδοοικογενειακή βία, πίεση και καταπίεση, προσβολές. Λέξεις που μονοπωλούν την καθημερινότητά μας, τον τελευταίο καιρό και την ίδια ώρα… Μάρτιος – ο μήνας της γυναίκας.

Για πόσες, αλήθεια, απ’ όσες γνωρίζουμε, συναναστρεφόμαστε και νοιαζόμαστε, γνωρίζουμε αν και σε ποιον βαθμό, είναι ευτυχισμένες; Με πόση βεβαιότητα μπορούμε να ισχυριστούμε ότι δεν έχουν κακοποιηθεί, με οποιονδήποτε τρόπο, όταν βλέπουμε τις ζωές τους μέσα από στερεότυπα;  Σπούδασε, παντρεύτηκε, έγινε μητέρα, εργάζεται, κάνει καριέρα, εξοικονομεί χρήματα. «Είναι καλά», «τα έχει όλα». «Πρέπει να είναι καλά».

 Τώρα, με το ξέσπασμα του δικού μας  #metoo, είναι η κατάλληλη στιγμή να φωτιστεί μία, ακόμα, αθέατη πλευρά της κακοποίησης και να έρθουν  στο προσκήνιο και εκείνες οι γυναίκες, οι οποίες έπεσαν θύματα χωρίς να αποκτήσουν μώλωπες ή άλλα σωματικά σημάδια. Αυτές που ακολούθησαν νηφάλια τις φιλοδοξίες τρίτων. Αυτές που σιώπησαν όταν έπρεπε, για να μην καταστρέψουν την εικόνα τους, φτάνοντας να διαλύσουν την ψυχή τους. 

Πρόκειται για αυτές που δεν θα αντιληφθούν την ψυχική κακοποίηση που δέχονται, παρά μόνο όταν πια θα είναι αργά για να διαχειριστούν τα συναισθήματά τους. Μπορείς να τις συναντήσεις οπουδήποτε… από υψηλά, επαγγελματικά αξιώματα μέχρι τις μικροαστικές οικογένειες των χωριών, αλλά και σε κάθε σημείο του πλανήτη, σε οποιαδήποτε οικονομική ή μορφωτική βαθμίδα. Είναι αυτές που δεν θα μιλήσουν (εγκαίρως), επειδή έχουν «πειστεί» πως τα έχουν όλα ή για να μην δυσαρεστήσουν άλλους.

Χρειάζονται (υπο)στήριξη, προκειμένου να αντιδράσουν σπάζωντας -με τη σειρά τους- τη σιωπή τους. Μία (υπό)στήριξη που μπορεί να έρθει μόνο μέσα από την από την ευαισθητοποίηση για κάθε πτυχή της κακοποίησης. 

Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η ζωή της πριγκίπισσας της ποπ, Μπρίτνεϊ Σπίαρς. Η δεκαεξάχρονη που κατάφερε να ανέλθει στην κορυφή της μουσικής βιομηχανίας, σε μία εποχή που επιβίωναν μόνο boy bands, φαινομενικά είχε και έχει μία ζωή την οποία πολλές θα ζήλευαν.

Είναι όμως έτσι; Σήμερα, η 39χρονη pop idol βρίσκεται -κυριολεκτικά- υπό την κηδεμονία του πατέρα της, χωρίς το δικαίωμα να λάβει οποιαδήποτε απόφαση για τη ζωή και την περιουσία της. 

Ένα ντοκιμαντέρ των New York Times σπάει το «καλοφτιαγμένο είδωλο» της τραγουδίστριας με το baby face, παρουσιάζοντας τη μακρά και συνεχόμενη κακοποίηση που δεχόταν από την οικογένειά της, τα ΜΜΕ  και την κουλτούρα της ποπ, όπως άνθισε στις προηγούμενες δεκαετίες. Το «Framing Britney Spears» έρχεται σε συνέχεια του κινήματος #free britney. 

Τα τελευταία  12 χρόνια, ο Τζέιμι Σπίαρς έχει τον πλήρη έλεγχο των οικονομικών της και όχι μόνο, τη στιγμή που η ίδια δεν βλέπει τα παιδιά της (πρόκειται για δικαστική  απόφαση, η οποία επιβάλλεται σε άτομα που πάσχουν από άνοια ή κάποια ψυχική ασθένεια). O ίδιος δεν είχε ποτέ χρήματα και όσα έχει αποκτήσει είναι εξαιτίας της κόρης του… που είχε ξεχωρίσει από πολύ μικρή ηλικία στο «The All-New Mickey Mouse Club». 

Καθώς – σύμφωνα με το ντοκιμαντέρ- η σχέση τους δεν είναι στενή, πριν από λίγο καιρό, η Μπρίτνεϊ ζήτησε από το δικαστήριο να πάψει την επιτροπεία του πατέρα της και να επιτρέψει σε  τράπεζα να διαχειρίζεται τα οικονομικά της. Είναι γεγονός πως τα λεφτά είναι πάρα – μα πάρα- πολλά. Ρεπορτάζ των New York Times αναφέρει ότι η περιουσία της ανέρχεται σε 57,4 εκατ. δολάρια και 2,7 εκατ. δολάρια σε μετρητά. Το ποσό άγγιζε τα 288 εκατ. δολάρια, αλλά τα τελευταία χρόνια δαπανήθηκαν αρκετά  χρήματα σε νοσήλια, κλινικές απεξάρτησης, γιατρούς και δικαστήρια για το διαζύγιο και την επιμέλεια των παιδιών της.

