Εργασία: Μπορεί να προσαρμοστεί η Ελλάδα στη νέα κανονικότητα;

Η περίπτωση της Ελλάδας χρησιμοποιείται ως πρότυπο για την επιτυχή αντιμετώπιση της πανδημίας COVID-19, ειδικά κατά τους πρώτους μήνες της επιδημίας, ενώ δείχνει πώς οι εργαζόμενοι και οι επιχειρήσεις μπορούν να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα, τώρα που το τοπίο της αγοράς εργασίας αναμένεται να αλλάξει οριστικά, διαπιστώνει η μελέτη Inovantage της Adecco. Το ελληνικό εργατικό δυναμικό επέδειξε υψηλή ανθεκτικότητα και καλά επίπεδα προσαρμοστικότητας, ακολουθώντας ομόφωνα τις οδηγίες των επιστημόνων και της κυβέρνησης.  Ωστόσο, την ίδια που η εργασία εξ αποστάσεως αναγνωρίζεται ως το μέλλον παγκοσμίως, στην Ελλάδα καταγράφεται μία δυσπιστία απέναντί της τόσο από τους εργοδότες όσο και από τους εργαζόμενους. 

Όπως σημειώνει η Adecco, πολλές ελληνικές εταιρείες παρουσίασαν εξαιρετικά υψηλά επίπεδα ετοιμότητας σχετικά με τη διαχείριση του ανθρώπινου δυναμικού τους, λαμβάνοντας γρήγορα τα απαραίτητα μέτρα με αποτελεσματικό τρόπο, όπως πρωτοβουλίες για εργασία από το σπίτι και υιοθέτηση ευέλικτων μοντέλων εργασίας, παρά το γεγονός ότι και τα δύο είχαν πολύ μικρό ποσοστό εφαρμογής στην Ελλάδα πριν από την πανδημία, ιδιαίτερα σε σύγκριση με τα υπόλοιπα κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Παρόλα αυτά, ενώ η προσαρμογή στις νέες συνθήκες υπήρξε σχετικά γρήγορη, τόσο οι εργαζόμενοι όσο και οι εργοδότες δεν έχουν πειστεί για τον βαθμό αποδοτικότητας των νέων μορφών εργασίας, όπως η τηλεργασία, σύμφωνα και με την πρόσφατη έρευνα της Adecco με θέμα  «Απασχολησιμότητα στην Ελλάδα 2020».

Η ιδιαιτερότητα στην περίπτωση της Ελλάδας είναι πως η ελληνική οικονομία αποτελείται κυρίως από μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις και στη διάρκεια της καραντίνας πολλές από αυτές τις επιχειρήσεις αντιμετώπισαν μεγάλες δυσκολίες: δεν μπορούσαν να εφαρμόσουν αποτελεσματικά έναν τρόπο εργασίας βασισμένο στις νέες τεχνολογίες και αυτή η αδυναμία είχε σοβαρές συνέπειες για τη βιωσιμότητά τους. Ίδιες δυσκολίες παρατηρήθηκαν και σε ορισμένα κομμάτια του δημόσιου τομέα. 

Η «ετοιμότητα» του εργατικού δυναμικού δοκιμάζεται

Ο όρος «εργασιακή ετοιμότητα» χρησιμοποιείται για να περιγράψει τον βαθμό στον οποίο ένας εργαζόμενος είναι εφοδιασμένος με τις δεξιότητες, την επιμονή αλλά και την εφευρετική σκέψη που απαιτούνται είτε για να αναζητήσει την κατάλληλη θέση εργασίας και να εκμεταλλευτεί τις ευκαιρίες όταν αυτές του προκύψουν, είτε για να ορθοποδήσει και να επανενταχθεί ταχύτερα στην αγορά εργασίας, ύστερα από σφοδρές περιόδους κρίσης, όπως η τρέχουσα πανδημία. 

Δυστυχώς, στον συγκεκριμένο τομέα, σύμφωνα με τη Eurostat, η Ελλάδα βρίσκεται μαζί με την Τουρκία, τη Σερβία και τη Ρουμανία στις χαμηλότερες θέσεις σε σχέση με τον ευρωπαϊκό μέσο όρο, αναφορικά με τον αριθμό νέων εργαζόμενων που έχουν καλές πιθανότητες για ένα υποσχόμενο μέλλον στην αγορά εργασίας.

Η σημαντικότερη παθογένεια που υπάρχει στην πλειοψηφία των χωρών της υπό εξέταση περιοχής αφορά τις δυνατότητες απασχόλησης του εργατικού δυναμικού, εξαιτίας της αδυναμίας του εκπαιδευτικού συστήματος να το προετοιμάσει κατάλληλα και να του παρέχει τα σωστά εφόδια για την αγοράς εργασίας. Οι δεξιότητες που έχουν οι εργαζόμενοι είναι τις περισσότερες φορές αναποτελεσματικές και δεν ανταποκρίνονται στις πραγματικές ανάγκες της αγοράς. Ταυτόχρονα, πολιτικές για την δια βίου μάθηση που θα εξασφάλιζαν τη συνεχή βελτίωση και επικαιροποίηση των δεξιοτήτων του εργατικού δυναμικού δεν φαίνεται να αποτελούν προτεραιότητα για τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικών ή τους εκπροσώπους του επιχειρηματικού κόσμου.
Η κοινωνική κινητικότητα στις συγκεκριμένες περιοχές είναι σε γενικές γραμμές μέτρια. Και αυτό διότι τα εφόδια με τα οποία άτομα και νοικοκυριά μπορούν να βελτιώσουν ουσιαστικά την κοινωνική τους θέση, είναι ομολογουμένως πολύ περισσότερα στις περιοχές με καλύτερες υποδομές εκπαίδευσης, που λαμβάνουν υπόψη τις ανάγκες της αγοράς εργασίας, βοηθώντας τους ανθρώπους να βελτιώσουν την ποιότητα ζωής μέσα από επαγγελματικές ευκαιρίες.

