LIFE & ARTS

Τα BAFTA κλείνουν το μάτι στην πολυσυλλεκτικότητα

Τα BAFTA κλείνουν το μάτι στην πολυσυλλεκτικότητα

Μοιάζει αρκετά ειρωνικό πως σε μια χρονιά που η κινηματογραφική παραγωγή και διανομή πάτησαν σε αρκετά μεγάλο βαθμό το φρένο για τους γνωστούς λόγους, έχουμε πιθανότατα την πιο μακρά οσκαρική σεζόν των τελευταίων δεκαετιών. Με την τελετή απονομής των χρυσών αγαλματιδίων να έχει μεταφερθεί για τα τέλη του Απρίλη, με την ελπίδα να διεξαχθεί στα πλαίσια μιας κάποιας κανονικότητας, οι ταινίες που θα διεκδικήσουν τελικά τα βραβεία έχουν να περάσουν από πολλά στάδια, ενώ άλλες, καινούριες έρχονται με τον καιρό στο προσκήνιο.

Κάτι τέτοιο συνέβη για παράδειγμα και με τις χθεσινές ανακοινώσεις-υποψηφιότητες των βρετανικών BAFTA, οι οποίες μάλλον θόλωσαν το τοπίο σε σχέση με όσα γνωρίζαμε ως σήμερα. Εν μέρει δηλαδή, διότι το υπέροχο «Nomadland» της Κλόε Ζάο φαίνεται να πηγαίνει ολοταχώς για την επικράτηση στην οσκαρική βραδιά, μιας και εμφανίζεται σταθερά -και συνήθως κερδίζει- στις περισσότερες βραβεύσεις που έχουν διεξαχθεί μέχρι τώρα, συμπεριλαμβανομένων και των Χρυσών Σφαιρών.

Σε αντίθεση πάντως με το τελευταίο, σχεδόν κανείς άλλος δεν πρέπει να αισθάνεται πολύ σίγουρος. Στην κατηγορία της σκηνοθεσίας για παράδειγμα, δίπλα στο όνομα της Ζάο, στα BAFTA βρίσκονται εκείνα των Σάρα Γκαβρόν («Rocks»), Σάνον Μέρφι («Babyteeth»), Τζαζμίλα Ζμπάνιτς («Quo Vadis, Aida»), Λι Ισαάκ Τσανγκ («Minari») και Τόμας Βίντεμπεργκ («Another Round»). Η συγκεκριμένη σύνθεση υποψηφίων, η οποία είναι ενδεικτική της γενικότερης διάθεσης των διοργανωτών, συμπεριλαμβάνει τέσσερις γυναίκες (αριθμός ρεκόρ για τα BAFTA) καθώς και σκηνοθέτες που προέρχονται από πολλά διαφορετικά μέρη της υφηλίου.

Δεν αποκλείεται καθόλου ένα κομμάτι αυτής της πολυσυλλεκτικής τάσης να μεταφερθεί φέτος και στα Οσκαρ, τα οποία άλλωστε ήδη από πέρυσι πρωτοτύπησαν με τον θρίαμβο του Κορεάτη Μπονγκ Τζουν-χο και των «Παράσιτων». Είναι εξίσου πιθανό βέβαια στον «βωμό» της πολυσυλλεκτικότητας να υπάρξουν και κάποιες αδικίες, ιδιαίτερα όσον αφορά ταινίες όπως το «Μank» του Ντέιβιντ Φίντσερ, που δεν κουβαλούν μαζί τους κάποιον από τους δημοφιλείς εσχάτως συμβολισμούς. Σε κάθε περίπτωση αυτή η παράξενη κινηματογραφική σεζόν ίσως αποτελέσει την πρεμιέρα για έναν καινούριο τρόπο να εκτιμούμε και να επιβραβεύουμε τα επιτεύγματα του σινεμά, for better or worse…

Ακολουθήστε το Money Review στο Google News