Ασφάλιση πιστώσεων και εγγυήσεων: Πώς εξασφαλίζουν ρευστότητα και ανάπτυξη

Η ασφάλιση πιστώσεων είναι ένα από τα πιο χρήσιμα εργαλεία αποφυγής επιχειρηματικών κινδύνων, καθώς μπορεί να αποτελέσει «ασπίδα» προστασίας των επιχειρήσεων απέναντι στο ενδεχόμενο αθέτησης ή αδυναμίας των πελατών τους να ανταποκριθούν στις συμφωνηθείσες πληρωμές.  

Ασφαλίζοντας τις πιστώσεις της, η κάθε επιχείρηση προστατεύει τα χρήματα της μετακυλώντας τον κίνδυνο αθέτησης πληρωμής στην ασφαλιστική εταιρεία η οποία αναλαμβάνει να την αποζημιώσει.  

Πρόκειται για ένα μέτρο προστασίας που εξασφαλίζει τις επιχειρηματικές ροές και τον συνολικό κύκλο δραστηριοτήτων μιας εταιρείας, ιδιαίτερα μάλιστα, όταν οι οικονομίες βαδίζουν σε «αχαρτογράφητα» νερά, όπως συμβαίνει σήμερα.  

Σύμφωνα με στελέχη της αγοράς, η πρωτοφανής περίοδος της πανδημίας του κορωνοϊού Covid-19 σε συνδυασμό με τις ανατιμήσεις στην αγορά ενέργειας και του στασιμοπληθωρισμού αλλά και τη συνεχιζόμενη ρωσο-ουκρανική κρίση, πλήττει τη βάση της οικονομικής πυραμίδας άρα και την αγοραστική δύναμή. Είναι ένα ντόμινο εξελίξεων που αυξάνει τις επισφάλειες διεθνώς.   

Η αλήθεια είναι ότι όσο πιο εξωστρεφής και φιλόδοξη είναι μια επιχείρηση, τόσο περισσότερο εκτίθεται σε πιστωτικό κίνδυνο. Και μάλιστα, σε ένα περιβάλλον όπου το ύψος των απλήρωτων επιταγών και συναλλαγματικών δεν είναι αμελητέο.

Με την ασφάλιση των πιστώσεων καθίσταται δυνατή η μεταφορά του κινδύνου επισφαλειών εκτός του ισολογισμού μιας επιχείρησης, κάτι που απελευθερώνει κεφάλαια κίνησης και δημιουργεί έναν ασφαλέστερο ορίζοντα.

Παράλληλα, η ασφάλιση πιστώσεων είναι και ένα ισχυρό μέσο πρόγνωσης και αξιολόγησης της πιστοληπτικής ικανότητας των πελατών μιας επιχείρησης, πολύ περισσότερο δε όταν η επιχείρηση αυτή βρίσκεται μπροστά στην επιλογή επέκτασης του πιστωτικού ορίου στους ήδη υφιστάμενους πελάτες της ή ετοιμάζεται να μπει σε νέες «αχαρτογράφητες» αγορές.

Ενώ όμως αυτά είναι προφανή, εντούτοις η ασφάλιση πιστώσεων, όπως συμβαίνει και με την ασφάλιση εγγυήσεων, δεν αντιπροσωπεύει σημαντικό όγκο στα χαρτοφυλάκια ακόμη και των ασφαλιστικών διαμεσολαβητών πρώτης γραμμής της ελληνικής ασφαλιστικής αγοράς. Ένας βασικός λόγος είναι ότι και οι δυο -παρεμφερείς- ασφαλίσεις απαιτούν εξειδικευμένη γνώση, ασκούνται από εξειδικευμένες στα αντικείμενα ασφαλιστικές εταιρίες και κατά μεγάλο μέρος στην Ελλάδα προωθούνται βασικά μέσω τραπεζικών δικτύων, στα πελατολόγια των τραπεζών.

