Πρέσβης Νορβηγίας στο «MR»: Έτοιμες οι εταιρείες μας για την ελληνική ενεργειακή επανάσταση
Το ισχυρό ενδιαφέρον μεγάλων νορβηγικών ομίλων όπως η Equinor, η Statkraft, η ΝΒΤ Energy, η Aker Solutions, η Ocean Sun για ενεργειακές επενδύσεις στην Ελλάδα επιβεβαιώνει μιλώντας στο «MR» ο Νορβηγός πρέσβης στην Ελλάδα, Frode Overland Andersen, ο οποίος θεωρεί ότι η σύσφιξη των διμερών σχέσεων στην ενέργεια θα μπορούσε να αποτελέσει φυσική συνέχεια των στενών και μακροχρόνιων ελληνο-νορβηγικών δεσμών στον κλάδο της ναυτιλίας. «Στην Ελλάδα συντελείται μια πραγματική ενεργειακή επανάσταση» λέει με ενθουσιασμό ο κ. Overland Andersen, ο οποίος έχει θέσει ως προτεραιότητά του να ενημερώσει την αγορά της χώρας του για τις ευκαιρίες που ανοίγονται και τονίζει –μεταξύ άλλων- ότι η οριστικοποίηση του ρυθμιστικού πλαισίου για τα θαλάσσια αιολικά πάρκα θα μπορούσε να «ξεκλειδώσει» μεγάλες επενδύσεις στον συγκεκριμένο τομέα.
Ακολουθεί ολόκληρη η συνέντευξη:
Ισχυρό το ενδιαφέρον από εταιρείες όπως η Equinor, η Statkraft, η ΝΒΤ Energy, η Aker Solutions, η Ocean Sun
Η Νορβηγία είναι στο βόρειο άκρο της Ευρώπης, η Ελλάδα στο νότιο. Τι συνδέει τα δυο άκρα;
Ο βασικός συνδετικός κρίκος μεταξύ των δυο χωρών θα έλεγα ότι είναι η συνεργασία τους στη ναυτιλία που «μετρά»
πολλές δεκαετίες ζωής, κάτι που δεν είναι ευρύτερα γνωστό. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η νορβηγική εταιρεία Det Norske Veritas (DNV) που γιορτάζει φέτος τα 100 χρόνια δραστηριοποίησής της στην Ελλάδα. Ο Αριστοτέλης Ωνάσης αγόρασε το πρώτο του καράβι από έναν Νορβηγό εφοπλιστή ! Μιλάμε για μια πολύ μεγάλη αγορά, που σε μεγάλο βαθμό δεν «αντανακλάται» στο διμερές εμπορικό ισοζύγιο, αφού πολλές συναλλαγές διενεργούνται στο Λονδίνο, στη Φρανκφούρτη ή σε άλλα μέρη. Ένα από τα πιο πρόσφατα ελληνο-νορβηγικά ναυτιλιακά deals είναι η παραγγελία στο νορβηγικό ναυπηγείο Brødrene Aa για την κατασκευή τριών καταμαράν τελευταίας τεχνολογίας για λογαριασμό της Attica Group, τα οποία θα διαθέτουν φωτοβολταϊκά πάνελ για βελτιωμένη ενεργειακή αποδοτικότητα και θα είναι έτοιμα να τεθούν προς εμπορική λειτουργία το καλοκαίρι του 2022, αντικαθιστώντας παλαιάς τεχνολογίας Flying Dolphins.
Το τελευταίο διάστημα όμως γίνεται πολύς λόγος για τις προοπτικές σύσφιξης των διμερών σχέσεων και στον τομέα της ενέργειας.