Το κατά πόσον τα δύο φύλα είναι ίσα σε ζητήματα εργασίας αποτελεί πολύ σημαντικό δείκτη για το επίπεδο κοινωνικής προόδου και γενικότερης σταθερότητας. Όσον αφορά τις γυναίκες πτυχιούχους (ιδιαίτερα τις αποφοίτους τριτοβάθμιας εκπαίδευσης), όλες οι χώρες της περιοχής έχουν ικανοποιητικά σκορ. Μάλιστα, το ποσοστό των αποφοίτων γυναικών είναι υψηλότερο από το αντίστοιχο στους άνδρες στις περισσότερες χώρες της Ανατολικής Ευρώπης. Η Ελλάδα βρίσκεται σε πολύ υψηλή θέση στον συγκεκριμένο δείκτη ανάμεσα στις εξεταζόμενες χώρες, με πολύ μικρές διαφορές στους μισθούς ανδρών και γυναικών.

Οι Προβλέψεις για τη «Νέα Κανονικότητα»

Ένα βασικό στοιχείο που πρόκειται να αλλάξει για πάντα τα εργασιακά περιβάλλοντα είναι η ταχεία και μαζική υιοθέτηση του μοντέλου της εξ αποστάσεως εργασίας. Πρόκειται για μία παγκόσμια τάση, που όσο και αν δυσπιστούν για την αποδοτικότητά της εργοδότες και εργαζόμενοι στην Ελλάδα, διεθνώς φαίνεται πως με την εξάπλωσή της η παραγωγικότητα της εργασίας όχι μόνο δεν επηρεάστηκε αρνητικά, αλλά σε ορισμένους τομείς αυξήθηκε.  Οι πρώιμες εκτιμήσεις δείχνουν ότι το ήμισυ του ενεργού εργατικού δυναμικού είναι ήδη σε θέση να δουλεύει μόνιμα εξ αποστάσεως. Οι εταιρείες από την πλευρά τους, σκοπεύουν να βρουν τρόπους ενίσχυσης του αισθήματος του ανήκειν στην εταιρική κοινότητα, ώστε να αντιμετωπίσουν τυχόν ψυχολογικές δυσκολίες που μπορεί να αντιμετωπίσουν οι εργαζόμενοι λόγω αυτής της αλλαγής, όπως κατάθλιψη και κόπωση. 

Ο Κωνσταντίνος Μυλωνάς, Cluster Head Ελλάδας και Βουλγαρίας, δήλωσε σχετικά:

«Η τηλεργασία μπορεί να ήρθε για να μείνει αλλά δεν είναι όλοι οι εργοδότες έτοιμοι για να λειτουργήσουν αποτελεσματικά με αυτό το νέο μοντέλο συνεργασίας και ίσως δεν είναι και όλοι οι εργαζόμενοι έτοιμοι να ανταποκριθούν σε ένα τέτοιο μοντέλο, που απαιτεί περισσότερη ανάληψη πρωτοβουλιών. Χρειάζεται συνεργασία των δύο πλευρών για να εξασφαλιστεί η τήρηση των ορίων εκείνων που θα τις κάνει να νιώσουν ασφαλείς στο νέο αυτό μοντέλο εργασίας. Επιπλέον, είναι σημαντικό και οι δύο πλευρές να αναπτύξουν τις απαραίτητες δεξιότητες για να μπορέσουν να ανταποκριθούν σε αυτή τη νέα τάση. Το μέλλον της εργασίας ανήκει σε ένα εργατικό δυναμικό που θα εκπαιδεύεται και θα εξελίσσεται συνεχώς. Με έναν πληθυσμό που ολοένα και γερνάει, οι χώρες της περιοχής πρέπει να προσφέρουν περισσότερες ευκαιρίες εξέλιξης μέσω της δια βίου μάθησης, ώστε να αναβαθμίζουν συνεχώς τις προοπτικές όλων των πολιτών τους».

Όσο σημαντική και αν είναι η υιοθέτηση της εξ αποστάσεως εργασίας, δεν επιλύει τις προκλήσεις που ένα μεγάλο μέρος του εργατικού δυναμικού αντιμετωπίζει. Ο συνδυασμός πανδημίας και συνεχιζόμενης διαδικασίας αυτοματισμού σε όλο και περισσότερους εργασιακούς τομείς αυξάνει σημαντικά την πίεση σε κλάδους όπως η εκπαίδευση, η μεταποίηση, η φιλοξενία και η ψυχαγωγία, σημειώνει η Adecco.

Κάτι τέτοιο επηρεάζει σε μεγαλύτερο βαθμό τις πιο ευάλωτες κατηγορίες εργαζομένων: τους μεσήλικες και νέους εργαζομένους. Και μάλιστα σε μια περίοδο κατά την οποία,  η ανεργία των νέων στην περιοχή είναι ήδη υψηλή. Χώρες όπως η Ελλάδα, η Κροατία, η Τουρκία, η Τυνησία ή η Ρουμανία έχουν ποσοστά ανεργίας πάνω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο.

moneyreview.gr 

Ακολουθήστε το Money Review στο Google News