Το φάσμα των καλύψεων που παρέχεται εκτείνεται σε μια κλίμακα μεγέθους από τις μικρές εταιρείες έως τις πολυεθνικές. Ενδεικτικά, καλύπτεται η δυνατότητα προστασίας από τον κίνδυνο μη είσπραξης των εμπορικών τους απαιτήσεων, προστασία ταμειακών ροών, εξατομικευμένη διαχείριση πιστωτικού κινδύνου. Παρέχονται υπηρεσίες είσπραξης απαιτήσεων που δεν αφορούν μόνο σε ασφαλισμένους πελάτες της ασφαλιστικής εταιρείας, αλλά και σε μη ασφαλισμένους. Πράγμα που σημαίνει ότι εάν μια εταιρεία (ασφαλισμένη ή μη) έχει ανεξόφλητες οφειλές από πελάτες της οπουδήποτε στον κόσμο, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας, η ασφαλιστική αναλαμβάνει μέσω του δικτύου της την είσπραξη των απαιτήσεων αυτών.

Καλύπτεται επίσης, ανάλογα με το συμβόλαιο, ο πολιτικός κίνδυνος. Αυτό σημαίνει ότι αποζημιώνεται από την ασφαλιστική εταιρεία ο προμηθευτής (στην προκειμένη εξαγωγέας) εάν ο οφειλέτης του δεν μπορεί να τον πληρώσει όχι για οικονομικούς λόγους, αλλά για εξωγενείς-πολιτικούς λόγους, όπως για παράδειγμα πόλεμος κ.τ.λ.

Τα κριτήρια που λαμβάνονται υπόψιν για την ασφάλιση μιας επιχείρησης είναι η πιστοληπτική της ικανότητα, η οικονομική σταθερότητα του πελατολογίου της, ενώ παράλληλα υπολογίζεται για κάθε πελάτη ένα όριο, το οποίο αντιστοιχεί στο μέγιστο ποσό αποζημίωσης, σε περίπτωση αδυναμίας πληρωμής.

Οι αποζημιώσεις καταβάλλονται σε συμφωνημένα προκαθορισμένο χρόνο, ενώ συνεχής είναι η παρακολούθηση της φερεγγυότητας των αγοραστών κάθε επιχείρησης μέσα από τη συλλογή οικονομικών, χρηματοπιστωτικών καθώς και εμπορικών πληροφοριών.

Η ασφάλιση εγγυήσεων από την άλλη πλευρά, η παροχή εγγυητικής επιστολής από ασφαλιστικές εταιρείες δηλαδή είναι μια εναλλακτική πηγή εγγυοδοσίας, που αυξάνει την πιστοδοτική ικανότητα της εκάστοτε εταιρείας, χωρίς να δεσμεύει πλαφόν από τον τραπεζικό της δανεισμό. Και μάλιστα, πολλές φορές, χωρίς να είναι απαραίτητο να υποθηκεύσει πάγια ή κυκλοφορόντα στοιχεία του ενεργητικού της.  

Σύμφωνα με στοιχεία της Interamerican, στο διεθνή επιχειρηματικό χώρο, η χορήγηση εγγυήσεων από ασφαλιστικούς οργανισμούς είναι μια πρακτική ιδιαίτερα διαδεδομένη. Έτσι, ενώ στην Ελλάδα οι εγγυητικές επιστολές εκδίδονται σχεδόν εξ ολοκλήρου από τις τράπεζες, παγκοσμίως το 25% των εγγυητικών επιστολών εκδίδεται από ασφαλιστικές εταιρείες, με εγγυημένα κεφάλαια πάνω από 900 δισεκατομμύρια ευρώ. Υπάρχουν άλλωστε χώρες όπως η Αγγλία και η Ιταλία όπου οι εγγυήσεις από ασφαλιστικές και από τραπεζικά ιδρύματα μοιράζονται ισομερώς την αγορά.

Ενδεικτικά, στην ελληνική αγορά παρέχονται εγγυήσεις για γκάμα υποχρεώσεων, από συμβάσεις κατασκευών ή υπηρεσιών, μέχρι τις συνήθεις λειτουργίες εμπορικών επιχειρήσεων. Σχεδόν οποιαδήποτε πώληση, υπηρεσία ή συμφωνία μπορεί να εξασφαλιστεί μέσω της έκδοσης συμβολαίου Ασφάλισης Εγγυήσεων.

Ακολουθήστε το Money Review στο Google News