Αυτοί οι δυο κλάδοι για μας είναι αλληλένδετοι. Η Νορβηγία ξεκίνησε να δραστηριοποιείται στον κλάδο πετρελαίου και φυσικού αερίου μέσω της ναυτιλίας. Πολλοί από τους εφοπλιστές της εισήλθαν στην προμήθεια ορυκτών καυσίμων, όταν ανακαλύφθηκαν τα κοιτάσματα μαύρου χρυσού πίσω στη δεκαετία του 1970. Και τώρα παρατηρούμε το κύμα προσαρμογής των «παραδοσιακών» νορβηγικών ομίλων στα νέα δεδομένα που δημιουργεί η διείσδυση των ΑΠΕ. Και για τη Νορβηγία, οι Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας είναι συνώνυμες με ένα πράγμα: Τα υπεράκτια αιολικά πάρκα. Όπως γνωρίζετε, δεν έχουμε πολύ ήλιο, αλλά έχουμε μια θαλάσσια περιοχή έξι φορές μεγαλύτερη από τα χερσαία εδάφη μας, όπου….φυσάει πολύ! Η Ελλάδα διαθέτει το καλύτερο αιολικό δυναμικό στη Μεσόγειο και βαθιές θάλασσες -που είναι τα δυο βασικά «προαπαιτούμενα» για την εγκατάσταση υπεράκτιων αιολικών-, και προχωρά με ταχείς ρυθμούς στην ενεργειακή μετάβαση και την απανθρακοποίηση του ενεργειακού της μείγματος. Επιπροσθέτως -αντιθέτως με εμάς- έχετε και πολύ ήλιο, οπότε υπάρχει στη χώρα σας πεδίο ανάπτυξης και πλωτών φωτοβολταϊκών. Υπάρχει λοιπόν σημαντικός αριθμός νορβηγικών εταιρειών που «ιχνηλατούν» την ελληνική αγορά και περιμένουν τις νομοθετικές παρεμβάσεις της ελληνικής κυβέρνησης που μπορούν να «ξεκλειδώσουν» το ενδιαφέρον αυτό.
Μια από τις προτεραιότητές μου ως πρέσβης της Νορβηγίας στην Ελλάδα είναι να ενημερώσω τις εταιρείες στη χώρα μου για την επανάσταση που συντελείται στον ενεργειακό κλάδο. Πριν λίγα χρόνια, η Ελλάδα ήταν μια «κλειστή» αγορά, με ηλεκτροπαραγωγή κυρίως από τις εγχώριες λιγνιτικές μονάδες και φυσικό αέριο που προερχόταν από μια μόνο πηγή. Τώρα η εικόνα έχει μεταβληθεί εντελώς, χάρη σε δυο παράγοντες: Ο πρώτος είναι ότι η Ελλάδα αναδεικνύεται σε κόμβο φυσικού αερίου στη Νοτιοανατολική Ευρώπη με τη λειτουργία του αγωγού TAP, την αναβάθμιση του Τερματικού Σταθμού LNG της Ρεβυθούσας και την σχεδιαζόμενη κατασκευή του FSRU στην Αλεξανδρούπολη. Κοιτάζοντας τα στατιστικά στοιχεία, είδα ότι το 2019 η Ελλάδα εισήγαγε LNG από τη Νορβηγία ! Είναι ένα στοιχείο που λέει πολλά για το πόσο έχει αλλάξει, πόσο έχει «ανοίξει» η ενεργειακή αγορά της χώρας σας. Ο δεύτερος παράγοντας είναι ασφαλώς οι φιλόδοξοι στόχοι που έχει θέσει η ελληνική κυβέρνηση για την διείσδυση των ΑΠΕ. Οπότε από εκεί που η ενεργειακή αγορά της χώρας ήταν «εκτός του χάρτη», απαρχαιωμένη, μη ανταγωνιστική και αδιάφορη για τους ξένους επενδυτές, είδαμε να μετατρέπεται -τα δυο τελευταία χρόνια- σε μια δυναμική αγορά που προσελκύει πολύ μεγάλο επενδυτικό ενδιαφέρον. Είναι μια εξέλιξη που δεν είχε αντιληφθεί εν πολλοίς η νορβηγική αγορά, για αυτό και πρόσφατα διοργανώσαμε -σε συνεργασία με το Enterprise Greece και την Rystad Energy- διαδικτυακό σεμινάριο, με στόχο ακριβώς να ενημερώσουμε τις νορβηγικές εταιρείες για το τι συμβαίνει στην Ελλάδα. Ήταν μια επιτυχημένη εκδήλωση, στην οποία όμιλοι που έχουν ήδη παρουσία στη χώρα μίλησαν για την εμπειρία τους στην Ελλάδα και τις ευκαιρίες που ανοίγονται. Οργανώθηκαν επίσης και B2B συναντήσεις μεταξύ ελληνικών και νορβηγικών εταιρειών, με κεντρικό στόχο να μπει η Ελλάδα στο «ραντάρ» των Νορβηγών επενδυτών.