Μιλάμε για μία προσωπικότητα που αναπτύχθηκε μέσα στο star system, χωρίς ωστόσο ποτέ να αντιμετωπιστεί ως παιδί ή έφηβη. ‘Ηταν μόλις 11 ετών, όταν ο Εντ Μακ τη ρωτούσε on camera αν είχε ελπίδες «να γίνει το αγόρι της». Η αμήχανη απάντηση «Λοιπόν… εξαρτάται» είχε φανεί αστεία στο κοινό που ξεσπούσε σε γέλια. 

Όσο η Μπρίτνεϊ μεγαλώνει, οι ερωτήσεις που τη φέρνουν σε δύσκολη θέση πληθαίνουν και όσοι βλέπουμε σήμερα τις σκηνές αναγνωρίζουμε την κοπέλα που προσπαθεί να ξεφύγει από την άβολη στιγμή. Οι δημοσιογράφοι είχαν φτάσει στο σημείο να τη ρωτούν αν είχε ολοκληρωμένη σεξουαλική επαφή. 

Όπως υποστηρίζεται στο ντοκιμαντέρ, η Σπίαρς προσπαθούσε να αποφύγει την εικόνα της «τέλειας, νεαρής Αμερικανίδας», μολονότι το media είχαν επιλέξει να την προβάλλουν ως μία -κυρίως- σεξουαλική περσόνα. Και αυτή την οδό συνέχισαν να ακολουθούν, ακόμη και όταν ο Τζάστιν Τιμπερλέικ τη διέσυρε, δημοσιοποιώντας λεπτομέρειες για προσωπικές -σεξουαλικές- στιγμές τους, ενώ ξεκινούσε τη σόλο καριέρα του. Πρόσφατα, ο ίδιος ζήτησε συγγνώμη για την τότε συμπεριφορά του.

Το 2007 η Μπρίτνεϊ αρχίζει να καταρρέει ψυχολογικά. Η αυτοπεποίθηση, που πηγάζει από το νεαρό της ηλικίας, αρχίζει να την εγκαταλείπει και ξεκινά η βύθιση στην κατάθλιψη. Την ίδια στιγμή αντιμάχεται με τον σύζυγό της, Κέβιν Φεντερλάιν, για την επιμέλεια των παιδιών τους. 

Οι φαν της ανησυχούν και οι παπαράτσι την κυνηγούν μανιωδώς. Ξυρίζει το κεφάλι της «για να αποτινάξει την εικόνα που άλλοι είχαν κατασκευάσει για εκείνη». Χρειάστηκε να νοσηλευτεί και ο πατέρας της ανέλαβε την κηδεμονία της. 

Συμπληρώνονται 12 χρόνια, μέσα στα οποία η ίδια δεν έχει κανένα απολύτως νομικό δικαίωμα και πρόσβαση στην περιουσία της, παρόλο που κερδίζει εκατομμύρια δολάρια, κυκλοφόρησε τέσσερα άλμπουμ, έκανε παγκόσμια περιοδεία και συμμετείχε για δύο τηλεοπτικές σεζόν στην κριτική επιτροπή του X-Factor.

O στενός της κύκλος αρνήθηκε να μιλήσει με τους δημιουργούς του ντοκιμαντέρ και όλες οι πληροφορίες αντλήθηκαν από τον πρώην βοηθό της, τον πρώην χορογράφο της, τον ατζέντη του πρώτου άλμπουμ της και ορισμένους δημοσιογράφους, παπαράτσι και ταμπλόιντ. 

Όπως με το εγχώριο #metoo, έτσι και στην περίπτωση της Σπίαρς τα social media ενισχύουν τη συλλογική ευαισθητοποίηση, σε μία περίοδο που τα παραδοσιακά ΜΜΕ χάνουν τη δύναμη επιρροής τους. Το κίνημα #freebritney μετρά παραπάνω από δέκα χρόνια και τώρα «ακούγεται» περισσότερο δυνατά από ποτέ άλλοτε. 

Στην περίπτωση της Σπίαρς έγιναν τρομερά λάθη. Κοινός παρονομαστής πάντα η έλλειψη σεβασμού στις επιθυμίες, τις αποφάσεις, τη ζωή και την προσωπικότητά της, με την αίσθηση -ενδεχομένως- πως δεν επηρεάζεται, αφού «έχει τα πάντα». Σαν να μην έπρεπε να την αγγίζουν, όσα προκάλεσαν την ψυχική ρωγμή της. Στην πραγματικότητα -θα έλεγα- ήταν η αδιαφορία τους για εκείνη, τη στιγμή που την εκμεταλλεύονταν ο καθένας για δικούς του σκοπούς.

Ανάμεσά μας υπάρχουν πολλές -γνωστές ή όχι, δεν έχει σημασία- που έχουν εγκλωβιστεί σε ίδιες ή παρόμοιες καταστάσεις. Δεν θα μπορούσε να γίνει για την καθεμία ένα κίνημα, αλλά μπορεί να γίνει το #freebritney η αφορμή για να μην έχουν όλες την κατάληξή της.

Ακολουθήστε το Money Review στο Google News