Η Ελλάδα διαθέτει το καλύτερο αιολικό δυναμικό στη Μεσόγειο και βαθιές θάλασσες -βασικά «προαπαιτούμενα» για υπεράκτια αιολικά πάρκα
Ποιες είναι οι νορβηγικές εταιρείες που ενδιαφέρονται για την ελληνική αγορά;
Πέρα από την DNV που είναι μακράν η παλαιότερη «εκπρόσωπος» των νορβηγικών επιχειρήσεων στην Ελλάδα, η Equinor ήδη από την άνοιξη του 2019 έχει εκδηλώσει ενδιαφέρον για τον κλάδο των υπεράκτιων αιολικών στην Ελλάδα. Η Statkraft, leader διεθνώς στον κλάδο των ΑΠΕ, εισήλθε πρόσφατα στην ελληνική ενεργειακή αγορά μέσω της εξαγοράς του βρετανο-ιταλικού ομίλου Solar Century (που αναπτύσσει χαρτοφυλάκιο φωτοβολταϊκών έργων συνολικής ισχύος 284 MW στη χώρα) έχοντας ήδη ισχυρή παρουσία -μεταξύ άλλων χωρών- στην Αλβανία και την Τουρκία. Μια άλλη εταιρεία με εξωστρεφές προφίλ, η NBT, που συμμετέχει σε χαρτοφυλάκιο αιολικών έργων στη Σερβία, άνοιξε πρόσφατα γραφείο αντιπροσωπείας στην Ελλάδα. Υπάρχει επίσης η Aker Solutions, που εξετάζει διάφορες επιλογές στην Ελλάδα, η Ocean Sun που έχει υπογράψει σύμφωνο συνεργασίας με την ναυτιλιακή εταιρεία Okeanis Eco Tankers. Από εκεί και πέρα υπάρχουν και μικρότερες εταιρείες που «ιχνηλατούν» την εγχώρια αγορά, αλλά αυτές που προανέφερα είναι το «βαρύ πυροβολικό»
Πώς θα μπορούσε να μετουσιωθεί το ενδιαφέρον αυτό σε επενδύσεις;
Βρισκόμαστε σε ένα χρονικό σημείο που όλοι αναμένουν τις λεπτομέρειες για το ρυθμιστικό πλαίσιο που θα διέπει τα θαλάσσια αιολικά πάρκα και ειδικότερα τα κίνητρα που θα προβλέπει για τους επενδυτές. Περιμένουμε να δούμε πώς θα χειριστεί η ελληνική κυβέρνηση το θέμα της διασύνδεσης των πάρκων στο Σύστημα Μεταφοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας -που αποτελεί μια πολύ σημαντική παράμετρο- καθώς και το θέμα της αναβάθμισης του χερσαίου ηλεκτρικού δικτύου, με δεδομένο ότι αυτή τη στιγμή σε πολλά σημεία δεν έχει την απαραίτητη δυναμικότητα για να «υποδεχθεί» τα φορτία που θα παράγονται από τα offshore αιολικά πάρκα. Περιμένουμε να δούμε τα θαλάσσια οικόπεδα που θα διατεθούν για ανάπτυξη τέτοιων πάρκων και το πώς και πού θα χωροθετηθούν. Είναι πολλά τα ανοιχτά θέματα, αλλά έχω εμπιστοσύνη στην πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας ότι θα βρει τις λύσεις. Ένα ακόμα θέμα που εξετάζουν οι νορβηγικές εταιρείες σε σχέση με τις προοπτικές δραστηριοποίησής τους στην Ελλάδα αφορά στη δυνατότητα κατασκευής των απαιτούμενων υποδομών. Με δεδομένο ότι μιλάμε για τεράστιες εγκαταστάσεις, εγείρεται το ερώτημα: Μπορούν να συναρμολογηθούν στην Ελλάδα ; Γιατί θα απαιτείτο ένα μεγάλο ναυπηγείο για τη χρήση αυτή και γι’ αυτό παρακολουθούμε με ενδιαφέρον τις κινήσεις για τα Ναυπηγεία Ελευσίνας, σε συνέχεια και της θετικής έκβασης που είχε ο διαγωνισμός για τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά.
Θα μπορούσαν δηλαδή νορβηγικές εταιρείες να εκδηλώσουν ενδιαφέρον;
Αυτό είναι απόφαση των επιχειρήσεων. Όμως, πρέπει να σας πω ότι έχω γίνει αποδέκτης σχετικών ερωτήσεων από νορβηγικούς ομίλους.
Τι θα μπορούσε να διδαχθεί η Ελλάδα από τη Νορβηγία για τη διαχείριση των αντιδράσεων των τοπικών κοινοτήτων στα μεγάλα ενεργειακά έργα;
Έχετε δίκιο, οι νορβηγικές εταιρείες έχουν πολυετή εμπειρία όσον αφορά την επαφή με τις τοπικές κοινωνίες, στα μέρη που υπάρχουν δραστηριότητες ανάπτυξης φυσικών πόρων. Τώρα μιλάμε για καθαρή ενέργεια, υδροηλεκτρικά εργοστάσια (από τα οποία προέρχεται το 97% της ηλεκτροπαραγωγής της χώρας) και offshore αιολικά, προηγουμένως όμως μιλούσαμε για πετρέλαιο και φυσικό αέριο. Στις περισσότερες περιπτώσεις, είχαμε και εμείς θέματα με τις περιβαλλοντικές οργανώσεις και τοπικές αντιδράσεις. Το φαινόμενο «NIMBY» (Νot In My Backyard) δεν είναι ελληνικό. Το ζητούμενο να βρεθεί το σημείο ισορροπίας και να ενημερωθούν σωστά οι τοπικές κοινωνίες για τη σημασία του κάθε έργου, τα θετικά αλλά και τα αρνητικά του στοιχεία. Πάντως, στη Νορβηγία έχουμε δει μεγάλη διαφορά όσον αφορά την αποδοχή των χερσαίων και των υπεράκτιων αιολικών πάρκων. Τα δεύτερα αντιμετωπίζονται πολύ πιο θετικά γιατί είναι σε μεγάλο βαθμό «πέρα από τον ορίζοντα», δηλαδή εκτός οπτικού πεδίου των τοπικών κοινωνιών .
Στην Ελλάδα όμως με τα τόσα νησιά, πού μπορούν να κατασκευαστούν υπεράκτια αιολικά «πέρα από τον ορίζοντα»;
Είμαστε στον 21ο αιώνα. Όταν έχεις να επιλέξεις μεταξύ της τροφοδοσίας οποιουδήποτε νησιού με ηλεκτρική ενέργεια που παράγεται από ντιζελομονάδες και της κατασκευής ανεμογεννητριών, στην πραγματικότητα δεν υπάρχει επιλογή. Το να καις ντίζελ ή λιγνίτη για να παράγεις ρεύμα είναι απλά καταστροφικό από περιβαλλοντικής πλευράς. Οπότε, αν το επιχείρημα κατά των ανεμογεννητριών είναι η προστασία του περιβάλλοντος, υπάρχει λογικό σφάλμα. Η πραγματικότητα είναι ότι χρειαζόμαστε τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας και αυτές απαιτούν προσαρμογή του φυσικού περιβάλλοντος σε κάποιο βαθμό. Έχουμε μια παροιμία στη Νορβηγία που λέει ότι: «Αν θες να πας στο πάρτυ, πρέπει να πληρώσεις και για τα ποτά». Πάντως, για να επιστρέψουμε στην αρχική ερώτηση, πιστεύω ότι τα υπεράκτια αιολικά είναι ένας καλός συμβιβασμός, υπό την έννοια ότι σου επιτρέπει να αξιοποιήσεις καλύτερα τον χώρο, δεν χρειάζεται να κόψεις δέντρα ή να ανοίξεις ένα δρόμο μέσα από ένα δάσος. Επιπροσθέτως, μπορείς να κατασκευάσεις πολύ μεγαλύτερες υποδομές. Πλέον υπάρχουν ανεμογεννήτριες ύψους 250 μέτρων, η καθεμία εκ των οποίων έχει δυναμικότητα 16 MW. Eνα υπεράκτιο αιολικό πάρκο δυναμικότητας 1 GW είναι κάτι εφικτό. Πόσος χώρος, πόσες -μικρότερες- ανεμογεννήτριες χρειάζονται για να παραχθεί αντίστοιχη ισχύς στη στεριά; Η Equinor που προαναφέραμε μαζί με μια δανέζικη εταιρεία κατασκευάζουν αυτή τη στιγμή ένα υπεράκτιο αιολικό πάρκο ισχύος 1 GW στη θαλάσσια περιοχή έξω από τη Νέα Υόρκη. Υποθέτω ότι αυτό δεν θα πλήξει το προφίλ της Νέας Υόρκης ως κορυφαίου τουριστικού προορισμού.
Σημαντικές δυνατότητες επένδυσης και στις υπεράκτιες πλατφόρμες εξόρυξης υδρογονανθράκων
Ένα άλλο πεδίο όπου η Νορβηγία έχει πλούσια εμπειρία και τεχνογνωσία είναι οι υπεράκτιες πλατφόρμες εξόρυξης υδρογονανθράκων. Βλέπετε δυνατότητα αξιοποίησης αυτής της τεχνογνωσίας και περιθώρια συμπράξεων με τα υπεράκτια αιολικά στην Ελλάδα;
Ασφαλώς και βλέπουμε περιθώρια δραστηριοποίησης στην ελληνική αγορά, εκεί που οι εξορύξεις υδρογονανθράκων –και κυρίως φυσικού αερίου- μπορούν να συνδυαστούν με την «πράσινη» μετάβαση. Καταρχάς νομίζω ότι πρώτο ζητούμενο είναι να αποκτήσει δυναμική ο κλάδος υδρογονανθράκων στην Ελλάδα, καθώς με το αφήγημα της «πράσινης» μετάβασης ξεχνάμε ότι η χώρα έχει στην παρούσα φάση –και θα συνεχίσει να έχει στο ορατό μέλλον- το φυσικό αέριο ως καύσιμο βάσης του ενεργειακού της συστήματος. Οπότε, εάν η Ελλάδα αποκτούσε εγχώρια παραγωγή φυσικού αερίου, αυτό θα ήταν επωφελές όχι μόνο για την ίδια, αλλά και για την ευρύτερη περιοχή. Μια ενδιαφέρουσα ιδέα είναι αυτή της «διπλής αδειοδότησης» (double licensing) που θα μπορούσε να συνδυάσει την εξόρυξη φυσικού αερίου με εγκαταστάσεις που θα ηλεκτροδοτούνται από πλωτές ανεμογεννήτριες σε ένα offshore αιολικό. Θα ήθελα πολύ να προωθήσω την ιδέα αυτή στις νορβηγικές επιχειρήσεις, που διαθέτουν εμπειρία σε αυτού του είδους τις συνέργειες. Για να σας δώσω ένα παράδειγμα, η Equinor αναπτύσσει το project Hywind Tampen. Μιλάμε για ένα πλωτό αιολικό πάρκο ισχύος 88 MW, το πρώτο στον κόσμο που θα χρησιμοποιηθεί για την ηλεκτροδότηση υπεράκτιας πλατφόρμας εξόρυξης πετρελαίου και φυσικού αερίου στη Βόρεια Θάλασσα. Άρα αυτές οι συνέργειες δεν είναι κάτι θεωρητικό, αλλά κάτι που ήδη υπάρχει και αναπτύσσεται ! Γιατί στη Νορβηγία, το μεγαλύτερο ποσοστό ρύπων εκπέμπεται στις πλατφόρμες εξόρυξης υδρογονανθράκων που θα μπορούσα να παρομοιάσω με τεράστιες μονάδες φυσικού αερίου. Επομένως, προχωράμε στον εξηλεκτρισμό αυτών των εγκαταστάσεων –με ρεύμα από ΑΠΕ- για να μειώσουμε τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα.
Η Νορβηγία έχει πλούσια τεχνογνωσία και στις τεχνολογίες αποθήκευσης και δέσμευσης άνθρακα (Carbon Capture and Storage– CCS), σωστά;
Ναι, έτσι είναι. Το project αναφοράς σε αυτό τον κλάδο είναι το Longship, το μεγαλύτερο κλιματικό project στην ιστορία της νορβηγικής βιομηχανίας, το οποίο στοχεύουμε να λειτουργήσει ως πιλότος και ως «αγωγός» εξαγωγής της τεχνογνωσίας μας και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, καθώς η τεχνολογία CCS μπορεί να συμβάλλει αποφασιστικά στην επίτευξη των φιλόδοξων κλιματικών στόχων της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τη μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου κατά 55% έως το 2030. Εδώ θα ήθελα να αναφέρω παρενθετικά ότι η Νορβηγία είναι πλήρως ευθυγραμμισμένη με το European Green Deal που αποτελεί «πυξίδα» της ενεργειακής και κλιματικής μας πολιτικής.
Ας επιστρέψω όμως στο Longship που συνδυάζει τη δέσμευση των εκπομπών ρύπων διοξειδίου του άνθρακα της τσιμεντοβιομηχανίας Norcem –όχι πολύ μακριά από το Όσλο-, και το «υποέργο» Northern Lights -με φορέα υλοποίησης την κοινοπραξία Equinor, Shell και TotalΕnergies- που συνδυάζει τη μεταφορά του υγροποιημένου CO2 με πλοία σε έναν τερματικό σταθμό στη δυτική ακτή της Νορβηγίας, την έγχυσή του σε αγωγό και την αποθήκευσή του σε μια υποθαλάσσια δεξαμενή. Μιλάμε για ένα πρωτοποριακό project βιομηχανικής κλίμακας, προϋπολογισμού άνω των 2 δις. ευρώ, μέσω του οποίου θα «εκμηδενιστούν» οι εκπομπές 400.000 τόνων CO2. Οι μελέτες δείχνουν ότι όλα τα μέρη του έργου είναι βιώσιμα, οπότε πλησιάζουμε στο στάδιο της λήψης της επενδυτικής απόφασης. Η ιδέα είναι ότι το κόστος της αποθήκευσης των ρύπων θα προέλθει από την φορολόγηση των εκπομπών που θα δεσμευθούν. Επομένως, το στοίχημα είναι να δημιουργηθεί ένα βιώσιμο επιχειρηματικό μοντέλο για την δέσμευση των εκπομπών και ενδεχομένως την αξιοποίησή τους, π.χ. για την αύξηση της πίεσης σε κοιτάσματα πετρελαίου και κατ’ επέκταση την αύξηση της παραγωγής του κοιτάσματος. Είναι ένα πολύ ενδιαφέρον project γιατί διερευνά την ιδέα ότι ρυπογόνες βιομηχανικές δραστηριότητες όπως π.χ. η παραγωγή τσιμέντου μπορούν να συνεχίσουν να γίνονται με τον «παραδοσιακό» τρόπο, εάν πετύχουμε την αποθήκευση των ρύπων.
Πού αλλού θα μπορούσε η Ελλάδα να αξιοποιήσει τη νορβηγική εμπειρία;
Ένα προφανές πεδίο είναι οι «πράσινες» ναυτιλιακές μεταφορές. Στο τελευταίο τεύχος του γνωστού βρετανικού περιοδικού Monocle, υπήρχε ένα άρθρο για την πράσινη μετάβαση στην Ελλάδα, με τον συντάκτη να διερωτάται γιατί δεν έχετε ηλεκτρικά φέρι μποτ. Ομολογώ ότι έχω την ίδια απορία. Ξεκινήσαμε το 2014 με το πρώτο μας ηλεκτρικό φέρι μποτ, τώρα έχουμε πάνω από 130 και όλα τα νέα φέρι μποτ που κατασκευάζονται είναι ηλεκτρικά γιατί οι εταιρείες συνειδητοποίησαν ότι είναι φθηνότερα, επομένως η επιχειρηματική λογική ήταν ξεκάθαρη. Η ελληνική αγορά παρουσιάζει ενδιαφέρον, αλλά ο ένας «κοιτάει τον άλλο» και περιμένει ποιος θα κάνει την αρχή. Υπάρχουν και άλλα θέματα στην Ελλάδα, όπως η έλλειψη υποδομών στα λιμάνια. Γι αυτό θεωρώ ότι τα ηλεκτρικά φέρι μποτ είναι κάποια χρόνια μακριά. Υπάρχουν πάντως ορισμένες γραμμές στην Ελλάδα που είναι προφανείς υποψήφιες για εξηλεκτρισμό των επιβατηγών πλοίων που τις εξυπηρετούν, όπως για παράδειγμα η γραμμή Σαλαμίνα-Πέραμα.
Και να κλείσουμε τη συνέντευξη με την ηλεκτροκίνηση, όπου η Νορβηγία είναι η πιο προχωρημένη χώρα διεθνώς; Τι διδάγματα θα μπορούσε να αντλήσει η Ελλάδα από το νορβηγικό μοντέλο;
Νομίζω ότι η Ελλάδα είναι αξιέπαινη για τη φιλοδοξία της όσον αφορά στη διείσδυση της ηλεκτροκίνησης. Στη Νορβηγία χρειαστήκαμε πολλά χρόνια για να εδραιωθεί αυτή η κουλτούρα και το κράτος χορήγησε σημαντικά κίνητρα για τη χρήση ηλεκτρικών ΙΧ, σε συνδυασμό με αντικίνητρα για τη χρήση συμβατικών ΙΧ. Έχουμε τώρα φτάσει σε ένα σημείο όπου πάνω από το 50% των ΙΧ που πωλούνται στη Νορβηγία είναι αμιγώς ηλεκτρικά, ενώ αν συνυπολογίσουμε και τα plug-in υβριδικά, το ποσοστό υπερβαίνει το 80%. Για την Ελλάδα, ίσως θα μπορούσε να δοθεί προτεραιότητα στα δημόσια λεωφορεία. Η αλλαγή του στόλου των λεωφορείων από συμβατικά σε ηλεκτροκίνητα σε μια μητρόπολη όπως η Αθήνα θα είχε τεράστιο αντίκτυπο στην ποιότητα ζωής των κατοίκων και στο περιβαλλοντικό αποτύπωμα. Βέβαια χρειάζονται και κίνητρα για να καταστούν ελκυστικά τα ηλεκτρικά λεωφορεία: Ειδική προτεραιότητα στα φανάρια, λεωφορειόδρομους που να μην χρησιμοποιούνται από τα ΙΧ κλπ. Στο Όσλο εργαστήκαμε πολύ για να καταστήσουμε τις δημόσιες μεταφορές πιο προσβάσιμες και πιο άνετες για τους πολίτες. Γιατί μόνο τότε μπορείς να αποθαρρύνεις τη χρήση ΙΧ. Αυτή τη στιγμή μόνο για να μπεις με το συμβατικό σου ΙΧ στο Όσλο θα σου κοστίσει περί τα 7 ευρώ και η στάθμευση για μια μέρα τουλάχιστον 25 ευρώ. Αν δε πιαστείς να οδηγείς με το ΙΧ σου σε λεωφορειόδρομο, το πρόστιμο κυμαίνεται από 250-500 ευρώ.
Ακολουθήστε το Money Review στο Google News
